Corruptie Perceptie Index: de waarheid achter de score

Transparency International (TI) heeft de Corruptie Perceptie Index (CPI) van 2018 gepubliceerd. Surinames score, een CPI van 43 ligt onder het gemiddelde voor de regio (44). Dat niet alleen het ligt onder 50 wat bevestigt dat wij een land zijn dat ernstig aan de bestuursziekte corruptie lijdt. Onze CPI voor 2017 was 41. En hoewel de huidige regering elke strohalm aangrijpt om idee van succes in corruptiebestrijding voor te wenden, is het duidelijk dat er geen enkele reden voor vreugde is.
Want wat meet de CPI? De CPI rangschikt landen/gebieden naar hoe corrupt de overheidssector, publieke sector, wordt ervaren door experts en zakenlui. Het is een samengestelde index, een combinatie van 13 onderzoeken (enquêtes en schattingen van corruptie) verzameld door een aantal betrouwbare instituten. Om een idee te krijgen hoe corrupt een samenleving is wordt over het algemeen de CPI gebruikt.

Waarom is de CPI waardevol?
1. Het heeft een wereldwijde geografische spreiding
2. Het heeft een hoge mate van betrouwbaarheid
3. De CPI met een schaal van 0-100, kan veel scherper onderscheid maken tussen de waargenomen niveaus van corruptie, dan bijv. bronnen met een schaal van 1-7 of 1-10.
4. Aangezien aan de basis van de CPI bronnen zijn die verschillende dimensies en karakteristieken/uitingen van publieke sector corruptie meten, is de CPI in staat om de verschillende aspecten van corruptie terug te brengen naar één indicator
De CPI is gebaseerd op perceptie omdat corruptie veelal illegale activiteiten behelst, die bewust verborgen worden gehouden en alleen aan het licht komen via schandalen, onderzoek en veroordelingen.

Nu de score van ons land, 43, is op een schaal van 0-100, waarbij 0 betekent dat het land als zeer corrupt wordt ervaren en 100 betekent dat een land als heel schoon, corruptievrij, wordt ervaren. De rangorde die aan Suriname wordt toegekend, 73, geeft de relatieve rangschikking op de lijst aan in relatie tot andere landen op de index. Deze rangschikking kan jaarlijks verschillen over het algemeen slechts ten gevolge van het aantal landen betrokken in de index. Dit is niet elk jaar hetzelfde aantal.

De CPI omvat de minstens 15 aspecten van corruptie waaronder: omkoping, ongestraft gebruik maken van de publieke functie voor persoonlijk gewin, meritocratie v.s. nepotistische benoemingen in de ambtenarij, adequate wetten met betrekking tot financiële onthulling en belangenverstrengeling preventie van publieke functionarissen, wettelijke bescherming voor klokkenluiders, toegang van de gemeenschap tot informatie m.b.t. staatszaken/openbare aangelegenheden.
Er zijn ook een aantal manifestaties van corruptie die de CPI niet omvat. Deze zijn o.a.: burgers hun perceptie of ervaring met corruptie, belasting fraude, illegale geldstromen, witwas praktijken, corruptie in de private sector.
De CPI is ook geen weergave van hoe een gemeenschap denkt over corruptie.

Vanaf 2012 kunnen de CPI scores ook met elkaar vergeleken worden. Wanneer nu gesteld wordt dat de 2 plaatsen vooruitgang in score van Suriname in vergelijking met CPI 2017 een aanwijzing is van succesvol anti-corruptie beleid van de huidige regering, dan is dat in strijd met de ware betekenis en de realiteit. In de eerste plaats is vanwege de gevolgde methode voor de samenstelling van de score, een verschil van 1 of 2 in score statistisch irrelevant. Het komt daarom ook niet voor op de lijst van TI met de statistisch relevante wijzigingen in score. En als je er toch een reden voor zou willen bedenken dan zou het slechts terug te voeren is naar het feit dat er in onze DNA verschillende wetten zijn aangenomen die direct of indirect te maken hebben met het vergroten van de transparantie en bestrijden van de corruptie. Daar is het slechts bij gebleven.

De Anti-corruptie wet is gebleken een dode letter te zijn en de anti-corruptie commissie daarin opgenomen, een ongeboren papieren tijger. Zie daar waarom onze score onder 50 blijft. Van de vele vereiste voor een gezonde score is gekozen om slechts wetten aan te nemen en die vervolgens niet uit te voeren. Allemaal window dressing of zoals ik al aangaf in mijn analyse van de ontwerpwet in februari 2014, een cosmetisch foefje.

Ik hoop dat met deze uiteenzetting alle burgers, maar in het bijzonder onze huidige DNA-leden, i.h.b. het DNA-lid Amzad Abdoel, dat in de uitkomsten van dit jaar een mislukte poging hebben gewaagd om het idee te wekken dat de huidige regering aan effectieve corruptie bestrijding doet, een dergelijke misplaatste opmerking niet meer maken. Ons volk weet beter en verdient beter. Corruptie bestrijding is geen onderdeel van het huidige beleid! En ook de CPI score 2018 van 43 bevestigt dat andermaal!

Angelic del Castilho
DA’91 Voorzitter