“Tijdens mijn jeugd wist ik ook veel niet, het wordt niet gedoceerd op de scholen. Je weet niet dat je mensen op zo’n gruwelijke wijze aan hun einde zijn gekomen. En vaak door verraad. Ik wist alleen wat ik op school had geleerd, Columbus ontdekt Amerika en de Inheemsen de eerste bewoners zijn.” Het diepere bewustzijn van haar cultuur kreeg Christiaan op veel latere leeftijd. Ze kreeg de basis van haar ouders mee. Beiden waren bezig met Inheems muziek en zij was altijd betrokken bij deze activiteiten en optredens.

In het jaar 2000 deed zij als deel van de Surinaamse delegatie mee aan Carifesta VII in St. Kitts en Nevis. Ze nam deel aan een ceremonie voor de zielenrust voor de Inheemsen die zijn vermoord op het eiland tijdens de gevechten met de Engelsen en de Fransen. Dit staat bekend als de  genocide op Kalinago. Er werden tussen de twee duizend en de vierduizend Cariben in het gebied van Bloody Point en Bloody River afgeslacht. Zij kwam erachter dat er zelfs nauwelijks meer Inheemsen op het eiland zijn. Deze periode maakte een diepe indruk op haar en zij besloot in Suriname de strijd op te pakken voor de positie van de Inheemsen.

“Op dat moment is iets wakker in mij geworden en het is in mij gebleven. Het is onrechtvaardig wat met de Inheemsen is gebeurd en nog steeds vindt er onrechtvaardigheid plaats. Tijdens de kolonisatie zijn Inheemsen bij de miljoenen vermoord wereldwijd. Daarna werd er overgaan op culturele genocide, je mocht je taal niet kennen, je mocht je cultuur niet beleven. Wat er gebeurd is dat je vergeet wie je bent. Het is gebeurd tijdens de kolonisatie en het is nog steeds niet hersteld.”

Ook de kwestie over de grondenrechten vindt ze  erg. “Grondenrechten is deel van die onrechtvaardigheid dat heeft plaatsgevonden in het verleden. Het valt onder self reparations. Willen we dat al de zaken die zijn gebeurd in het verleden worden gerechtvaardigd dan gaan we de Inheemsen moeten teruggeven wat van hen is.”