Column: Opportunistisch of hardleers?

Wat zijn we toch hardleers in dit land. Nu communicatie volledig ontsloten is, kan iedereen die dat zou willen, vanuit de privacy van de eigen omgeving te weten komen wat zich afspeelt in de rest van de wereld. Zo kunnen we via formele en informele kanalen kijken in de keuken van landen die beseffen wat er allemaal bereikt kan worden met sport. Grote sportorganisaties zijn niet blijven zitten, maar hebben alternatieve mogelijkheden bedacht zodat het sporten zo snel mogelijk kon worden hervat. Hierdoor kon de Champions League van 2020, zij het enigszins aangepast, voortgang vinden. De Olympische Spelen van 2020 werden verschoven naar 2021 en zijn inmiddels ook al gehouden. Voetbalcompetities in Europa zijn ook al geruime tijd hervat en worden nu normaal afgewerkt. De Champions League van deze jaargang is als vanouds afgewerkt. De belangrijkste basketbalcompetitie in de wereld (NBA) heeft ook niet getalm om de sport weer op de rails te krijgen. Er werd zelfs een bubbel gecreëerd, zodat spelers volledig afgezonderd van de buitenwereld, mekaar konden bekampen. De competitie van deze jaargang is ook al weer van start gegaan met volledig gevaccineerde spelers.

In Suriname echter, merken we dat sinds sport in zijn totaliteit is stilgelegd in maart 2020, er nog steeds geen aanvaardbare oplossing gevonden is om de verschillende competities op te starten. Dit is op zijn zachtst uitgedrukt een zeer kwalijke zaak, aangezien de gevolgen verder reiken dan menigeen kan bevroeden. Sport is mits goed benaderd, meer dan alleen maar het bekampen van elkaar. Het heeft een sneeuwbaleffect, want behalve dat actieve sporters beter worden door te sporten, kan het ook stress verminderen. De passieve sporters kunnen genieten van sportwedstrijden en ook contact onderhouden met andere supporters. Sport heeft ook een economische meerwaarde, want het vrijgeven van sport zorgt ook voor werkgelegenheid op verschillende niveaus. Niet alleen de sporters en staf verdienen er wat aan, maar ook onderhoudspersoneel, suppoosten en veiligheidspersoneel. Ook de informele sector is er gebaad bij dat sporten weer wordt toegestaan. De vele verkopers van zuurgoed en andere lekkernijen kunnen in deze economisch moeilijke tijd best wel een extraatje gebruiken.

Het grootste nadeel van het verbod op sporten is echter gelegen in de daling van het niveau van onze sporters. Sedert enkele decennia kunnen sporters uit Suriname, enkele uitzonderingen daargelaten, geen potten breken in de regio. Dit is voer voor onderzoekers, zodat er ten goede op kan worden ingespeeld. Het zal zeker niet aan een gebrek aan talent liggen, want door adequaat te oefenen, kan je al heel veel bereiken en er zijn genoeg in Suriname geboren sporters, die wel succesvol zijn in het buitenland. De slechte prestaties moeten dus een andere oorzaak hebben. Het is de hoogste tijd dat sportbestuurders gaan leren uit hun eigen fouten en die van hun voorgangers en collega's. Het gezegde 'oefening baart kunst' geldt nog steeds. Als je niet traint, zal je misschien een wedstrijdje hier en daar winnen, maar uiteindelijk zal toch blijken dat je tekortschiet. In plaats van de middelen te stoppen in het afvaardigen van gelegenheidsselecties, zou het beter zijn om te investeren in de ontwikkeling van sport.

Keer op keer blijkt weer dat Surinaamse sporters het onderspit delven bij internationale krachtmetingen en toch blijven de bonden onder dezelfde 'format' sportverenigingen afvaardigen. Ik vraag me af als afvaardigingen worden geëvalueerd en zo ja, wat er gebeurt met de aanbevelingen. Het is jammer dat steeds weer dezelfde foutieve keus wordt gemaakt met natuurlijk een voorspelbaar resultaat. Als het niet is toegestaan om te trainen en competities af te werken, dan moeten we eerlijk genoeg zijn om toe te geven dat afvaardigingen niet in het belang zijn van de sport in haar totaliteit. Toch zien we dat afvaardigingen worden doorgedrukt. Gaat het om het belang van de sporters of gaat het om persoonlijk financieel gewin? Keer op keer maken bonden zich schuldig aan het concept van afvaardigen zonder trainen, om dan achteraf te stellen dat de voorbereiding niet optimaal was. Zijn de bestuurders opportunistisch of toch gewoon hardleers?

Mireille Hoepel