Onlangs las ik dat op een ABOP online meeting werd aangegeven dat de partij nu blijkbaar semi-kampioen is en in 2025 kampioen wil worden. Daarmee werd dan bedoeld dat men nu het vicepresidentschap bekleedt, maar in 2025 wil doorstoten naar het presidentschap. Uiteraard mag iedereen zijn ambitie hebben, maar de vergelijking geeft aan dat men blijkbaar op een verkeerd spoor zit.

De grootste fout in de analyse is dat men denkt dat de ABOP een aparte wedstrijd speelt in de politieke competitie. Dat wil zeggen dat er in dezelfde competitie naast de ABOP nog andere teams spelen zoals de VHP, NPS, PL; waarbij de teams van de oppositie even buiten beschouwing worden gelaten. Vanuit deze analyse wordt dan regelmatig afgegeven op de andere teams en worden zelfs spelers van de andere teams ingelijfd bij de ABOP. De competitie die nu gespeeld wordt, heet echter ‘Regeren’, waarbij nog niemand kampioen of semi-kampioen is.

Iedereen is deelnemer, want een competitie win je niet aan het begin maar aan het eind. De vier partijen -ABOP, VHP, NPS en PL- zijn niet vier teams, maar spelen allemaal in hetzelfde team. Dat wil zeggen men speelt niet tegen elkaar, maar men moet samen verdedigen, samen aanvallen en samen goals maken. Dat is een heel andere competitie dan de ‘Verkiezingen’.  Als het coalitieteam deze Regeringscompetitie niet wint, zal ze het waarschijnlijk slecht doen in de Verkiezingscompetitie. Als ze niet oppassen dan wordt niemand kampioen of semi-kampioen en kan er zelfs degradatiegevaar dreigen.

De kritiek die de regering vaak krijgt is dat de coalitie geen geheel lijkt. Een coalitie van vier partijen moet de uitstraling hebben dat zij ook samen verantwoordelijkheid draagt. Dat geldt voor elke individuele partij. Kritiek binnen de coalitie behoort binnenskamers of in de coalitietop te worden besproken, zeg maar in de kleedkamer, of zo u wil de bestuurskamer. Wanneer de leiding van de ABOP openlijk de VHP beschuldigt dat de ABOP ministeries geen geld krijgen of een DC dezelfde kritiek uit dan geeft dit een verkeerd signaal af. Dat zijn verhalen voor een verkiezingspodium, waarbij je de bekende ‘a no mi’ slogan hanteert en de vinger wijst naar anderen die je de schuld geeft voor jouw falen. Overigens blijkt dit verwijt niet te kloppen met de cijfers van het ministerie van Financiën, integendeel zelfs.

Maar los daarvan past het niet in een coalitie om zulke publieke uitspraken te doen, want je desavoueert het team waarin je zelf speelt. Deel zijn van een coalitie betekent dat je samen de verantwoordelijkheid neemt voor goed beleid ten behoeve van de hele bevolking. De regeringscompetitie eindigt op 25 mei 2025, en dan zal blijken op welke plaats het team eindigt. Het is niet belangrijk wie de bal scoort, zolang je wint. Wie denkt met onderlinge ondermijning toch kampioen te kunnen worden, leeft niet in de realiteit. Zonder teamgeest en teamspel wordt er niets gewonnen.

Elk team heeft maar één coach die de eindverantwoordelijkheid voor het spel draagt. Ik heb nog nooit een team gezien met twee coaches, waarbij de één opdracht geeft tot verdedigen en de andere tot aanvallen.  Uiteraard kan elke speler, de captain en de assistent coach ideeën hebben, en een goede coach luistert daar ook naar. Maar als men op het veld andere dingen doet dan is afgesproken, zal de coach moeten ingrijpen. Deze coalitie heeft een Regeerakkoord, een Herstelplan 2020-2022, een Meerjaren Ontwikkelingsplan 2022-2026, en een Tripartiet Akkoord, plus afspraken met het IMF die op het Herstelplan gebaseerd zijn. Het is nu de taak van het team (lees: de coalitie) om hetgeen in de plannen staat te realiseren. Dat hangt niet van één bepaald ministerie, instituut of partij af. Je kan geen competitie winnen door alleen zelf de bal te willen spelen. Je wint ook niet wanneer een paar spelers de bal in eigen doel willen schoppen oftewel door oppositie binnen een coalitie te voeren. In een teamsport moet je de bal afspelen en je medespelers vertrouwen. Zonder wederzijds vertrouwen wordt niemand kampioen.

Wanneer een speler, ook al is het de captain, de instructies van de coach niet goed uitvoert of een offday heeft, zal hij vervangen moeten worden. In politieke termen heet dat reshuffelen. De coach is daar tijdens de wedstrijd voor verantwoordelijk en moet al ingrijpen lijkt het. Aan het eind van de competitie zullen de aandeelhouders (lees: de kiezers) via hun stem bepalen wat er met de coach en het team gebeurt. Maar tot dan blijft de coach verantwoordelijk. De competitie is nog niet eens halverwege dus er is ruimte voor bijstellingen.

Kortom het hele team dient goed te beseffen in welke competitie zij spelen en voor nu is dat 'Regeren'. De bevolking heeft het moeilijk genoeg en zit niet te wachten op verkiezingscampagnes, maar heeft belang bij goed beleid. Laat elke partij die kampioen wil worden zijn verantwoordelijkheid nemen en teamgeest tonen.