Huilen of DOEn wat nodig is
Ik zou in feite niet reageren op het ingezonden stuk van de NAR als
reactie op mijn relaas over het
recente MEM-rapport van de OAS/CICAD. Maar de berichtgeving over de vangst van
ongeveer 1.000 kg drugs, vermoedelijk uit Suriname, in Wales heeft mij daartoe
gedwongen. Het lijkt even erop dat er weer levend bewijs ergens van boven moest
komen om opnieuw te bevestigen en ons te overtuigen dat Surinaamse entiteiten
daadwerkelijk dik in de drugs zitten. En dat Suriname midden in een web zit van
de internationale drugshandel en weinig hieraan doet.
Dit alles blijft natuurlijk in de wereld niet onopgemerkt, waardoor
internationale drugsbestrijdingsorganisaties vermoedelijk vanwege een
vertrouwensissue, besluiten om niet alle zaken die Suriname raken, in en met
Suriname af te handelen. Het resultaat, vaker grote vangsten in het buitenland.
Ik probeer organisaties zoals NAR en zijn uitvoerend bureau - ik weet dat zij hard hun best doen met de weinig
beschikbare middelen - hun reacties te begrijpen.
Helaas werkt het niet zo en legt dit ook geen zoden aan de dijk. In
feite bevestigt NAR wat ik heb gesteld in mijn interview met
Starnieuws: “De
regering neemt het antidrugsbeleid niet serieus en investeert niet adequaat
hierin”.
Autoriteiten als de NAR, DNV kunnen dan zitten huilen, schreeuwen en
tegenargumenten aandragen waarom zaken waaraan we ons als land gecommitteerd
hebben of verplicht toe zijn, nog niet zijn gerealiseerd. Of, nog net niet zijn
gehaald of de vraag opwerpen: waarom nu het CICAD MEM rapport moet uitkomen,
terwijl we zo meteen dit nationaal
goedgekeurd zullen hebben.
Maar antidrugsbeleid implementeren is meer dan alleen de vraag en
aanverwante routinematige activiteiten jaarlijks uitvoeren. Het is serieus,
actief, integraal en resultaatgericht bezig zijn met de preventie, het gebruik, het aanbod, de bestrijding, de
handel, de internationale samenwerking etc. Het een en ander in overeenstemming
met regionale en internationale afspraken en methodes.
Nationaal indruk maken
Terwijl we al maanden soms jaren van tevoren weten dat we een deadline
hebben om een bepaald resultaat te presenteren, zitten we met gekruiste armen
en benen, totdat het 1 voor 12 is. Met het schreeuwen en tegenargumentaties
kunnen we misschien nationaal indruk maken en meelij opwekken, maar niet op de
rest van de wereld die werkt met afspraken, deadlines, data en resultaten.
Deze trend van Surinaamse autoriteiten zien we niet alleen bij het
antidrugsbeleid, maar hebben dit vaak ook zien gebeuren bij de NRA, EITI, de
ALCOA-onderhandelingen, onze VN-contributies en - rapporten, projecten met
internationale partners z.a. de IDB, IsDB, India en ga zo maar door. Niet
alleen bij deze regering, ook bij vorige regeringen. Het lijkt een hebi en een cultuur, waarvan we uiteindelijk
verlost moeten raken. Dit kunnen we slechts doen als we integere en deskundige
mensen op strategische posten plaatsen, investeren in onze instituten z.a. de
NAR, politie, douane en het Openbaar Ministerie en deze corruptie-bestendig
maken. Tot op dit moment is dat vaak niet het geval als we kijken naar het
imago en het dubieus verleden van velen die door deze regering op strategische
posten worden geplaatst, waarbij hun eigen belang prioriteit geniet. Het is
meer regel dan uitzondering. En zullen we dit maar blijven accepteren als volk?
Ontwrichting economische systemen
Ik hoor vaker over straat en lees ook vaker op facebook: “Nederland,
Amerika en de rest van Europa moeten de vraag naar drugs stoppen en dan zal er
geen sprake meer zijn van handel”. Of anders: “zij zijn rijk geworden door
drugs en nu doen ze moeilijk tegen andere landen”. Ik hoopte dat het zo
gemakkelijk was, eventueel was het zo in het verleden, maar de feiten liggen nu
anders. Met zwart geld, waaronder drugsgelden, kan o.a. terrorisme worden
gefinancierd of totale veiligheids-, sociale - en economische systemen van
landen worden ontwricht.
En dat is waartegen landen nu vechten. Als jij als land je hiertegen
niet wapent en een zwakke schakel vormt in het geheel, word je dus eenvoudigweg
uit het systeem gehaald en geïsoleerd en zit jouw land met de gebakken peren. So simple is that! Als het eigen belang
prevaleert boven het algemeen belang, dan laat je als autoriteit jouw land dit
gewoon gebeuren.
Laten we dus gewoon doen wat nodig is door te stoppen met het steeds
zoeken naar loze argumenten of te huilen en gewoon ons huiswerk tijdig
afhebben. Uiteindelijk moeten we ook kiezen voor andere type leiders dan
dubieuze figuren om andere resultaten te krijgen.
Steven Alfaisi
Voorzitter DOE