Slechts bij het onderdeel voetbal zien we dat districtsploegen de gelegenheid krijgen om via de verschillende bonden mee te dingen naar het landskampioenschap. Inter Moengo Tapoe heeft met overwegend districtsspelers deze jaargang beslag weten te leggen op de zoveelste landstitel. Proficiat Inter Moengo Tapoe! Deze prestatie onderstreept waar ik reeds lang van bewust ben, namelijk dat niet de geografische ligging de kwaliteit bepaalt, maar dat factoren als aanleg en cultuur een belangrijke rol spelen bij iemands prestaties. Ook Miguel van Assen heeft met zijn uitzonderlijke prestaties bewezen dat districtskinderen, mits goed begeleid net als elk ander kind, grote hoogtes kunnen bereiken.

Sportbonden die alleen leden uit Paramaribo hebben, mogen de winnaar van hun evenement in principe niet uitroepen tot landskampioen, als de krachtmeting slechts tussen verenigingen uit Paramaribo heeft plaatsgevonden. In dat geval is de winnaar de kampioen van Paramaribo, want Suriname is meer dan Paramaribo alleen. De bonden die slechts actief zijn in Paramaribo, doen er goed aan om hun vleugels uit te slaan naar de districten en ook daar competities te organiseren. De kampioenen van de verschillende districten moeten daarna tegen mekaar uitkomen om dan te bepalen wie de titel landskampioen mag dragen. Bij bondsselecties zouden de beste sporters uit de districten niet mogen ontbreken, wat op zich een spin-off effect heeft op de landelijke beleving van sport. De plaatselijke bevolking staat dichter bij zo een sporter of club, hetgeen beter is voor zowel de omgeving als de sporter zelf.