Piqué: Ik kom elke dag protesteren bij het parlement

Een deel van de actievoerders is nog voordat de protestactie op het Kerkplein was afgelopen naar De Nationale Assemblee getogen. Deze mensen zijn zeer ontevreden; ze vonden dat de vakbondsleiders teveel praten, ze willen actie zien. Bij het Assembleegebouw zijn ze door een grotere groep politie opgewacht. Het groepje mensen onder leiding van Sibrano Piqué, heeft in alle vrijheid zijn boosheid mogen uiten.  

Al tijdens het protest op het Kerkplein waren er een paar mensen die de toespraken van de vakbondsleiders met verbaal geweld onderbraken. "W’e tak tumsi furu, mi wan action now!" werd er vanuit de menigte geroepen. Een vrouw vond: "Un kar mi kon fu manifestatie, mi kon. Ma now yu wani mek mi arki unu. Fu san?" Piqué: "Het was niet genoeg. Het is al zo moeilijk om mensen op straat te krijgen. Dus nu ze er zijn, laten we een actie voeren. De vakbonden hebben hun strategie, maar soms moet je gewoon duidelijke signalen geven. Soms zit er wat burgerlijke ongehoorzaamheid bij. Maar dan heb je wel de aandacht getrokken."  

Elke spreker merkt op "deze regering is niet goed!" Een man roert in een pot gevuld met steentjes. "Dit gaan de mensen van het binnenland straks eten!", roept hij. "Alesi diri, ala sani diri!" Een andere man schreeuwt zich schor: "A systeem kon wer’ede now. Ofa nanga den sma san no man pai den datra kosten? Den pikin san e gebore ma den no man go na oso, den dede, want den kosten hebi. Ofa nanga den covidpatiënten. A systeem werede now in a kondre. Mi wan zekerheid!"

Een andere man maakt zich zorgen om kinderen die stelen om aan eten te komen. "Suma mek den tron furman? Na Chan! Stoppen jullie met die dingen!" Ook de banken hebben het moeilijk, weet een oudere man. Hij zegt dat het niet meer zo gemakkelijk is om aan een lening te komen om een zaakje te beginnen.

Piqué is voornemens om elke dag bij het parlement te komen protesteren. "Er zijn wel veel mensen op de been geweest op het Kerkplein, maar het was niet een representatie van een volk dat het moeilijk heeft," merkt hij op. "Maar morgen zijn we hier weer. Totdat er geluisterd wordg. Voor traangas zijn we niet bang. W’e wasi nanga traangas. Dat kennen we al van Bosje’s tijd."