Waterstand Suriname: hoogste tijd en hoogste prioriteit
16 Apr 2022, 10:37
foto


Recentelijk heeft Suriname opnieuw te maken gehad met fikse overstromingen in het binnenland. Dat de wateroverlast en overstromingen grote negatieve impact hebben op ons land en volk is bekend. De noodzaak voor het aanpakken van de waterproblematiek en een (snelle) structurele oplossing ligt voor de hand.

Terugkijkend naar de historie is een duidelijke trend herkenbaar van ad hoc oplossingen vanuit de overheid. Regeringsvertegenwoordigers haasten zich met spoed naar de plaats des onheils om humanitaire ‘noodhulp’ te bieden. Men spreekt de getroffenen troostend toe, deelt met ruime hand noodhulp-/voedselpakketten uit en er wordt hard gebeden. Er wordt misschien 'ergens' een dammetje opgeworpen, een slootje opgehaald of een kokertje schoongemaakt. Daarna gaat iedereen over tot de orde van de dag en verandert er feitelijk niets… Tot de volgende stortbui en dan start dit tafereeltje weer van voren af aan.

De vraag rijst bij mij in hoeverre we nog kunnen spreken over noodhulp, wanneer jaar na jaar dezelfde watercrisis de kop opsteekt en telkens noodhulpacties daarvoor moeten worden gefinancierd. In de afgelopen decennia is ons land erg goed geworden in het oplossen van crisissen, maar is het niet tijd te onderkennen dat het geld dat daarvoor gebruikt wordt beter kan worden geïnvesteerd om de problemen te voorkomen? Of zouden onze bestuurders en volksvertegenwoordigers (DNA-leden) denken: zolang er tijdelijke oplossingen zijn, waarom zou je je dan druk maken om de toekomst?

Ons grootse zorg
Als we kijken naar de oorzaken aan de basis van de wateroverlast dan hebben we direct te maken met de (mondiale) klimaatverandering, een gegeven feit waar we rekening mee moeten houden. We kunnen de gevolgen daarvan op korte termijn nauwelijks beïnvloeden, maar we kunnen daarop wel anticiperen (bijvoorbeeld aanpak Weg naar Zee). Wat veel langer speelt, is dat er meer dan een halve eeuw nauwelijks beheer en onderhoud is geweest aan onze waterkeringen (bijv. dammen, gemalen, sluizen). Nu zien we dat de gevolgen daarvan een steeds groter wordende negatieve invloed heeft op onze economie, veiligheid, leefbaarheid, volksgezondheid etc.

De drie betrokken ministeries hebben bijna een jaar geleden op een persconferentie in juni 2021 aangekondigd de waterproblematiek met juist beleid integraal aan te willen pakken, waarbij ook het NCCR wordt betrokken. In diverse media staat de visie van de 3 ministeries vermeld:
- ROS: Lokaal zit het probleem hem in water opslagcapaciteit. We hebben nog geen plan of oplossing maar brengen het per deelgebied in kaart. Er ontbreekt een waterbeheersingssysteem.
- LVV: Sectoraal structureel waterbeheer nodig voor de agrarische sector om beschikking te houden over water, ook tijdens droogte. Boeren kunnen een uitkering aanvragen bij schade.
-  OW: Regionaal is het water zakkende (in Paramaribo), in andere districten nog te hoog. We hebben het onder controle. We staan op het punt te investeren in een duurzaam en goed waterbeheerssysteem. Voor nu voldoen voorlopige oplossingen.

Hoogste tijd voor concrete stappen
In elke regio/sector/deelgebied heeft men te maken met totaal verschillende problemen, verschillende oorzaken en dus ook verschillende oplossing voor de waterproblematiek. Hoewel de betrokken partijen aangeven voor een integrale structurele aanpak te willen kiezen, lijkt er geen enkele vooruitgang te zijn. Dit wordt bevestigd door de melding vanuit het Ministerie OW in de afgelopen dagen dat de start van fysieke werkzaamheden uitgesteld zijn naar 2023. Het is onduidelijk op welke termijn de problemen wel kunnen worden opgelost. Opmerkelijk: bij het vaststellen van beleid wordt zelfs alvast het NCCR betrokken, alsof men bij voorbaat al geen vertrouwen heeft in het vinden van een adequate oplossing.

Liever gisteren dan vandaag
De overheid vertelt ons dat er geen geld is. Tegelijk zie ik regeringsinitiatieven voorbijkomen waarvan de noodzaak mijns inziens minder van belang is. Het is onbegrijpelijk dat een (technische) oplossing voor het urgente landelijke waterprobleem geen hoogste prioriteit krijgt.

De regering erkent diverse problemen, er lijkt alleen geen besef/erkenning te zijn dat het falend Waterbeheer simpelweg de allergrootste dreiging is voor succesvolle ontwikkeling van ons land op welk gebied dan ook. De regering moet stoppen met het financieren van crisissen. De middelen kunnen veel effectiever worden ingezet voor een duurzaam beleid en stabilisatie, als echte oplossing van het probleem.

Mijns inziens ligt de oplossing in het direct vrijmaken van budget, liever gisteren dan vandaag, om de dreiging van het water serieus te nemen. Dit vraagt om gerichte stappen van de hoogste leiding van ons land om middelen vrij te maken én (externe) deskundigheid in te schakelen. Alleen zo kunnen de juiste en noodzakelijke stappen gezet worden om het tij te keren.

T. Sansaar
Advertenties

Tuesday 23 April
Monday 22 April
Sunday 21 April