Verdeeldheid in vakbeweging is verspilling menselijk potentieel

“We kunnen niet ontkennen dat we verdeeld zijn in de vakbeweging en daarmee zeg ik meteen dat we enorm veel doen aan verspilling van kracht en menselijk potentieel. Daar moeten we zelf een halt aan toebrengen, zeker als we geen ideologische verschillen, één doelgroep hebben en hetzelfde nastreven”. Voorzitter Robby Berenstein van de vakcentrale C-47 vindt dat nu meer dan ooit, dit het decor moet zijn waartegen arbeiders dag op 1 mei in Suriname geplaatst moet worden. De centrale vraag is, hoe nationaal en internationaal een grote eenheid te vormen en een Surinaams antwoord te formuleren.

“Nationaal zitten we met behoorlijke problemen van economische en maatschappelijk aard in onze maag. We zijn internationaal overgeleverd aan economische markten en belangen van machtige rijke landen. Alleen in een eenheid kunnen we een Surinaams antwoord vinden hier tegen”, zegt Berenstein. Hij is blij dat uiteindelijk het tripartiet overlegorgaan tot stand is gekomen. “Het is te hopen dat onze adviezen niet aan doveman oren zijn gericht”. Hoewel dit orgaan nog niet volledig beantwoordt aan de behoefte van de vakbeweging, zien met Berenstein, ook andere vakbondsleiders hierin een mogelijkheid om antwoord te geven op de nationale en internationale problemen waarmee de sociale partners, geconfronteerd worden.

Berenstein en zijn collega vakbondsleiders Macelino Nerkust van de Federatie van Organisaties van Leerkrachten (FOLS), Wilgo Valies van de Bond van Leraren (BvL) benadrukken dat het hoog tijd is om te zorgen voor sociale rust. Voor hen staat vast dat de maatregelen die de regering heeft genomen in een structureel verbeteringsprogramma, niet past in de Surinaamse situatie. “Het programma is niet Surinaams, maar en model van het IMF (Internationale Monetair Fonds)”, zegt Valies. Hiermee breng je volgen hem geen sociale rust. De vakbondsleiders noemen in een reeks van sociale maatregelen, unaniem de doorvoering van een minimumloon op basis van een reëel vastgestelde armoedegrens. Om dit te bewerkstelligen zien zij graag een diepgaand overleg in bijvoorbeeld het Tripartiet Overlegorgaan.

Volgens de vakbondsleiders is de verdeeldheid de grootste belemmering op de vele vraagstukken waarmee zij geconfronteerd worden. Die eenheid zou zich volgens Valies zich moeten richten op “hoe van de overheid af te dwingen dat programma’s en het totaal overheidsbeleid voldoende perspectieven biedt voor elke Surinamer”. Dat er voldoende werkgelegenheid is en dat in cruciale ontwikkelingssectoren zoals het onderwijs, volksgezondheid, gronduitgifte en woningbouw voldoende wordt geïnvesteerd. “Ik schrik ervan als ik nu hoor dat in de komende jaren juist in die ontwikkelingssectoren zoals het onderwijs er minder op de begroting wordt opgebracht. Nu al zien we een vergrijzing van het onderwijsveld en kaders”, zegt Valies.