“Zoow, heren, onze nieuwe korpschef van politie heeft na de parade niet alleen beloofd dat hij de criminaliteit fikse klappen zal toedienen…”
“Deze gaat ook de populistische tour op…”
“Belofte maakt schuld.”
“Dat beloofden zijn voorgangers ook, en zie…”
“Nieuwe bezems vegen schoon.”
“Maar nieuwe bezems die te snel, te veel en te schoon willen vegen, verslijten binnen no time.’
“Gunst mang! Onderbreken jullie me niet met al dat negativisme. Gun de man het voordeel van de twijfel. Nooit is iets goed in dit land. Gaan jullie daar dan maar zelf zitten.”
“Op zo een nesi Braziliaanse bijen? Dank je van harte.”
“Mag ik doorgaan? Hij heeft ook gesteld dat het korps zelfvoorzienend zal worden.”
“Goeie zaak, daar sta ik achter. Want ze kosten flink wat belastingcenten.”
“Vooral met die nieuwe, benzine zuipende wagens van ze. Jawel, dat zijn geen diesels.”
“Zelfvoorzienend? Dan nu gaan we meer boetes betalen.”
“Wil je dat niet, dan moet je je aan de verkeersregels houden, jongere zuiplap in ons midden.”
“Ja, en dan zal je bij stoplichten geen minderjarige jongetjes met knippa’s meer zien hosselen, maar politiemannen die streng kijkend tussen de auto’s lopen met knippa’s en misschien met gommakoekjes of stukjes boyo.”
“En dat heeft als extra voordeel dat de politie bij elk stoplicht zichtbaar is, want dat willen we als burgers toch?”
“En als zo een zelfvoorzienende agent dan een ganjaganja wagi ziet staan en naar de keuringspapieren en het rijbewijs vraagt, is er tevens een controlerend aspect.”
“Maar als de bestuurder van zo een ongekeurde wagen meteen de hele voorraad knippa, gomakuku of boyo opkoopt, wat dan?”
“Dan mag hij tot het eerste het beste keuringslokaal doorrijden om zijn wagen te laten keuren.”
“Maar we nemen dan aan dat het ontvangen bedrag voor de knippa’s in de pot van de politie wordt gestort en niet in het eigen potje.”
“Klopt, daarom krijgt de bestuurder netjes een kwijting, een kwitantie.”
“En als hij niet bereid is die knippa’s te kopen?”
“Dan volgt de lange procedure, dus: wagen aan de kant zetten, sleepwagen laten halen op de chauffeur z’n kosten, boete betalen.”
“En als hij geen rijbewijs heeft en zijn adem nog erbij sterk naar een nieuw soort parfum ruikt, genaamd Johnny Daniels Dimple black label? Wat dan?”
“Dan mag hij ook kiezen tussen de lange en de korte procedure, nu aangevuld met een extra donatie voor het korps.”
“Dit ding gaat nog meer corruptie veroorzaken.”
“Maar jullie maken een grap van dit ding. Dit bedoelt de nieuwe korpschef toch niet met zelfvoorzienend?”
“Da wat bedoelt hij dan wel hiermee? Gaan we in beslag genomen ladingen smokkel whisky en smokkel sigaretten nog meer buiten proces om afhandelen? Of gaan ze aan landbouw doen, zoals de militairen?”
“Kan de douane dan ook niet zelfvoorzienend worden?”
“Ha, ha, die is dat al lang. Zoals een vriend van me als pas geslaagde douanier ondervond. Hij moest invallen voor een collega in Nickerie en ging er met de bus heen. Toen hij na drie jaren terugkeerde, reed zijn chauffeur hem in zijn fully loaded D-max-ultra-doublewhopper sixwheel drive, met achter hem drie verhuiswagens vol met tv’s, dozen whisky, rum, cognac, laptops en een met echte tijgervel bekleed bankstel, jawel.”
“Ach mang, je overdrijft.”
“Inderdaad, ik overdrijf. Dat bankstel was met geitenleer bekleed en de D-max was een fourwheeldrive.”
“En de cipiers dan? Kunnen die ook niet zelfvoorzienend worden?”
“Die zijn dat voor het merendeel ook al, dankzij het feit dat ze tegen een sociale vergoeding de gedetineerden aan van alles helpen.”
“Je overdrijft alweer. Nou doe je alsof onze cipiers, die pa’s, tegen betaling van alles binnensmokkelen voor de gedetineerden.”
“Oké, sjorrie, ik overdrijf. Ze smokkelen inderdaad niet van alles naar binnen. Munitie voor een bazooka is daar nogal moeilijk te vinden.”
“En de militairen dan?”
“Die zijn ook voor een deel zelfvoorzienend. De hogeren in rang hebben securitybedrijven, die zo secure zijn dat hun brandkast wel eens in een long weekend netjes leeggehaald wordt.”
“Of ze hebben goudconcessies op hun naam, die doorverhuurd worden, of skalians op het stuwmeer enzo. Die ex-minister Son of Dot had gedacht dat hij ze aan de ketting kon leggen. Eindstand: ze zogen na een paar weken lustig en rustig weer voort.”
“Jeetje mang, alweer zeg je een hoop nonsens. Dalijk zeg je nog net zo ongenuanceerd als een ex-minister van Juspol, dat het hele politiekorps door en door corrupt is.”
“Natuurlijk ga ik dat niet zeggen, want het geldt niet voor het hele korps, misschien voor het kwart of het achtste of zestiende deel.”
“Ja, maar ondertussen is onze internationale rating van B minus fiksusplusminus gedaald naar B primus nullusminuskoemba.”
“En natuurlijk wordt er vanuit de oppositie weer eens met goedkope politiek gesmeten, zo van: ‘zien jullie, oh volk, hoe waardeloos, hoe incompetent, hoe verspilzuchtig deze regering is? Dus, oh volk, stem op ons, wij gaan jullie uit deze put vol ellende redden, wij gaan dit oplossen, als we aan de macht komen. Wij gaan zorgen dat al onze torenhoge schulden worden afgelost, dat de subsidie op elektra en water, dat meer de kapitalisten ten goede komt, wordt afgebouwd.”
“Maar meester, hoe gaan we dat alles doen?”
“No spang nanga dat, brada. Begin alvast op ons te stemmen. Dan gaan we zorgen dat we weer visumvrij naar Nederland kunnen reizen en dan zullen de brede stromen euro’s van onze diasporabroeders ons uit de put halen.”
“Maar intussen smelt de Noordpool in rap tempo; het zeewater stijgt sneller dan voorzien.”
“Tenminste heeft die prof Naipal van onze universiteit toch aangetoond dat met het planten van mangrove er weer land aan winst aan de kust is.”
“En in het begin lachte men hem uit toen hij met zijn gemotiveerde studenten de blubber inging om die mangrove te planten. Al die mastersabi-so’s, kenniskringgeleerden en ivorentorendromers ten spijt.”
“Deze mangroveprofessor verdient een hoge onderscheiding, hij heeft land gered, in plaats van vele politiek-gedecoreerde vriendjes die land hebben vernietigd.”
“Zeg weer zomaar dingen, dalijk do srot’yu leki Doedel of Bos Verschuur of deporteer yu leki De Kom.”
“Da wattebout de vieze waarheid achter dat onsmakelijk gehaal en getrek rond die Alcoa deal, oftewel de ‘Broka-pondodance’ of de ‘Stuwdam kesekele-hoembapoemba spokendans?”
“Praat me daar niet over. Ik krijg meteen een vieze smaak in m’n mond.”
“Ik ook, wat een gedoe! Vincent, breng ons een rondje red label puur om die vieze smaak weg te spoelen.”
“Yeah, proost, spoel door dit gedoe.”

Rappa