Niet-belasting inkomsten staat geschat op ruim SRD 300 miljoen per jaar

De niet-belasting inkomsten van de staat uit meer dan 100 soorten inningen die gepleegd worden voor verschillende diensten kunnen de staat jaarlijks ruim SRD 300 miljoen opbrengen. Dat zegt parlementariër Henk Ramnandanlal (Mega Combinatie /Palu).

Om daadwerkelijk tot dit bedrag te komen moet de overheid de hoogte van de bedragen wel aanpassen aan de tijd en ook de regelgeving op lijn brengen. Ramnandanlal noemt als enkele voorbeelden de inningen bij goud- en houtconcessierechten, tarieven voor grondhuur, boetes in de algemene sfeer en leges.

Als deze niet-belasting tarieven worden aangepast aan de tijd betekent dat voor de staat een verruiming van haar inkomsten. Volgens Ramnandanlal zou de aanpassing ook aanzetten tot meer productie binnen de samenleving. De parlementariër zegt dat het ordenen zelf niet veel werk heeft. De vaste commissie van Financiën in het parlement heeft al een inventarisatie gemaakt. “Sommige van deze tarieven zijn in geen veertig jaar aangepast. Ik zou gaarne van elke minister een overzicht willen hebben van de tarieven, en de zienswijze van de minister om die tarieven aan te passen”, zegt de parlementariër. Volgens hem zal de aanpassing zodanig moeten plaatsvinden dat het aansluit op de regeringsverklaring. “We staan voor een aantal investeringen in onze samenleving en daarvoor moeten we de noodzakelijke financiële middelen opbrengen.”

Tegelijkertijd speelt ook een moreel aspect bij het innen van aangepaste belastingen, vindt Ramnandanlal: “Wat we zullen zijn in de toekomst is wat we van onszelf zullen hebben gemaakt. Met andere woorden: de gebruiker betaalt, de vervuiler betaalt en de overtreder betaalt”, zegt Ramnandanlal.

De parlementariër ziet graag dat geïnde middelen per sector weer in dezelfde sector geïnvesteerd worden. Als voorbeeld noemde hij de inning van boetes uit verkeersovertredingen. Hierdoor komt er meer geld vrij voor verkeerscontrole, meer toezicht en regulering. Hetzelfde geldt voor het ministerie van Arbeid Technologische ontwikkeling en Milieu (ATM). Vuilophaal mag volgens hem niet gratis plaatsvinden. “Zodra vuil een prijs krijgt, gaan burgers en ondernemers zich mijns inziens meer inzetten om het op een nette manier te verwerken en op te ruimen. Hier heeft de regering de mogelijkheid om voor het volk concrete en zichtbare maatregelen te nemen die ordenend werken en tegelijkertijd zichzelf terugbetalen”.