Peter Wolff geeft aan: “de kredietbeoordelaar Fitch trekt zijn handen af van Suriname” en het feit dat minister Armand Achaibersing daar verbaasd op reageert (hij noemt het ‘quasi-verbaasd’) wat voor hem “het zoveelste bewijs is dat deze mensen geen flauw idee hebben hoe het werkt in de financieel-economische investeringswereld”. Zie hier een opsomming van ongefundeerde laster aan het adres van de minister.

Als Peter Wolff een beetje respect had getoond dan had hij zaken eerst nagetrokken, voordat hij zulke vergaande uitspraken en verwijten doet. De minister was namelijk niet quasi-verbaasd, maar oprecht verbaasd. Uit dien hoofde is er meteen contact gemaakt met Fitch, omdat Suriname nooit aan Fitch heeft doorgegeven dat zij het ratingsproces stopzet.

Wat blijkt is dat Fitch kennelijk nog met personen communiceerde die geen informatie konden verschaffen, zodat er na de regeringswisseling een informatie-gap is ontstaan. Indien Fitch de nieuw aangetreden minister en staf had benaderd, zou er gewoon informatie zijn verschaft, want Suriname stelt de kredietbeoordeling op prijs. Door het ministerie van Financiën is afgesproken om de “channels of communication te updaten” en verder met elkaar te gaan. Fitch heeft zich dan ook verontschuldigd voor het verkeerde woordgebruik. Dit geeft aan dat Peter Wolff het publiek een totaal verkeerde indruk geeft en de minister onterechte verwijten maakt.

Met betrekking tot de aangetroffen crisis moet Peter Wolff maar eens de analyse van het IMF over Suriname lezen. Suriname face systemic fiscal and external imbalances as a result of many years of economic mismanagement…. Inflation has, as a result. surged… In de VES lezing worden deze zaken duidelijk beschreven, zodat het publiek kon zien vanuit welke situatie de regering is gestart.

De hoge inflatie is dus niet iets van deze regering, maar het resultaat van jaren van economisch mismanagement en staat niet op zichzelf. De regering voert op basis van het Herstelplan 2020-2022 (welke pas eind juni 2021 is goedgekeurd door DNA en dus pas een half jaar effectief in uitvoering is genomen) beleid om de financieel-economische crisis aan te pakken, te stabiliseren en op pad naar groei te zetten. De president heeft in zijn toespraak de zeven pijlers genoemd waarop het Herstelplan is gebaseerd en van elk apart aangegeven wat de stand van zaken is.

Het gaat om 1) gezond begrotingsbeleid (al heel goed op weg), 2) verbetering ratio staatsschuld/BBP richting 60% (goede vorderingen qua schuldherschikking), 3) versterking Sociaal Vangnet (afgelopen woensdag door de Regeringsraad bijgesteld), 4) verbetering monetair beleidskader (MoU met Centrale Bank in juli 2021 getekend nl. geen monetaire financiering), 5) externe waarde van de SRD door de markt laten bepalen (is in juni 2021 gebeurd en koers is sindsdien stabiel gebleven), 6) weer een solide Centrale Bank i.p.v. een zwaar gehavende bank (proces is op schema), en 7) aanpak corruptie (vele zaken liggen al bij het Openbaar Ministerie).

De lezer zal zelf oordelen of dit leugens en misleidingen zijn. De inflatie zal als gevolg van de aanpak van deze zaken d.w.z. beter economisch management dus ook moeten dalen. Peter Wolff misleidt de lezers bewust door slechts naar de inflatie te kijken en niet naar het groter plaatje, want de goede aanpak zal laten zien dat de inflatie in 2022 flink zal dalen.

Peter Wolff geeft aan het eind van zijn artikel inzicht in wat de bedoeling was van zijn betoog. Hij wijst de oude politieke partijen af als corrupt, etnisch en ondeskundig. Indien hij de politieke en economische geschiedenis van Suriname een beetje kende, dan zou hij moeten weten wie in 1987, 1991, en 2000 het land gered heeft van een economisch faillissement waar onbezonnen jonge politici het land in gestort hadden. Dit speelt zich nu ook weer af sinds mei 2020.

Maar gelukkig zijn er partijen met vele jaren ervaring en deskundig kader om zaken weer in goede banen te leiden. De geschiedenis leert ons dat het dus niet de jonge politici, zoals Peter Wolff, zijn die het land er steeds weer bovenop gebracht hebben, maar juist de partijen die hij probeert te stigmatiseren. Dit is een duidelijk geval waar de pot de ketel verwijt. Door zelf misleidend bezig te zijn zal uw partij niet verder groeien dan die 700 stemmen die in 2020 gehaald zijn.