Dwarka en C-47 voorzitter Robby Berenstein hebben in het C-47 gebouw informatie verschaft over de situatie bij Adron en de Stichting Nationaal Rijstonderzoeks Instituut (SNRI). Zij hebben de indruk dat de directie, in opdracht van het stichtingsbestuur, het werk van de vakbond opzettelijk moeilijk maakt. De bond wil al een paar maanden praten over een Collectieve Arbeidsovereenkomst (CAO), de contributies van de leden en een toegekende salarisverhoging die nog steeds niet is uitbetaald sinds oktober 2018. Er is een ultimatum gesteld die op 1 mei, Dag van de Arbeid, is verlopen.  De directie wil niet praten met de vakbond. Het werk is tot nader order gedeeltelijk neergelegd.

De Adron Werknemers Organisatie (AWO) is in juli vorig jaar opgericht. Er is een goed begin gemaakt. Er waren enkele gesprekken geweest met Adron-directeur Narin Gajadin en het bestuur van SNRI deelt Dwarka mee. Maar al gauw ging het niet meer zo goed, geeft hij aan. Het begon allemaal met de contributie.  Zoals de regels voor de vakbond en werkgever zijn vastgesteld, hoort de contributie van de leden aan de bond, door de werkgever geïnd te worden via het salaris. Die stort het bedrag op de rekening van de vakbond. Dit is een manier om de relatie tussen werknemer en werkgever op een goed peil te houden, licht Berenstein toe. Maar door het niet inhouden van de gelden had de bond geen middelen om de statuten te publiceren geeft Dwarka aan. 

De directie had eerst ingestemd maar heeft “in overleg met het SNRI bestuur” besloten het “verzoek niet in te willigen,” werd er in januari dit jaar per brief aan de bond meegedeeld. “Bovendien zou zulks, dezerzijds, ongewenst meer administratieve en organisatorische rompslomp met zich meebrengen” heeft de leiding als reden opgegeven. De directie heeft ook meegedeeld dat het geld, dat in november 2018 was geïnd, zou worden teruggestort op de rekeningen van de bondsleden, in januari dit jaar.  Berenstein en Dwarka merken op dat dit “ongehoord” is in de vakbondswereld en dat zij “geenszins van plan zijn om mee te werken aan dit precedent.” 

Adron-directeur Gajadin zegt aan Starnieuws dat de staking onterecht is. Hij deelt mee dat de arbeiders wel geld hebben ontvangen. Hij zegt dat er niet gesproken kon worden met de bond omdat die de statuten niet had gepubliceerd. “Dus conform de wet van CAO kan de bond niet onderhandelen,” merkt Gajadin op. “Nu zegt de bondsvoorzitter dat ze op 30 april hebben gepubliceerd. Je kan me niet op 1 mei komen zeggen dat die dingen op 30 april gepubliceerd zijn en dan gaat u 2 mei direct staken. Dan ben je al fout bezig als bondsvoorzitter.” Dwarka zegt dat ontbreken van rechtspersoonlijkheid nooit een sta in de weg moet zijn om te kunnen praten. Vooral daar de bond al erkend was door de werkgever. De directie en het stichtingsbestuur zijn overigens ook de door de president goedgekeurde statuten, allang opgestuurd geeft de vakbondsleider aan. De statuten waren tot voor kort geen issue geweest deelt de Dwarka mee. 

Eerst leek het er niet op dat op korte termijn een gesprek zou komen tussen de vakbond en de directie. Directeur Gajadin deelt in een brief op 15 april mee dat “conform instructies van de voorzitter van het SNRI bestuur, D.Mahespalsingh” de voorzitter aanwezig dient te zijn bij gesprekken over de CAO en de contributies. Maar de voorzitter heeft nu geen tijd wordt er verder aangegeven. “Daar de voorzitter momenteel gedurende een bepaalde periode een zeer hectische agenda heeft, is het vooralsnog niet mogelijk om een datum vast te kunnen stellen. Zodra bekend is welke datum hem gunstig uitkomt, zullen wij u onmiddellijk een uitnodiging toesturen.” 

Het lijkt nu wel gelukt te zijn om een datum te prikken voor onderhandelingen. Dat gebeurt zaterdag al deelt Gajadin mee. “Een onterechte staking,” benadrukt hij. “De arbeiders zijn opgeroepen om onmiddellijk het werk te hervatten. Er gaat ‘no work no pay’ gehanteerd worden. Ze zijn voor 4 mei uitgenodigd voor een onderhandelingsgesprek.” Dwarka deelt mee dat de staking voortgaat. “De datum van onderhandelingen moet in samenspraak bepaalt worden," geeft hij aan. Duidelijk moet zijn dat wij niet de veroorzakers zijn van de werkneerlegging,” merkt hij op. “Het is de houding van de directie die er toe heeft geleid dat de mensen uiteindelijk na zoveel maanden in actie zijn gegaan.” 

René Gompers