In 2019 heeft het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP) succesvol de eerste niertransplantatie uitgevoerd in
samenwerking met een Amerikaanse missie. Deze missie is kosteloos uitgevoerd. Kort daarop kreeg ook Suriname te maken met de Covid pandemie, waardoor er nog geen vervolgtraject van dit plan in het AZP heeft plaatsgevonden. Er is afgelopen periode onder enorme druk gewerkt door de medici. Bepaalde disciplines hebben volgens de VMS met veel inzet en inventiviteit gedraaid. Dat diagnostische en andere behandeling technische mogelijkheden zoals de CT-Scan en medische apparatuur nu buiten functie of niet beschikbaar zijn, wordt niet over gesproken. Dat onderhoud,
vervanging dan wel aanschaf van de meest basale hulpmiddelen niet mogelijk zijn omdat de ziekenhuizen zich dat momenteel niet eens meer kunnen permitteren, is overal merkbaar doch heeft onvoldoende aandacht, omdat voor dit alles gewoon geen geld beschikbaar is.

De zorgzoekenden, i.c. de patiënten, kunnen hier ook van mee praten, als ze voor de meest eenvoudige medicijnen zoals bijv. voor een aspirientje, hun chronische medicatie, van het kastje naar de muur worden gestuurd, met alle ongerief van dien, waarbij zij soms ook nog moeten bijbetalen voor hun noodzakelijke medicatie. En als de patiënt zijn medicijn(en) niet kan krijgen, komt hij/zij weer terug bij de arts voor een ander recept, stelde de VMS.

Het staat buiten kijf dat min of meer 900 patiënten verschillende dialysecentra bezoeken i.v.m. terminaal nierfalen en dat het de overheid bommen geld kost. Men wil besparen eventueel verbeteren voor wat betreft de zorg van deze
zorgbehoevende groep. Is er wel een maatschappelijk, juridisch, medisch draagvlak hiervoor?, vraagt de VMS zich af.
Denkt de zorgzoekende een veilige, adequate en duurzame behandeling/nazorg te krijgen na zo’n ingreep, wat zijn de garanties daarvoor? Ingeval dat er door de patiënt/zorgverzekeraar betaald moet worden, is het
genoemd bedrag van 40.000 euro per patiënt ook haalbaar?

Waarom zou er uitgeweken moeten worden naar het perifeer St.Vincentius Ziekenhuis in de plaats van het AZP, waar als academisch ziekenhuis de tertiaire zorg thuis hoort?

Waarom moeten de kosten van de Diaspora zo extreem veel hoger uitvallen, zelfs vele malen hoger dan in Colombia, waarmee er intussen een speciale relatie in de gezondheidszorg is opgebouwd? De essentiële discussie of er meer
aan de elementaire behoeften van de 1e en 2e lijn gewerkt moet worden of dat het nu tijd is voor duplicatie van tertiaire zorg, blijft open."Als wij nu duplicatie krijgen van deze zorg in ziekenhuizen, is dat zonder meer te kwalificeren als verspilling van momenteel zeer schaars kapitaal," stelt de VMS.