De Centrale Bank van Suriname heeft de zaak waarbij het Openbaar Ministerie van Nederland beslag had gelegd op een geldinzending van 19,5 miljoen euro gewonnen. Het zou niet eerlijk zijn als ik nu de vraag niet zou stellen waar de oppositie is met al haar eerder geuite beschuldigingen. Opsommend is heel recent nog aangehaald dat de inbeslagname kwam vanwege:

1. Het gevoerde beleid van de regering.

2. Het zich niet houden aan internationale wet- en regelgeving en het niet nakomen van internationale afspraken.

3. Het imago dat Suriname heeft als drugstransportland. 

Het volk werd opgescheept met al de negativiteit die men kon opsommen om uiteindelijk het volk voor te houden:

1. Dat Nederland nooit zonder enige reden het geld in beslag zou nemen.

2. Dat het Openbaar Ministerie van Nederland zeker over bewijslast beschikt.

3. Dat wij internationaal geïsoleerd zouden worden.

4. Dat het valutaverkeer internationaal vast zou komen te liggen. 

5. Dat ondernemers in zware problemen zouden raken omdat geen enkele correspondent bank met onze banken zouden samenwerken. 

6. Dat wij geblacklist zouden worden en het jaren zou duren om ervan af te komen. 

En dit alles gaf precies aan wat de oppositie met de zaak deed. Hoe de oppositie meer vertrouwen had in de ex-kolonisator en haar OM dan in onze eigen monetaire autoriteiten. Hoe men had geduimd dat het niet goed zou komen, want voor de oppositie was dit een troef in handen op weg naar de verkiezing. 

Maar God zij dank dat een groot deel van het volk nooit het vertrouwen heeft verloren in datgene wat Surinaams is, in onze monetaire autoriteiten. Een groot deel dat het vertrouwen staande heeft weten te houden. Een groot deel dat geweigerd heeft om het hoofd te buigen voor de ex-kolonisator en haar chantage. Een deel dat goed opgevoed is om het dekolonisatieproces voort te zetten. 

Een groot deel dat door heeft hoe vuil dat politiek spel is dat de ex-kolonisator speelt om haar zin te krijgen. Om alles binnen haar macht te doen om het regeren moeilijk te maken voor een democratisch gekozen regering. Een regering die zeker weigert te dansen naar de pijpen van de ex-kolonisator. Dit groot deel van het volk, deze purple movement, stond pal achter de monetaire autoriteiten en de banken in deze moeilijke tijden. 

En precies hier ligt het verschil. Want precies hier is de oppositie ingekomen om de imagoschade van Suriname die de ex-kolonisator bezig was aan te richten, verder te ondersteunen middels haar eerder geëtaleerde houding. Waar een nationale opstelling nodig was, stonden die partijen aan de andere kant van de oceaan. 

Terecht kan er dan gesteld worden dat deze overwinning niet alleen een overwinning is van de Surinaamse natie die ons leert om nimmer het hoofd te buigen voor onrecht maar ook voor de Surinamers die door dik en dun het Surinaamse hebben ondersteund. 

Mij rest niets meer dan aan te geven dat zij die geduimd hadden dat het niet of nooit goed komt dezelfde waarde hebben als de twee valse biljetten van 500 euro binnen de geldinzending die ook vrijgegeven zijn.