Sedert het Covid-19 virus door de wereld gezondheidsorganisatie is uitgeroepen tot pandemie zijn overheden wereldwijd ertoe overgegaan om verschillende activiteiten waaronder sport, te verbieden. Alsof dat nog niet genoeg was, werden er ook lockdowns van kracht, waardoor mensen aan huis gekluisterd waren. Hierdoor zijn veel mensen, vooral jongeren in een isolement terechtgekomen. Voor velen is sport een manier om frustraties van zich af te zetten, maar doordat alle takken van sport verboden werden, hadden velen geen uitlaatklep, waardoor zowel de fysieke als de psychische gezondheid onder druk kwamen.

De meeste overheden hebben de teugels intussen laten vieren, zijn veel sociale activiteiten weer toegestaan en via de televisie kunnen we zien hoe blij supporters zijn om weer in het stadion te kunnen zijn, maar meer nog de sporters zelf, dat ze weer in actie kunnen komen. Hier te lande is dit echter nog steeds niet het geval, hetgeen inhoudt dat er vanaf maart 2020 tot heden, niet meer georganiseerd is gesport. Deze ontwikkeling is zeer ernstig, want mensen zijn gestrest en kunnen zich niet op een gezonde manier ontspannen. Ik ben benieuwd naar de uitkomst van een onderzoek naar de correlatie tussen het gemis aan sport c.q. ontspanning en het hoge aantal zelfdodingen van de afgelopen periode. Ook een onderzoek naar de frequentie van het bezoek aan de psycholoog/psychiater, is de moeite waard.

Fysieke ongemakken kunnen vrij simpel worden opgemerkt, doordat er meestal direct waarneembare symptomen zijn zoals: irritatie, zwelling, koorts, fractuur, etc. Psychische ongemakken daarentegen zijn iets moeilijker op te sporen, terwijl de gevolgen vaak heel ingrijpend zijn. Daarom is het van groot belang om een uitlaatklep te hebben, waardoor frustraties zich niet opstapelen. Er zijn genoeg manieren om onder de geldende beperkingen toch zowel mentaal als fysiek, fit te blijven. Het is al bekend dat het openstellen van sport geen prioriteit is van de beleidsmakers, dus heeft het geen zin om daarover te blijven klagen. In plaats daarvan zouden gezinnen tijd kunnen inruimen om met elkaar te spelen. Het is aan te bevelen om minstens een uur per dag te bewegen. Er zijn voldoende activiteiten die in gezinsverband kunnen worden gedaan om dat doel te bereiken. Het accent hoeft hierbij niet te liggen op winnen, maar op bewegen.

In plaats van uren achtereen op het scherm van een smartphone te turen, hetgeen op termijn ongemakken met zich meebrengt, kunnen mensen (jong en oud) dagelijks voor een uur de telefoon laten staan en daarvoor in de plaats bewegingsoefeningen doen. Laat zien dat je slimmer bent dan jouw smartphone en onderneem actie om de fysieke, maar vooral mentale gezondheid te bewaken. Voor degenen die alleen wonen, zou het een uitdaging kunnen zijn om alleen te oefenen, maar met een springtouw kom je al een heel eind en via zoom/google vergaderen, zou dat met anderen kunnen in groepsverband. Hoe het ook zij, laat de pandemie jou niet klein krijgen, zorg in deze tijd met veel druk, voor de uitlaatklep die voor jou werkt.

Mireille Hoepel