1998, eenentwintig jaar geleden, schreef Guus Pengel het oorspronkelijke script onder de naam ‘Follow the leader’. Maggie Shmeitz bewerkte het theaterstuk onder de naam: Okasi Gron 2020. Een goed gekozen naam in het licht van de komende verkiezingen in mei 2020. Okasi heeft volgens het Prisma Sranantongo woordenboek drie betekenissen: 1. gelegenheid/kans; 2. beurt; 3. mogelijkheid.

Alle drie betekenissen van het woord okasi komen aan de orde in het luchtige, soms wat kluchtig aandoende satirische theaterstuk, dat desondanks een serieuze boodschap voor de kiezers bevat: bezint eer ge begint (met het invullen van uw stembriefje). De première van Okasi Gron 2020, waarvan de regie in handen is van Erwin Tholin Alexander, vond plaats op vrijdag 22 november 2019 in een volgepakte theater On Stage.

De beloften vóór de verkiezing zijn standaard en worden met overtuiging en verve gebracht om de kiezer te imponeren en vaak met succes, afhankelijk van de wijze waarop de kandidaat assembleeleden erin slagen hun boodschap over te brengen. Okasi Gron 2020 waarschuwt voor personen bij wie het eigen belang prevaleert boven het algemeen belang. Wat dat betreft is de toon van het stuk niet optimistisch. In verschillende sketches worden er voorbeelden gegeven van figuren die in hun directe omgeving er niet voor schromen naar voren te brengen dat het primair gaat om het strelen van hun image (ego) door het verbeteren van hun maatschappelijke positie, maar meer nog het verwerven van macht. Dit laatste geeft zeer veel mogelijkheden omdat je in je nieuw verworven functie veel kunt doen om de kwaliteit van het leven voor jouzelf te verbeteren.

In een dialoog zegt Thomas (Orfeo Plet) op treffende wijze dat kort na het behalen van de verkiezingswinst een nieuw benoemde minister die aan een onverharde weg woont, als eerste daad de weg laat asfalteren. Een minister woont niet aan een zandweg! Plet is overigens de acteur bij uitstek die de sfeer van het theaterstuk bepaalt. Hij is in het dagelijks leven een gevierd rapper, maar laat zien dat hij ook op het podium zijn mannetje kan staan.

Het politieke debat dat een belangrijk onderdeel is van de voorstelling, toont aan dat de tekst beïnvloed is door wat buiten Suriname voor de verkiezingen gebruikelijk is. In Suriname zelf speelt het politiek debat geen of nauwelijks een rol. Dit valt te betreuren. Het is wel mogelijk, en valt ook te hopen, dat bij de komende verkiezingen ook in ons land debatten tussen de partijleiders worden georganiseerd.

Ik heb begrepen dat de realisatie van Okasi Gron vooral aan het initiatief van Maggie Schmeitz lag, die ook een verdienstelijke rol in het stuk speelt. Zij zag het als haar droom om een aangepaste versie te brengen van het oorspronkelijke script van Guus Pengel. Hoewel ik de oorspronkelijke versie niet gelezen heb, denk ik dat er niet veel aanpassingen nodig waren. Wat Guus meer dan twee decennia geleden heeft geschreven, is in hedendaags Suriname nog steeds van toepassing. Het lijkt alsof de tijd stil is blijven staan.

De inhoud van het spektakel geeft stof tot nadenken, maar maakt de kijker, ondanks de vele hilarische scènes, er niet vrolijker op. Je krijgt het gevoel alsof je niet naar een theaterstuk kijkt, maar gewoon de dagelijkse realiteit voorgeschoteld krijgt. Toch is de boodschap van het stuk niet volkomen pessimistisch. Het advies dat gegeven wordt is dat je moet nagaan of hetgeen de kandidaten beweren, bij een verkiezingswinst ook door hen gerealiseerd zal worden. Bij het geven van een oordeel moet ook nagegaan worden of de kandidaten in het verleden toen zij niet in de oppositie, maar in de coalitie zaten, gerealiseerd hebben wat zij de kiezers hadden beloofd.

Het lijkt erop dat met Okasi Gron 2020, de makers een okasi, mogelijkheid of kans, willen bieden, om de kiezers na grondige overdenking de juiste keus te laten maken voor een beter Suriname. Of dat zal lukken blijft de vraag, omdat vrijwel alle kandidaten die een mogelijkheid hebben voor het verwerven van een zetel reeds eerder deel uitgemaakt hebben van de oppositie of coalitie. Nagegaan moet worden of zij toen inderdaad in het algemeen belang hebben gehandeld. De perspectieven zijn niet onverdeeld gunstig. Op bepaalde punten lijkt er een treffende eensgezindheid te bestaan tussen oppositie en coalitie over de politieke cultuur. Een minister woont nimmer aan een zandweg!

Het stuk is nog te zien op 23, 24, 29, 30 november en 1 december 2019 in theater On Stage.