Het is iets na vijf uur in de ochtend, wanneer Anesta Jagendorst van Bigi Poika met de preparaties start van haar verschillende swit’watra’s. Voordat de eerste zonnestralen zichtbaar worden, start zij samen met de overige cultuurkenners, de vuur- en rookceremonie met het opsteken van de sigaren en een houtvuurtje. Iedereen richt het gezicht naar het oosten waar de zon opkomt en kijkend naar de hemel, gaan zij in gebed. Er wordt gebeden voor welvaart en welzijn van eigen land en volk, bescherming voor de Braziliaanse inheemsen en gesmeekt om eenheid onder de inheemsen.

Na de emotionele boodschappen en oproepen voor eenheid, geven de inheemsen elkaar stevige brasa’s. Zij feliciteren elkaar met de dag, vragen vergiffenis voor het afgelopen jaar en doen beloftes voor de komende periode. Sommigen laten ook tranen vallen. Jagendorst merkt op dat kracht niet alleen geput kan worden uit gebed en zang. Inheemsen moeten ook geloven in de kennis van hun voorouders. “We moeten die respecteren en behouden, want dat is onze kracht.”

Het is dan het moment om de natuurlijke kracht over zich heen te krijgen via een wasi. Jagendorst is al twee jaar hiermee belast. De aanwezigen kunnen kiezen voor tulala-watra met magische planten en kruiden of een geurig bloemenmengsel, “of beide”, zegt Jagendorst, “ze werken aanvullend”. De watra’s hebben elk een eigen positief doel: problemen of hebi’s weghalen of zijn krin skin en yeye versterkend voor een vredig gevoel.