Sinds medio maart ligt de wereld in de ban van het corona virus. Het leven is van de één op de andere dag 'anders' en soort van problematisch geworden. Niet op vakantie kunnen, enorm hoge prijzen in de winkels, met moeite je geliefden (in het ziekenhuis) kunnen bezoeken, met nog veel meer moeite je geld van de bank krijgen, zijn slechts enkele zaken die het leven thans (ernstig) bemoeilijken. De gewone dingen zijn ineens ongewoon geworden, dagelijks moeten we vele obstakels zien te overwinnen. Moe van deze sleur, is het verlangen naar het 'normale' zeer indringend.

Suriname staat aan de vooravond van de viering van 45 jaar onafhankelijkheid. Er gaan al geruime tijd stemmen op die zich afvragen of het een sobere covid-veilige 'viering' wordt of dat er aan deze historische dag, een (typisch) Surinaams 'feestje' wordt gekoppeld. Inmiddels is bekend geworden dat de regering SRD 250.000 heeft uitgetrokken voor de zakelijke 'viering' van Srefidensi. Dat deze dag niet ongemerkt voorbij kan gaan, staat buiten kijf! Toch is het in een financieel moeilijke situatie in combinatie met Covid-19, de vraag als er wel reden is tot (zakelijk) feesten?

Pe a moni dé? is nog vers in ons geheugen. Zo vaak is er van diverse podia voor, tijdens én na de verkiezingen luid en duidelijk groepen dat het land geen geld heeft, dat de staatskas leeg(geroofd) is, en dat derhalve onder meer salarissen en leningen moeilijk (af)betaald kunnen worden. Het doet je vreemd opkijken en roept enorm veel vragen op wanneer er ineens wel geld is voor een zakelijke 'viering' niet alleen, maar ook geld om de kinderen des lands, in november en december een bonus te schenken. Het klinkt allemaal niet logisch, maar mijn gevoel kan ook verkeerd zijn.

Velen zijn door of sinds deze aankondiging, in een soort hoera stemming. Meer financiële middelen? Meer mogelijkheden met de feestdagen? Niemand die zich afvraagt waar het geld vandaan komt? Als er geen andere prioriteitsgebieden zijn waar deze middelen voor gereserveerd/gealloceerd kunnen worden? Hoe de bonus eruit zal zien en hoe de overheid dit (alles) zal financieren? Zoveel onbeantwoorde vragen, zoveel onduidelijkheden. Nu weten we dat de president had beloofd dat a bo set eng! Echter, het lijkt erop alsof er een toverstok(je) in het spel is. Van geen geld naar er is een kleine reserve.

De most wonderful time of the year breekt aan en velen kijken reikhalzend uit naar het wegschieten van dit (rot) jaar. Moe van Covid en al haar beperkingen, willen sommigen eindelijk wat vrijheid om los te gaan en (uitbundig) te feesten. Als we praten over oudjaar, dan is Suriname ongetwijfeld the place to be! Wij kunnen gewoon weg het leukste feestje bouwen. Vol verwachting zullen we de komende tijd kennis nemen van de toespraak van de eerste burger van het land. Wat zal het worden? Een Covid 'aangepaste' owru yari viering of helemaal geen viering. Zullen de grenzen open gegooid worden? Zodat ook onze familie in het buitenland (terug) kan komen. Is allemaal toekomstmuziek.

In ieder geval is het niet de vraag of er na 45 jaar, rekening houdend met het dreigende corona-gevaar reden is tot feesten, maar wel waar het feestje is? Het feestje is in switi Sranan want de republiek is jarig! Met niet een maar twee bonussen en een daaropvolgende loonronde is er genoeg reden tot (een) feest toch?