In één van zijn columns gaf Singh zijn kijk op enkele verschillen tussen het ontwikkelingstempo van de Volksrepubliek China en zijn geboorteland India: Volgens hem zijn westerse waarnemers van mening dat wat betreft het tempo van de economische ontwikkeling, de Chinese draak zich sneller voortbeweegt dan de Indiase olifant. Binnen enkele decades, zo is de voorspelling, zal China de meest geïndustrialiseerde natie ter wereld zijn.

Singhs ervaringen met Chinese migranten in Hong Kong, Singapore, Maleisië, Indonesië, Engeland en Amerika hebben hem geleerd dat wanneer hij deze Chinese migranten vergelijkt met zijn eigen landgenoten, hij geneigd is eens te zijn met het oordeel: India heeft geen schijn van kans om de race van China te winnen.

De gebruikelijke verklaring voor deze voorspelling is dat de Chinezen dictatoriale communisten zijn in een zeer rigide georganiseerde samenleving zonder veel vrijheid, terwijl India een democratie is waar eenieder mag doen wat hij leuk vindt. Dus het tempo van vooruitgang zal in India altijd langzamer zijn. Maar volgens Singh is dat maar een gedeeltelijke verklaring. Volgens hem zijn de verschillende attitudes vis-à-vis het werken, veel significanter.

Van de Chinezen wordt gezegd dat zij acht dagen per week werken. Van de Indiërs zegt men saat vaar aur aath teohaar (van de zeven dagen zijn er acht festivals). India heeft meer vrije dagen dan elk ander land ter wereld. De Chinezen hebben het minst. Volgens Singh blijft India vrije dagen toevoegen, Indiërs verliezen veel tijd in feestvieren, pilgrimages en betekenisloze rituelen. India heeft ook grote delen van de bevolking die niet werken, dat zijn: de swami's, sadhu's, guru's en mullahs, die wel weten te prediken voor anderen hoe zij moeten leven. Filosoof M.N.Roy beschrijft hen als heilige bedelaars. Zij zijn parasieten van de Indiase gemeenschap, die meer respect krijgen dan zij verdienen. China kent deze nikhattoos (non-valeurs) niet!

Ook kennen de Chinezen geen 'voedseltrefu', zij eten alles wat niet giftig is, inclusief slangen, apen, honden, ratten en muizen. Indiërs zien wat zij eten als deel van hun godsdienst. Sommige vegetariërs willen geen uien, knoflook en andere wortelgroenten. De vleeseters verdelen zichzelf in de eetbaarheid van varkensvlees of rundvlees, en ook of het vlees ritueel geslacht (halaal) is of niet (jhatka). Er is volgens Singh geen enkele rechtvaardiging voor deze voedselfetishes.

Singhs kijk op de Indiase achterstand op China is er één van cynisme, maar buiten kijf staat dat Indiërs slimme en harde werkers zijn. Toch loopt India achter op China. Waarom?

Akash Sharma schrijft in Quora van december 2017 dat India één van de weinige landen in de wereld is met een enorm arbeidspotentieel en zijn grootste pluspunt: een jonge bevolking. Toch wordt India gerekend tot de ontwikkelingslanden, terwijl China met minder natuurlijke bronnen en minder jongeren, gerekend wordt tot een superpower.

2. Gebrek aan patriottisme- Indiërs zijn niet al te bereid offers te brengen voor volk en vaderland. Militair worden heeft weinig animo, de voorkeur gaat uit naar beroepen als ingenieurs, IT specialisten en medicijnen. In grote auto’s rondrijden en alle kansen aangrijpen voor vestiging en werken in het buitenland. Volgens Sharma zijn Indiërs weinig bereid om hun tijd en geld te investeren in eigen land. Integendeel zegt hij, we are always ready to pull out the money and resources from our country.

3. Terrorisme- De derde en de meest pijnlijke reden is dat Indiase politici vermomde terroristen zijn. Zodra er verkiezingen zijn in India of een politiek debat, verscheuren onze politici elkaar en zijn bereid de smerigste beschuldigingen naar elkaar toe te slingeren. In de naam van ontwikkeling, ontwikkelen zij alleen maar zichzelf. Volgens Sharma horen veel parlementariërs en ministers thuis in de gevangenis vanwege een lange lijst van criminele beschuldigingen jegens hen.

Misschien zal voor India de Wet op de Remmende Voorsprong gaan werken. Dat zou kunnen gebeuren als in China de voorsprong kan leiden dat er weinig stimulans is voor verdere verbetering en vooruitgang. Vroeg of laat kan soms een voorsprong worden afgestraft en kan een achterstand omgezet worden in een voorsprong.