Het vergeten land van Suriname

Sipaliwini en Brokopondo, meer bekend als het binnenland of achterland, beslaan het grootste deel van Suriname. Toch verkeert dit gebied nog steeds in een achtergestelde positie. In DNA heeft een collega er op gewezen dat zolang we het binnenland, het achterland blijven noemen, die gebieden ook al zodanig achtergesteld zullen worden behandeld. Echter heb ik het woord achterland steeds ervaren als achtererf, en niet als achtergesteld. Maar goed het geeft wel een beeld hoe stedelingen kijken naar het gebied.

Het binnenland is de bron van ons water, onze energie, onze overvloed aan natuurlijke hulpbronnen, onze bekendheid in de wereld als meest bosbedekte land ter wereld, een wezenlijk deel van onze cultuur. We trekken steeds meer uit het binnenland, maar wat geven we terug?

Natuurlijk is er een dunne scheidingslijn tussen ontwikkeling brengen en behoud van de natuur. De vorige regering had er een begin aan gemaakt in haar beleid om ook ontwikkeling te brengen naar het binnenland. Nu waait er een andere wind, met beloftes die gemaakt zijn voor de verkiezingen, die hoop gaven voor een versneld ontwikkelingsproces van het binnenland. Mooie droombeelden die uiteindelijk zijn veranderd in een nachtmerrie. Vele projecten van de vorige regering liggen stil of worden verwaarloosd, omdat men klaarblijkelijk het wiel opnieuw moest uitvinden. Na 70 jaren heeft men het binnenland herontdekt en beseft men dat ook die mensen recht hebben op goede gezondheidzorg, onderwijs, elektriciteit, water, goede infrastructuur, communicatie & internet.

Terwijl het binnenland goede medische zorg ontbeert, staat het Ziekenhuis Atjoni er overwoekerd bij. De Cubaanse artsen zijn weggestuurd, bazokaarten vervallen verklaard, Poli’s en MMC zitten zonder medicamenten en hebben een tekort aan personeel. Ook de randdistricten hebben te maken met de steeds verslechterende gezondheidszorg. Zo zijn de spoedposten (HAPS) kort na het aantreden van deze regering gesloten, zonder een alternatief voor de mensen in de verre districten. De ambulance boten zijn uit de vaart gehaald, waardoor spoedgevallen in Kabalebo, Tapoeripa en boven Coppename noodgedwongen in zeer onveilige situaties getransporteerd moeten worden naar Nw-Nickerie voor verdere medische behandeling. Elke keer is het passen en meten bij de poli’s om spoedgevallen over te kunnen brengen.

Voorts zijn er landelijk verbrandingsovens geplaatst door de vorige regering, maar die worden niet optimaal gebruikt. De redenen zijn verschillend. Er is geen benzine geven sommige aan, terwijl andere eerst de naam Bouta’s milieu plan willen veranderen alvorens ze de ovens gebruiken. Dit politiek rancuneus en kinderachtig gedrag moet een keer ophouden, want het volk wordt er steeds de dupe van.

Collega Wakhi heeft bij zijn eerste spreekbeurt in DNA de zoveelste noodkreet geuit over de erbarmelijke situatie en het onderwijs in het binnenland. Het ministerie van Onderwijs geeft aan dat er geen geld is voor charters. Onderwijs hoort toch prioriteit te zijn? Of geldt dat niet voor het binnenland? Het internaat Atjoni was verlaten omdat er geen middelen waren vrijgemaakt door de regering voor onderhoud, maar is dankzij een stichting nu opgeknapt. Daar zijn er ook  Surinamers die straks een bijdrage zullen moeten leveren aan de ontwikkeling van dit deel van Suriname. Waarom worden zij aan hun lot overgelaten door de regering?

Daarnaast waren er 1000 tablets gedoneerd door het bedrijf Huawei, die bestemd waren voor de kinderen van het binnenland om afstandsonderwijs te kunnen genieten. De minister van Onderwijs gaf aan dat er slechts 200 zijn gegeven aan het ministerie. Het parlement heeft nooit antwoord gehad van de regering waar de rest van de tablets naartoe zijn gegaan. Zijn ze weer verdwenen in handen van friends en family? Hoe serieus moeten we het beleid met betrekking tot onderwijs voor het binnenland zien?

Ondertussen hebben de vele lastenverzwarende maatregelen van de regering slechts geleid tot verdriedubbeling van de prijzen in de winkels. De prijzen in het binnenland zijn zo hoog, dat de vliegende brigade er zelfs niet met een vliegtuig zou kunnen komen om te kunnen controleren. Van de beloofde landbouw subsidies en covidsteun hebben de binnenlandbewoners niets gemerkt. Ik hoop dat de minister van LVV bij zijn bezoek dit weekend aan Kabalebo, wel een helpende hand reikt aan de landbouwers van het gebied.

De woorden van deze regering zijn een zwaar gedevalueerde afu sensi waard en geloven vooral de binnenlandbewoners al lang niet meer. Bij mijn bezoek aan de dorpen moet ik met veel pijn in mijn hart aanhoren en zien onder welke omstandigheden de mensen moeten leven. Regering, luku den sma! U maakt van het binnenland, een vergeten land. Belijdt ontwikkeling niet alleen met de mond, maar doe daadwerkelijk wat u heeft beloofd. Set’ ing!

Iona Edwards
NDP/DNA lid