A watra e kon! ... voor de tweede keer
10 May, 12:38
foto


Momenteel voltrekt zich een ramp in het district Brokopondo. De dorpen die in de jaren ‘60 van de vorige eeuw plaats moesten maken voor het stuwmeer, moeten wederom 'plaatsmaken' ervoor. Dorpen waaronder Nieuw Koffiekamp, Nyun Lombe, Klaaskreek, Kapasikele, Baling Soela, Tapoeripa, Drei Pada, Boslanti verkeren momenteel in een zeer trieste en urgente wateroverlast situatie, vanwege het openzetten van de spuikleppen van het stuwmeer.

Het Brokopondo stuwmeer is in de jaren 60 door de Suralco opgezet voor de aluminium smelterij, en om Paramaribo en randdistricten van goedkope energie te voorzien. De Saramaccaanse gemeenschappen van de dorpen die opgeofferd moesten worden voor het stuwmeer in ‘s landsbelang, moesten toen dringend verhuizen. Dat resulteerde in het ontstaan van de diverse transmigratiedorpen. Dat dit gepaard ging met ongekend emotioneel leed hoeft geen betoog. De energie die in ’s lands belang werd opgewekt, ging decennia lang over hun hoofden heen naar Paramaribo.

Heden zoveel jaren later, moeten de bewoners voor de tweede keer de kreet 'a watra e kon!' laten horen. Wederom moeten zij dit offer brengen. Sommige dorpen zijn zodanig geïsoleerd, dat hun rijweg veranderd is in een rivier. Er is sprake van een enorme materiële en fysieke schade onder de huishoudens en ondernemers in het gebied. Niet te spreken valt over de emotionele schade waarmee de mensen worden geconfronteerd, die ook trauma’s oproept bij degenen die in de jaren 60 reeds hiermee waren geconfronteerd.

Mondjesmaat worden de bewoners, c.q. het Surinaamse volk van informatie hieromtrent voorzien, veelal via social media en weinig via de officiële overheidskanalen. Bewoners hebben dringend hulp nodig om zichzelf, hun kinderen en goederen in veiligheid te brengen. 

Indien deze situatie niet met de meeste voortvarendheid wordt aangepakt door de desbetreffende autoriteiten, zullen de gevolgen niet te overzien zijn. Er dreigt een voedselschaarste, en vanwege de onhygiënische situatie doen zich reeds gevallen van diarree voor. Ongedierte en gevallen van malaria en diverse ziekten zullen de kop opsteken. Om maar niet te spreken van schade aan flora en fauna.

Het trieste van deze zaak is niet alleen de onzekerheid waarmee de bewoners elke dag moeten leven omtrent het wel of niet toenemen van de waterstand, maar meer nog het feit dat een nationaal evacuatieplan, c.q. crisisplan tot nu toe is uitgebleven. Is men zich wel bewust wat voor ramp zich aan het voltrekken is?
Los van wat elementaire hulpverlening, is er tot nu toe vanuit de regering nog geen duidelijkheid omtrent hulp in de vorm van fysiek onderkomen en compensatie voor de geleden schade.

Van de zijde van de overheid wordt niet de indruk  gegeven dat de nood van deze Surinamers prioriteit geniet. Indien er geen acties waren ondernomen van degenen die het binnenland een warm hart toedragen tot verstrekken van hulp en hulpgoederen, zouden de mensen waarschijnlijk sneller 'verzuipen'.

Vele vragen houden de gemoederen bezig over deze kwestie. Konden de bewoners eerder worden gewaarschuwd of geïnformeerd over het opkomende water? Hoe hoog is de waterstand vandaag ? Was dit moment een goede timing? Is er sprake van menselijk falen of nalatigheid? Heeft dit te maken met klimaatverandering? Is er een evacuatieplan? Wie vergoedt de bewoners voor de geleden schade? Is dit soort zaken te voorkomen in de toekomst?

Het nu meer dan ooit dringend vereist dat de overheid daadkracht toont, en deze Surinamers op de meest korte termijn de hulp biedt die zij nodig hebben. De menselijke waardigheid van deze mensen, als pijler van diverse mensenrechtenverdragen, waaraan Suriname zich heeft gecommitteerd, is in het geding. Dit moet meer dan ooit worden eerbiedigd en beschermd. Hopelijk zal niet eerst het kalf verdronken moeten worden, alvorens de put wordt gedempt.

Drs. Th. Cirino
Ontwikkelingssocioloog
Advertenties

Tuesday 05 July
Monday 04 July
Sunday 03 July