Politieke Borrelpraat (PBR) deel 45

“Jongoe Jules, die Ronald Tarantoela van je heeft de afgelopen week aardig de pers gehaald.”
“Ai, en hij breidt zijn activiteiten uit: van de Alfabetische zender naar de Bosdrum-televisie.”
“Liever laat dan nooit.”
“De Luchtzender wacht nog steeds op hem.”
“Maar hij heeft die Noord-Brabant jongen die daar werkte, nu achteraf er weer eens mooi bijgesleept.”
“Jaaah, zegt ie, ik heb op het punt gestaan maatregelen te nemen tegen de verzorger van die Middag-Sausjes.”
“Nog wel iemand die ‘door mij’, met ‘mijn’ geld werd betaald.”
“Jaaah, zijn geld, jaaah, niet het geld van de totale belastingbetaler, nee, ZIJN geld, ja hoor.”
“Maar dat is die hebi van vele van onze politici; als ze regeermacht krijgen, is die overheid VAN HUN, zijn de staatsbedrijven VAN HUN, zijn de overheidsmedia VAN HUN, is de schatkist VAN HUN. Zelf hebben ze zelden iets meer dan hun overheidssalarisje ingebracht.”
“Eh, zeuren jullie niet, nò? Hij bedoelde echt niet dat het ZIJN geld was waarmee Kliff Noord-Brabant betaald werd; zo praten we in dit land.”
“Dan praten we fout, want het is gemeenschapsgeld, geld van de belastingbetaler.”
“Maar dezen doen ook al aardig alsof dat alles daar bij de overheid VAN HUN is.”
“Ze beheren het in naam van het volk.”
“Het eerste wat je moest doen is die Noord-Brabant per officiële brief in gebreke stellen en orderen zich op het Kabinet aan te melden, en niet bij die Luchtzender. Zoniet, dan wordt na rappelschrijven overgegaan tot salarisblokkade. Maar dat was zeker te veel gevraagd.”
“Persoonlijke afkeer en rancune speelden zeker de boventoon.”
“Maar jouw Ronald heeft ook uit de doeken gedaan dat de presentatrice van Suriname Vandaag het dringend advies kreeg dat programma over de twee China’s niet uit te zenden.”
“Tuurlijk, dat lag zeer gevoelig.”
“Soortoe ‘zeer gevoelig’? Bij wie?”
“Bij: wiens brood men eet, wiens standpunt men uitdraagt.”
“Okee, maar moeten we daarvoor onze vrijheid van pers beperken?”
“Ronald kon onmogelijk toestaan dat via een staatsmedium afbreuk gedaan werd aan de ‘one China-gedachte’.
“Oh, dus beide China’s aan het woord laten is afbreuk doen?”
“Jaaah!”
“Sommige mensen hebben de gewoonte om de verkeerde dingen op de verkeerde momenten te zeggen.”
“En waar is dat bandje gebleven pè Basis vlam ding famirie f’ing n’a Redi Doti?”
“Dat bandje is zoekgeraakt, zeur niet.”
“Ja, dat zou ook afbreuk doen, zie je, van hetzelfde pak een laken.”
“Nee, bezopen koebie, van hetzelfde laken een pak.”
“Ach zeur niet; ik geef je straks een pak voor je mond.”
“Oh, oh, een pak voor je broek. Waar ben je schoolgegaan?”
“Weten jullie het niet? Hij in de derde klas lagere school afgeschreven wegens leeftijd.”
“M’o baks’oen dalijk.”
“Ober, ijs, ijs. Ze gaan hier ook een power play spelen.”
“Maar toch heb ik genoten van die toespraak van MIJN DeeDee, life via de media en op het levensgroot scherm op het plein. Dat noem ik klasse.”
“Dan had je vier uren niets te doen.”
“Maar waar gaat hij dat geld vandaan halen om al die dromen te verwezenlijken?”
“De SMS-arbeiders kunnen niet eens op tijd betaald worden.”
“En de ziekenhuizen happen elke eind van de maand naar financiële lucht.”
“Jullie zeuren met: waar gaat dat geld vandaan komen. Gewoon lenen in het buitenland. Maar nee, oen frede teki paimang. En als je de ene lening niet kan aflossen, neem je een tweede, net als de USA, met de grootste buitenlandse schuld ter wereld. En toch mi arki Baas nanga pleziri; bij die vorige sliep ik al na twee minuten.”
“Maar wie gaat al die plannen financieren, blijf ik vragen. Na bijkans een jaar moest dat toch al rond zijn?”
“Hij zei tussendoor: Brunswijk.”
“Ja, want Brunsie leent al wagen aan de politie te Moengo.”
“Hij wil z’n pick up terug.”
“Terecht, voordat die op de politiewagenschroothoop te Geyersvlijt gedumpt wordt.”
“Verschrikkelijk. Niet alleen hebben we te veel ambtenaren, ze mollen nog erbij alles wat te mollen is.”
“Maar tante Wonnie heeft de oorlog verklaard aan de corrupte douaniers.”
“Wahahahahwahahah plops, uche uche, hoegha, huche, uche.”
“Tjeeszis Kries, waarom lach je zodanig dat je je verslikt?”
“Ze gaat dat nest daar opruimen? Dan moet ze de haven sluiten.”
“Ze gaan een nieuw Aziboeba-computersysteem invoeren.”
“Dat kost de belastingbetaler alleen maar meer dan een miljoen US dollars.”
“Voordat je denkt kraken ze ook deze.”
“De enige oplossing: laan ze vijftig bakra-douaniers hier komen laten werken voor datzelfde geld van die Azieboeka, dan is het afgelopen, net zoals toen bij de belastingen.”
“Bosje bin jaghie ding dati.”
“Binnen zes maanden vliegen die bakra’s met hun eigen jet terug naar Nederland.”
“Maar Baas heeft gezegd: er komt een vier- of zesbaans of weet ik veel hoeveelbaansweg tot naar Brazilië, het gaat zo, dan maakt het baka Afobaka een bocht zo, dan heeft het zeven of negen fly-overs...”
“Geef het volk brood en dromen.”
“Weer zo een mode: fly overs.”
“Waarom zeggen ze niet: viaducten, zoals ons eerste en tot nog toe enige viaduct net voordat je het arbeidersdorp van Billiton binnenrijdt?”
“Ze vliegen nu al als gekken over de weg; met 9 fly overs gaan ze niet vliegen, maar overvliegen.”
“Fly on trusted wheels.”
“Brasjong, dja m’e free kong.”
“Maar intussen zijn we een politieke slogan rijker: Dat is het verschil.”
“Die vorige zei: Jaaaah. Jorka soepoe.”
“Een andere had het over: Dat is dat ding.”
“Weer eentje zei: Soso Bobbie, eh nee, lobi.”
“En wattebout: Neks no fout.”
“En Owroe soe.”
“Of: La me er dit van sjegge..”
“En wie zei weer: Ik ben op de loerrrr.”
“Vergeet niet: Shanti, shanti, shanti.”
“Oh ja, die super-democraat die een kritische partijgenoot voor kalakaskowtoe had uitgemaakt.”
“Wordt die straks Doorzitter van z’n partij?”
“Maar het is toch te gek dat we niet kunnen nagaan hoeveel goud You-are-gold ons land uitvliegt?”
“Simpel, kijk hoeveel bijna gratis stroom en hoeveel cyanide ze gebruiken, betaal een consultant, een echte, niet een politieke vriend, om voor je uit te rekenen hoeveel goud je met die hoeveelheid stroom en cyanide kan raffineren, haal er 10 % vanaf voor waste en vergelijk de einduitkomst met wat zij je opgeven. Dan ga je schrikken van het grote verschil.”
“Waarom denk je dat ze willen uitbreiden en zo breedvoerig bekendmaken dat ze al een overeenkomst met de regering hebben?”
“Hé, ik wist niet dat er besprekingen aan de gang waren!”
“Ga Jim in dat Hok vragen. Die is toch opeens gekomen met de wetenschap dat we niet kunnen natrekken hoeveel goud ze precies exporteren?”
“Maar Ron, dat facebooklyceum waar je dochter gaat, is weer negatief in het nieuws.”
“Ik heb haar weggehaald van daar. Straks breekt ze een pijpje krijt en wordt ze geschorst.”
“En wordt haar het grondwettelijk recht op onderwijs ontnomen.”
“Sang psa dies lesi?”
“Een leerling heeft met een beetje opzet een lamp van het gymterrein op het Centro Andres Bello kapotgetrapt, en is sinds vóór de vakantie geschorst tot z’n ouders de schade hebben betaald, wat ze weigeren.”
“Wat een schorsingsmachine is dat daar. Ik had gewoon gezegd: kom maar op school, ik ontneem jou dat recht niet, maar als je uiterlijk eind juli niet hebt betaald, krijg je geen rapport.”
“Ja, net zoals ze met niet-ingeleverde biep-boeken doen.”
“En zelfs de Inspectie kan niets doen, anders springt Wilgo Koffer weer fo d’r in de bres.”
“Maar voor die al weken geschorste leerling springt niemand in de bres! Je bent in dit land aan de power plays en aan de heidenen overgeleverd.”
“Ach, overdrijf nou niet.”
“Dat is het verschil.”
“Je bedoelt: dat is het geschil, proost.”

Rappa