Column: Jeder Surinamer ein Polizist?
06 Jan, 00:59
foto
Bio-winkel (Bio-Lädeli) in de plaats Baldegg in Zwitserland. De goederen zijn uitgestald, zonder dat er personeel bij is. Iedereen die koopt, telt en betaalt zelf. (Foto's: Hans Breeveld)


Toen ik president Santokhi in zijn nieuwjaarsrede hoorde zeggen dat het volk zijn eigen kracht niet moet onderschatten, verplaatsten mijn gedachten zich naar het verre Zwitserland. De titel van deze column is een variant op een zegswijze afkomstig uit dat land Jeder Schweizer ein Polizist. Letterlijk vertaald Iedere Zwitser een politieagent. Met deze zegswijze gaat de Zwitser ervan uit dat de meerderheid van de bevolking waarde en normen in acht neemt die bevorderlijk zijn voor het in stand houden van de samenleving. Voor diegenen die ernstig afwijkend gedrag vertonen, dient elke burger van goede wil extra ogen, extra oren en soms een extra mond namens de politie te zijn. Iedere burger hoort zich geroepen te voelen in te grijpen als er iets plaatsvindt dat tegen de wet indruist of als onmaatschappelijk kan worden gekwalificeerd.

Voorwaarden zijn echter dat het volk getraind is in burgerschapskunde. Het volk weet wat de rol c.q. de plicht van de burger is in de opbouw en ontwikkeling van het eigen land. Maar ook zal er een dusdanig beleid moeten worden gevoerd waardoor er een evenwichtige verdeling van de welvaart is. Een beleid waarbij de een niet wordt voorgetrokken op grond van nepotisme of etnische verwantschap. Een beleid waarbij politici zich niet verrijken ten kostte van het volk; beleid waarbij alle hardwerkende burgers van het land over tenminste de minimale condities kunnen beschikken om een menswaardig bestaan te hebben. De zegswijze Jeder Schweizer ein Polizist zou ook gezien kunnen worden als sociale controle met een extra dimensie.

Nog enkele jaren geleden was ik er in Zwitserland getuige van dat men bij het naar bed gaan de deur niet op slot deed, omdat men ‘s nachts familie of vrienden verwachtte die geen huissleutel hadden. Fraude, door niet te werken en toch overheidsgeld te ontvangen werd in dat land geminimaliseerd door deze collectieve politie instelling. De Zwitser gaat er namelijk terecht vanuit dat overheidsgeld – haar/zijn geld is - dat niet naar luie corrupte potverteerders mag gaan. Buren tot last zijn met lawaaierigheid zal slechts van korte duur zijn. Als de buren je niet zelf tot orde roepen, is de echte politie binnen korte tijd bij jou voor de deur. Net als wat de president Santokhi in zijn nieuwjaarsrede zei, is in Zwitserland de buurt jouw mede opvoeder.

Bij mijn eerste bezoek aan Zwitserland in 1974 viel mij een Bio-Lädeli (een bio-winkeltje) op in de plaats Baldegg.  Een winkeltje waar een boer en een boerin hetgeen zij geproduceerd hebben verkopen. Toen ik in 2019 weer in dat winkeltje stond, realiseerde ik mij dat ik al die jaren dat ik Zwitserland bezocht in dat winkeltje nooit winkelpersoneel heb gezien, zelfs niet de boer of de boerin. De producten liggen op schappen voorzien van een prijs. Op een tafel staat een telmachine, een geldtrommel voor de bankbiljetten en een bak voor de muntjes. Iedereen komt, telt zelf op wat men gekocht heeft en betaalt netjes wat men verschuldigd is.


Zouden we kunnen spreken van sociale of collectieve integriteit? Uiteraard zijn er ook dieven in Zwitserland en werkt deze methode niet in de steden, maar dat zo een winkel zolang kan blijven bestaan – en dat het niet de enige plaats in Zwitserland is waar ik dit zag – kan volgens mij gezien worden als de positieve impact van sociale controle en de daardoor ontstane inborst. Samen - het woord dat opviel in de oudejaarstoespraak van de president – hebben de Zwitsers dat bereikt. 

Uiteraard kan je een Staat die sinds de 13e eeuw bestaat niet vergelijken met onze jonge republiek. Wel moet gezegd worden dat wij ook tijden hadden waarin sociale controle geen vreemd verschijnsel was. Moet die controle niet terugkeren met daaraan gekoppeld vergroting van de assertiviteit van de burger? De burger zal steeds meer moeten opkomen voor het eigen belang en zeker in de politiek.

Het kan toch niet waar zijn dat de meerderheid van de burgers zich houden aan de Covid-19 maatregelen, maar vanwege besluiten genomen op grond van enge economische belangen van enkelen en anderzijds het barbaarse gedrag van enkele feestvierders wij nu al maanden in een semi-gevangenschap leven. Eventueel geplaatst voor de keus, zouden wij toch liever politieagent dan gevangen willen zijn?

Hans Breeveld
Advertenties