Grote bedrijven en bekende instanties of organisaties zijn voor hun succes afhankelijk van een goede reputatie. Met het publiek als genadeloze jury, valt ook voor bekende personen de relatie tussen reputatie en succes niet geheel te ontkennen. Zo min mogelijk deuken oplopen, lijkt het ideale recept te zijn voor (behoud van) een specifiek imago. We doen daarom bijna alles, voor een mooie indruk. Dit artikel beperkt zich tot het imago van individuen. 

Het imago zou gezien kunnen worden als een zichtbaar en onzichtbaar voortbrengsel van de menselijke psyche. Er lijkt in het complexe proces van zelfmanifestatie, sprake te zijn van een behoefte die het denken beïnvloedt en het handelen stuurt. Hieruit voortvloeiend gedrag, hetzij bewust, hetzij onbewust, maakt zichtbaar waar het in wezen om draait: erkenning van de buitenwereld, het publiek, opdat een bepaald doel bereikt wordt. De buitenwereld verschaft voeding aan het imago, in de vorm van bevestiging en goedkeuring. 

Prominente publieke figuren hebben zich, begrijpelijkerwijs, te houden aan diverse spel- en gedragsregels. Zowel geschreven als ongeschreven regels brengen een terrein tot stand waarop veilig ‘gespeeld’ kan worden. Die veiligheid is echter schijnveiligheid: angst voor verval knaagt te allen tijde aan het ego en zorgt voor een eeuwige alertheid en paraatheid. Geestelijke en lichamelijke uitputting liggen dan ook vaak op de loer. 

We zijn streng voor onszelf: voordat het publiek kan oordelen, is het oordeel al geveld. Alles wat ‘naar buiten’ gaat, wordt eerst onderworpen aan de strengste controle. Perfectionisme en een starre en weinig buigzame houding, maken vaak dat er meerdere ‘realiteiten’ ontstaan. De presentatie van één beeld naar de wereld toe, het imago, komt in veel gevallen niet overeen met de werkelijkheid. Hoe onzuiverder de intentie van een persoon, hoe groter het verschil tussen de diverse realiteiten of leefwerelden. Een nieuw likje van oude verf zal in dat geval altijd nodig zijn.

Gaan wij teveel op in de gekunstelde versie van onszelf, dan lopen wij het risico afgesneden te raken van onze kern. We worden geleefd door een eigen creatie en ervaren tegelijkertijd een enorme vrees ervoor. Te lange tijd de schone schijn ophouden, anders pretenderen te zijn, kan maken dat wij ons verliezen in serieus, afstandelijk, hard en kil gedrag. We lijken minder flexibel, creatief en spontaan te zijn en stellen onszelf daardoor enorm bloot aan vermoeidheid, ziektes en depressies. Een hoog persoonlijk bedrag, geïnd door onze innerlijke leegte. Het gevolg van oppervlakkig leven. 

Het streven naar of het willen behouden van een bepaald imago is voor velen onder ons ontzettend belangrijk. Dit is goed noch fout: het maakt deel uit van het leven, van ons bestaan. De vraag is echter hoeveel we van onszelf op de brandstapel willen leggen. Elke dag weer, gehesen in het harnas.