Anno 2022 gaat er geen dag voorbij, waarop de verslechterende sociaaleconomische situatie als ernstig heikelpunt wordt ervaren. Hoe meer wij de sociaaleconomische situatie nader bekijken, des te meer beseffen we dat de regering tot dusver in een cirkel van loze beloftes en het verzoek tot het betrachten van geduld, blijft steken. Sterker nog, de leiding van het land blijkt informatie over essentiële zaken te vermijden en te verbloemen; er wordt een soort struisvogelpolitiek bedreven. Dit gedrag getuigt niet van transparantie van bestuur.

Weliswaar terecht, wordt nog steeds erop gewezen, dat het wanbeleid van de regering Bouterse 1 en 2 het land naar de verdoemenis heeft geholpen; dit afgezaagde liedje wordt door de meeste Chanisten gezongen. Zeker mag niet onvermeld blijven, dat de regering Bouterse, behalve dat men massaal staatsmiddelen zich heeft toegeëigend en vele leningen met torenhoge rentes heeft afgesloten, ook ontwikkelingen heeft gebracht. Voor de huidige regering pleit, dat zij, door lobbywerk en interventie van Lazard, het zover heeft kunnen krijgen, dat de lening on hold is gezet tot 2025 en de rentepercentages lager zullen uitvallen. Alleen is de gemeenschap in ongewisse gebleven, over hoeveel is betaald voor de bemiddeling; een kwestie van transparante communicatie! Men zwijgt ook in alle talen over, hoeveel is betaald aan de Deense maatschappij, HPSG. Zelfs op aandringen van de oppositie, is de regering het antwoord schuldig gebleven.

Gebruik van slogans, tijdens verkiezingscampagnes, is historisch gegroeid; de meeste politieke leiders hebben slogans gebruikt, in de hoop daarmee verkiezingswinst te behalen. Vaak heeft dit echter een averechtse werking gehad. Een voorbeeld hiervan is de exodus in 1975 naar het voormalige moederland. In 2020 heeft de historie zich herhaald, door het geloof van kiezers in de alom bestreden slogan: wo' set en. De voorzitter van de VHP vroeg de gemeenschap om 28 zetels, teneinde het land uit de economische crisis te halen en tot hogere hoogtes te brengen; dit beoogde resultaat is een droom gebleven. In februari 2020, adviseerde ik de voorzitter nog informeel, om deze leuze anders over te brengen naar de gemeenschap; gezien de politieke historie, was ik namelijk ervan overtuigd dat dit resultaat nooit haalbaar zou zijn.

Zoals bekend, behaalde de oranjepartij, in de glorietijd in 1973, slechts 17 van de 39 zetels (Staten van Suriname). Dit resultaat werd toen bereikt, mede dankzij politici met klinkende namen, zoals: mr. Jagernath Lachmon, drs. Alwin Mungra, ir. George Hindori, prof. Frits Mitrasingh, mr.dr.drs. Jhan Adhin, dr. Nannan Panday, mr. Humphrey Nurmohamed, Ram Sardjoe, drs. Harry Radhakishun, Toyabali Ahmadali, Chan Tilakdharie en drs. Visnudath Sietaram.  In 1977 heeft de VHP zelfs in een grotere combinatie, als de VDP (Verenigde Democratische Partij), het onderspit gedolven tegen de NPK 2 (Nationale Partij Kombinatie). Ook in 2015 is de VHP bekaaid vanaf gekomen, toen zij deel uitmaakte van een samenraapsel van partijen, gebundeld in de V 7 combinatie.

De NPS is in 1946 opgericht en daardoor de oudste partij, die nog steeds actief is. De eens grootste toonaangevende partij, heeft meer dan 40 jaar deel uitgemaakt van diverse kabinetten; thans wordt gevreesd dat zij hetzelfde lot zal ondergaan als de PSV. De glorietijd van de moederpartij, lijkt teneinde te zijn gekomen; zij behaalde slechts 3 zetels, in 2020.

Ook de KTPI lijkt hetzelfde lot beschoren te zijn, als enkele van haar lotgenoten, zoals de PALU, HPP, DOE, SPA, STREI!, De Nieuwe Wind, A 20, DA‘91, PRO, DRS en HVB. Hopelijk zullen deze en andere partijen geen stille dood ondergaan. De PL koerste, in 2020, ook die richting op, vandaar een drastische wijziging van haar strategie voor 2025; zie de verhuizing van Paul Somohardjo naar Nickerie en de minister van Sociale Zaken en Volkshuisvesting, Uraiqit Ramsaran, van Commewijne naar Saramacca. Er is geen ontkomen aan, dat, als de omstreden Kieswet/het Kiesstelsel niet wordt gewijzigd, vele partijen een stille dood zullen ondergaan. Wel zal de ABOP profijt ervan hebben, en misschien ook de BEP.

Wellicht ten overvloede merk ik nog op, dat indien het land in een financieel economische en vertrouwenscrisissituatie verkeert, de regering er wijs aan doet om een crisisplan op te stellen en een crisisteam in te stellen. Hoewel er veel bedenkingen zijn, lijkt het devies van de ex-president, D. Bouterse, om een nationaal dialoog met relevante groepen te organiseren, heus niet zo gek. Ombuiging van het huidige beleid is een must, het is hoog tijd dat het tij wordt gekeerd!

In deze turbulente sociaaleconomische en financiële situatie, maakt de gemeenschap degelijk aanspraak op duurzame ontwikkeling en vooral ook op een richtige - en eerlijke communicatie, openheid en transparantie van zaken!

Suriname, voorwaarts!