Welke staatshoofd zou – al is het bij wijze van symboliek - buiten de eigen landsgrenzen niet graag de voorzittershamer willen hanteren? Bouterse had met nog 4 maanden voor de verkiezingen van 2020 te gaan een "legitieme" reden om afstand te doen van de hamer. Als dat flink geholpen had aan de verkiezingsuitslag valt te betwijfelen. Net als zijn voorgangers Venetiaan en Bouterse heeft Santokhi nu het voorrecht om volgens het roulerend 6-maanden-systeem van de Caricom de organisatie te leiden.

Daarom vond ik het sterk overdreven en misplaatst van de VES om een dringend beroep te doen op de president om vanwege de precaire economische herstelfase van ons land de hamer maar te weigeren. Dit zou betekenen dat Caricom eigenlijk al decennialang en zeker nog voor de nabije toekomst zonder Chair zou moeten zitten. Want net als Suriname ligt de economie van de overige lidstaten, met uitzondering van Guyana, nog op zijn gat. Geen wonder dat Chan als door een wesp gestoken de economen een stevige bolwassing gaf. Inderdaad heeft hij gelijk dat de nationale agenda niet geïsoleerd moet worden beschouwd. En met zijn bekende overdrijving, stelde hij hen verder gerust dat hij ready is om nationale, maar ook regionale en internationale vraagstukken op te lossen.

Nou is het zo dat de Chair van Caricom die voor zes maanden aanzit primair een coördinerende rol vervult bij overleg tussen de lidstaten ter ondersteuning en facilitering van genomen of te nemen besluiten. In deze tijd van post Covid, economische recessie en oorlog zijn er voor onze kwakkelende regio op korte termijn geen baanbrekende ontwikkelingen te verwachten. Anderzijds staat de Caricom bekend om de talloze besluiten van de Heads in het kader van economische integratie die op nationaal niveau vanwege politieke onwil al decennia schipbreuk lijden. Hoe de balans ook uitpakt, Suriname is er in ieder geval er beter af met Caricom dan zonder Caricom.

Als de VES Chan werkelijk een dienst wilde bewijzen, kon zij beter inzoomen op zijn extra verantwoordelijkheid voor Industriële Ontwikkeling en hem handvaten geven in zijn kortstondige nieuwe rol. Laat Chan een lans breken voor een regionale kapitaalmarkt die alle Caricom ingezetenen de gelegenheid geeft om te investeren in elkaars land. Mobiliseer een agressieve campagne om de oprichting van bedrijven in eigen land en de regio te versnellen; met uitzondering van St.Lucia en Jamaica bengelt de rest van de regio dicht tegen de 100 van de 200 landen in de ease of doing business ranking wereldwijd. Om maar een paar urgente issues te noemen voor duurzame economische groei en werkgelegenheid.

In plaats van de zoveelste roulatie - Caricom Chair voor korte tijd, lijkt mij dat de regio nu toe is aan een Chair die voor een langere periode wordt verkozen. Iemand die potten kan breken, kan verbinden en als een regionale leider alle lidlanden en de regio kan inspireren tot grote daden. Iemand als Mia Mottley bijvoorbeeld? Saillant is dat toen Bouterse in 2020 de hamer doorschoof naar Mottley, hij aangaf snel daarmee klaar te zijn omdat "Suriname en Barbados dezelfde politieke denkrichting hebben". Tot die tijd geldt voor Chan in elk geval: oefening baart kunst!