Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 49

“Jongens, br...br...br...breaking news,”
“Rustig mang, niets is het waard om je zo op te winden.”
“Volgens mij heeft hij een slok water genomen, in plaats van die pure rommel die hij normaal drinkt.”
“Okee Jules, rustig nou, wat is je nieuws?”
“Ta...ta...ta...”
“Z’n cd zit vast.”
“Of hij is een van die zwaarste wapens die de politie aan z’n leden uitdeelt, aan het uitproberen.”
“Wat netjes van de politie om dat aan de criminelen mede te delen.”
“Wat is hun zwaarste wapen?”
“Volgens mij die shotgun met die vloeiend lopende kolf.”
“Zo eentje wat terminator op z’n motro met dat hasta-la-vista-jongetje voor zich bij zich had.”
“Ja, waarmee hij naar achteren schoot op die terminator, die andere van vloeibaar metaal, schitterende filmtechniek was dat.”
“Toch vind ik deze wapenwedloop tussen politie en criminelen griezelig.”
“Zeer zeker, vooral als de politie nu al waarschuwt dat burgers niet moeten gaan kijken als ze schoten horen, want die lai’s waarmee nu geschoten gaat worden, dragen zeer ver.”
“Dus d’a now do soet ding crimineel panja.”
“Eigenlijk in bepaalde gevallen hard nodig, maar dan wel ver weg van ons, burgers.”
“Zoals die ene, alias Kabouter, die een man in een bar om een halsketting heeft doodgeschoten.”
“Ik zou een reward plaatsen: Dood, maar liever Levend: 10.000 US$ dollar beloning.”
“En mensen mogen geld bijzetten om die beloning groter te maken.”
“Net zo om die ziekeling te pakken te krijgen die die zwangere vrouw van haar fiets heeft gestoten, die loopt nog steeds vrij rond.”
“Zo heeft men in het wilde westen toch die vuurwapengevaarlijke criminelen goeddeels opgeruimd? Vogelvrij verklaren of een Prijs op hun hoofd: Dood of Levend. En je kreeg daardoor speciale premiejagers. Die waren wel niet populair, maar ze ruimden die criminelen wel netjes op en streken dan op het kantoor van de Sheriff hun reward op.”
“Nee, hier gaat dat niet lukken: mensenrechten en etnische rechten en donkere jongens met vlechtjes zullen alleen opgejaagd worden en niet de witte boordencriminelen met glad haar.”
“Maar ze hebben hun geheime wapen de wacht aangezegd, namelijk de chorpskef.”
“Nu kef jij, zuiplap, de korpschef. Die andere Delano.”
“Wie is daar rouwig om? Sinds hij aangesteld werd, was duidelijk dat die keuze een miskleun was en dat is gebleven tot het eind. Laten ze nu eens eindelijk flinke mannen naar voren schuiven.”
“Ze hebben een flinke tot waarnemend hoofd gemaakt.”
“Alweer die rommel met dat eeuwige ‘waarnemend’. Dan gaan ze hem eeuwig waarnemend laten blijven. Is er geen wet die zegt dat je automatisch hoofd wordt als je minstens vijf maanden hebt waargenomen?”
“”Tan...tan...tan...”
“Wat scheelt deze? Zit er een slok whisky vast in je slokdarm?”
“Hij is nog steeds bezig met z’n breaking news.”
“Tant...tant...tant...”
“Hij vordert, net als de ontwikkeling van dit land, elk half jaar een letter erbij en een minister eruit.”
“Ach jij bent: elke halve minuut een slok erbij.”
“Tante...tante...tante...”
“Tante Jenny?”
“Nee!’
“Tante Rutte, de barbecue-onderneemster?”
“Eentje is bij ons in de straat eindelijk opgedonderd, de hele buurt lag elke avond tot vroeg in de ochtend onder die ongezonde braadlucht en de straat was verstopt met luidruchtige klanten met hun auto’s. Nu verpest hij de lucht vier blokken verder.”
“Alles kan in dit land; in het buitenland moet je een afzuigkap en een verdiepingshoge schoorsteen hebben om die braadlucht af te voeren.”
“Ik vraag me af of BOG deze ondernemers van tante Rutte controleert.”
“En naast mijn oom bouwt een andere ondernemer een loods met een kale muur van meer dan twee verdiepingen hoog langs de hele schutting, midden in een woonbuurt.”
“En toen ik een berghok achter mijn huis bouwde, kwam binnen no time een tjoekoebeluste OW-ambtenaar de bouw stopzetten, want de daklatten lagen te ver uit elkaar.”
“En bij ons bouwt een andere ondernemer een stalen skelet, drie verdiepingen hoog, nog middeninner een woonbuurt dan naast jouw oom.”
“Daar gaan die tjoekoebeluste figuren niet langs, daar wordt wel vergunning verleend.”
“Net zoals die dubieuze casinovergunning die Ronald met de negen schone vingers aan vriend eyeshadow gegeven lijkt te hebben.”
“Dat zal hij weer met allerlei abstracties en kot’odo’s goedpraten.”
“Net zoals die Shanti-shanti die overmaatse gunning van die brug goedpraat.”
“Tante W..., tante Wo...Tante Wonnie is afgetreden.”
“Tjeezis, oud nieuws mang. Ik had het al maanden geleden verwacht. Mensen die strak werken, worden in dit land van schuinsmarcheerders óf ook schuingetrokken of ze gaan na een tijdje de laan uit.”
“Maar niemand laat een traan, want Wonnie die Ponnie heeft zich vanaf het begin zeer arrogant tegenover mens en pers opgesteld.”
“Pas na haar aftreden kon ze lachen en praten met de pers. Vreemde attitude is dat.”
“Kijk wat ze bijna hebben gedaan met die andere tante, die van het Onafhankelijk Kiesbureau.”
“Ai, toen die terecht al die frommels ten kantore van de DC’s aantoonde, was het Leiden in last. Zij was niet goed, ze moest weg.”
“Kelokoe a tang. Zulke mensen zijn de stonfoetoes van de democratie.”
“En ze zijn een nagel aan de doodskist van de knoeiers, blaffers, keffers, leeghoofden en corruptelingen.”
“Die zich onder het mom van democratie en met misbruikmaking van een om de vijf jaar opgejutte domme massa steeds weer rond onze schatkist weten te nestelen.”
“Zeg weer zomaar dingen met je zuipmond. Jij nestelt je rond de zuipfles.”
“Wil je zuipmond zien, wil je zien? Ik laat je strak wegens persoonlijke redenen uit deze bar zetten.”
“Ober, ober, nee, geen ijs, breng water, daar gaan ze van braken.”
“Die Bosje had na ongeveer dezelfde tijd ook mot met z’n minister van Financiën. A bin jagie wijlen Atta.”
“Dat is het jammerlijke lot van de NjangDringiePresieries: Ze houden van grof geld uitgeven, laten wel stevige dingen achter, maar zoeken ruzie met degenen die over het geld beschikken en dan gaan ze noodgedwongen overal geld zoeken af te romen.”
“Zoals bij de Staatsoliewerknemers.”
“Ik vind een maand bonus meer dan genoeg.”
“Suralco volgt, dan YouareGold, dan die porknokkers. Die Roanaldclub had toch nooit aangedurfd deze sectoren wat meer uit te knijpen in landsbelang?”
“Soortoe landsbelang? Om meer delegaties de wereld in te sturen.”
“Daarom altijd die ruzies met die man of vrouw op financiën.”
“Nou, die Ronald van jullie had het toch binnen een paar maanden ook aan de stok met z’n minister van Financiën, die Rozeman? Bijna a man klap Vene, zei die zelf over de radio. Om dat te voorkomen is hij maar na enkele maanden afgetreden. Jullie zijn dat vergeten, nò?”
“En bij Vene II zag de kandidaat-minister van Financiën, ook een technocraat, het voor gezien toen hij op de avond van zijn kandidering na wat terechte harde financiële uitspraken via de pers in Grun Dyari op het matje werd geroepen.”
“Nog vóórdat die minister werd, trad hij af, zogenaamd wegens familie-omstandigheden, heette dat.”
“Ja, en toen Atta en de BVD uit de coalitie stapten, kwamen de Pitjiel Oelak Bamiegorengs erin en kreeg je dat gedoe dat bepaalde DNA-leden als masala-kikkers heen en weer sprongen, en grof geld verdienden aan hun over- en terug- en weer overloperij.”
“Maar tante Wonnie heeft geen politieke backing, ze gaat dus alleen.”
“Daarom moeten ministers geen of zo min mogelijk politieke backing hebben, dan gaan ze als echte dienaren werken, want ze weten dat ze als ze falen, ze eruit gegooid zullen worden en er is dan niemand die hun backt.”
“Maar dat is niet goed, dan hebben ministers geen speelruimte.”
“Dat is toch juist goed? Kijk wat velen doen met die speelruimte. Hoeveel voordelen heeft dat de afgelopen veertig jaar het land opgeleverd en hoeveel hun eigen kringetje?”
“Tante Wonnie wordt in de pers uitgedaagd om precies te vertellen waarom ze is opgestapt, want geen hond, laatstaan een kip gelooft dat smoesje van ’om persoonlijke redenen.”
“Baas taj-ghing gewoon: het is beter dat je je ontslag indient. En no spang, m’o set’ie kong. Alleen: mondje dicht naar de pers. En zo gebeurde, want wat Baas zegt, is wet. Daarom noemen wij hem Baas.”
“Dalijk ga je weer dat onding horen: persstilte.”
“Ja, als ze hun gekakel kwijt willen, rennen ze wel naar de pers. Maar als ze dankzij die publiciteit gaan onderhandelen, wordt er een persstilte afgesproken; dan hebben de kakelaars de pers niet meer nodig, dan is de pers juist lastig, want ze willen teveel publiceren.”
“Als pers zou ik al m’n journalisten dan zeggen: Hij of zij of de instantie die een persstilte inlast, halen we minstens een maand lang ook uit de pers. Dan leren ze dat grapje meteen af.”
“Maar toch maak ik me nu grote zorgen om het financiële beleid; bij Bosje en Vene begon de afgang na het wegjagen van hun financienman.”
“Of opent Baas ruimte om een eventuele nieuwe coalitiepartner te accomoderen?”
“Dan heeft hij alvast Financiën en Justitie ter beschikking.”
“En dan geeft hij Ruimtelijke Wanorde en Grond ook weg aan de olifantjes. Die Pah daar is toch van die bejaarde wajangpartij.”
“Dan kunnen ze daar die Yoga uit Saramacca zetten; die verkavelt tot de Wia-wiabank.”
“Het is zeker bij elke regering uit deze hoek hetzelfde liedje: financieel woelig.”
“Maar er komen wel grote projecten tot stand, in plaats van kapotte bruggen.”
“Tja, welke ziekte is beter: malaria of gele koorts?”
“Alla toe wazig. Geen ziekte is het beste.”
“Maar tot nu toe zwiengen we om de zoveel verkiezingen steeds van de ene ziekte naar de andere. En steeds verrijkt een ander groepje zich ten koste van de belastingbetaler en blijft de rest van de bevolking met de gebakken peren zitten.”
“Is dat ons lot als volk? Geen aardbevingen, geen vulkaanuitbarstingen, maar van de ene politieke siki naar de andere?”
“Misschien, daarom ga ik van het ene glas naar het andere. Proost heren.”
“Proost.”

Rappa