De Stichting 8 December 1982 werd benaderd door nabestaanden van de politiemannen die in de politiepost van Tamanredjo vermoord zijn, te herdenken en hulde te brengen. De stichting ziet het als een plicht haar bijdrage te leveren als voorvechter van mensenrechten, zegt voorzitter Sunil Oemrawsingh. "We zijn hier bij elkaar om te 'herinneren' maar ook om af te keuren de laffe moorden op deze zonen van Hermandad. Politiemannen die uit hun bed werden gelicht in onderkleding door een moordcommando en naar de politiepost werden gebracht. Twee politiemannen die al op de post aanwezig waren zagen kans te ontvluchten, waardoor het dodental gelukkig niet hoger was", zei Oemrawsingh tijdens de herdenking.

Een der gevluchte slachtoffers heeft in een proces-verbaal dat werd opgemaakt door de politie in Paramaribo, het volgende verklaard: “ik liep een schampschot onder mijn oog op. Ik wilde mij besmeuren met het bloed van Panday zodat de mannen bij terugkeer zouden denken dat ik dood was. Het moordcommando gekleed in groene militaire uniformen doorzocht de politiepost. Mishandelden de politiemannen en schoten ze vervolgens dood. De brigadier werd vol in zijn borst geraakt en viel vervolgens neer. Hij viel van zijn stoel en kwam met zijn gezicht op de vloer terecht. Ik hield mij vervolgens de hele avond schuil in Tamanredjo". Zijn andere gevluchte collega bevestigde de echtheid van het proces-verbaal na aankomst in Paramaribo. Hij, de tweede overlevende politieman: ”Ik ben direct na aankomst in Paramaribo meteen verhoord. Het onderzoek is na onze twee verklaringen meteen gestopt. Daarom ben ik in mei 1987 gevlucht naar Nederland.

De regering werd opgeroepen om een inventarisatie van alle mensenrechtenschendingen in Suriname vooral na 25 februari 1980 te doen in samenspraak met nabestaanden, mensenrechtenorganisaties en andere relevante maatschappelijke organisaties. Het bureau mensenrechten in Suriname en het Openbaar ministerie zal hierin een meer actievere rol moeten spelen. "Onze binnenlandse verantwoordingsmechanismen functioneren niet zoals ze zouden moeten", meent Oemrawsingh. "Het moet duidelijk zijn voor de samenleving dat de Stichting 8 December 1982 niet een eenzijdig onderzoek en kijk op de mensenrechtenschendingen heeft, want er zijn ook rechten geschonden van militairen van het Nationaal leger. Als we zeggen alle, dan bedoelen we onomwonden alle. Er kan geen vooruitgang worden geboekt zolang er een klimaat van straffeloosheid blijft bestaan."