Suriname… mi kondre tru
18 Nov, 17:00
foto


Wie kent het legendarische verhaal niet over El Dorado (de Gouden Man), die zich in het meer Parima zou baden in het goud? Op de oude kaarten van Suriname is het meer nog terug te vinden: het is zo groot als het huidige Brokopondo stuwmeer. Heden ten dage is het vloeibare goud (olie) te vinden voor de kust van Suriname, maar anno 2020 zijn we ver verwijderd van welk El Dorado dan ook.

Meer recent in de geschiedenis zijn onze voorouders in bizarre (koloniale) tijden ooit simpelweg begonnen met alleen een stukje bosgrond om te bewerken. Dat had voor hen evenveel waarde als goud. Zij hebben ons door hun harde werken naar een hoger niveau getild en de basis gelegd voor de generaties daarna. Door scholing en ontwikkeling groeide Suriname tot een prachtig land, met een verscheidenheid aan culturen. Een land om trots op te zijn en waar we onze (voor)ouders dankbaar voor mogen zijn.

Op 25 november 2020 is het 45 jaar geleden dat Suriname onafhankelijk is geworden en we zouden op deze dag eigenlijk in een hoera stemming moeten verkeren. Hoe graag we dat ook zouden willen, als we eerlijk zijn is er weinig reden tot feesten, kijkend naar de financieel-economische crisis en de armoede in het land. Helaas geen nyan dringi prisiri voor ons, ondanks alle rijkdommen die dit mooie land biedt. Onze (voor)ouders zouden zich, voor zover ze niet meer leven, enkele malen in de rondte in hun graf keren als ze zien hoe het land ervoor staat… hier hebben ze zich toch niet voor opgeofferd? Suriname heeft genoeg middelen en mogelijkheden om een welvarend land te kunnen worden (natuurlijke hulpbronnen, rijkdommen in goud, olie en vele landbouwproducten).

Ik vraag me steeds af hoe dat kan: het land is zo rijk, maar het volk is arm…
Waarom hebben we alle kansen in die 45 jaar niet willen/kunnen benutten?

Hoewel de eerste periode na onafhankelijkheid er één was van voorspoed en vrede, glijdt ons land feitelijk al 40 jaar af. Suriname liet (of laat?) zich heden ten dage in negatieve zin kenmerken door een regelcultuur, ambtenarencultuur en een bedelcultuur. Een land van voedselpakketten, moreel verval en mismanagement. Niet iets om trots op te zijn!

Het wijzen naar oorzaken en verantwoordelijken is eenvoudig, maar in mijn optiek begint elke verandering bij datgene dat je ook daadwerkelijk zou kunnen veranderen: voor onze kondreman de eigen houding en eigen inspanning. De feitelijke situatie is nu dat we met een nieuwe start zijn begonnen, met een nieuwe president. Met een nieuwe regering, met de belofte van een betere toekomst voor het land. Er is veel kritiek op deze nieuwe regering (regelmatig terecht).

Met de beste bedoeling lijken zaken weer terug te vallen in oude patronen, zaken die ons in deze situatie van schrijnende armoede hebben gebracht. Dat baart mij zorgen. Objectief kijkend kan je je afvragen: als deze regering niet voldoet aan onze verwachting, wat zou het alternatief zijn? …De vorige regering(en) terug? …Een samenbundeling van jonge actieve partijen zonder ervaring in landsbestuur? …Misschien wel een zakenkabinet (met als gevolg fikse vertraging in landsontwikkeling)?

Srananman… we doen er goed aan ons te realiseren dat deze fase van regeren en heropbouw van Suriname niet soepel en zeker niet zonder offers zal verlopen. Er is veel tijd nodig om het herstel in te zetten en welvaart te laten ontwikkelen naar een behoorlijk niveau. Wij zijn het aan onszelf en volgende generaties verplicht om Suriname naar een hoger niveau te tillen, niemand uitgezonderd. Leiders, regeringsmensen, parlementsleden, ondernemers, maatschappelijke organisaties, maar ook het volk… elke Surinamer heeft hierin eigen verantwoordelijkheid. We moeten ervan bewust zijn: een snelle oplossing is er niet en komt er niet en de komende periode wordt er niet gemakkelijker op.

Mi kondreman…
Mi kondre tru,                  
mi lobi yu,                       
mi suku tru,                
A ogri musu wai.           

Laten we de daad bij het woord voegen ‘mi mama Sranan’,
Mijn waarlijk land,
ik hou van jou,
ik zoek de waarheid,
Het kwaad moet vergaan.

De basis voor een vredelievend volk en het fundament voor welvaart en welzijn begint met respect voor elkaar en elkaars mening. Streven naar eenheid, vertrouwen, integriteit, fatsoen en daadkracht begint juist ook vooral in onze eigen huizen, straten, steden en districten.

Ik doe uit de grond van mijn hart een dringend verzoek op elke Surinamer en op onze president en vicepresident om met vertrouwen en volle inzet die verantwoordelijkheid te nemen. Er ligt een grote opdracht voor eenieder van ons, die recht moet doen aan het offer van onze voorouders en een beloftevolle toekomst voor de komende generaties.

T. Sansaar
Advertenties