PALU: Wie gijzelt het Surinaamse volk?

Waar het in de recente discussie tussen PALU en NDP in De Nationale Assemblee om gaat, is de vraag hoe je als partij jouw meerderheid aan zetels inzet. Zet je het simpelweg in om de regering steeds maar te bejubelen en zogenaamd kritische vragen te stellen die in feite ‘open goal-vragen’ zijn? Of ben je in staat om daarboven uit te stijgen om ook voorstellen van de oppositie aan te pakken die bijdragen tot verbetering van het bestuur van het land?

We hebben intussen gezien dat het kennelijk wel mogelijk is om voorstellen over te nemen die jaren geleden zijn opgekomen bij wat nu de oppositie is, maar die toen niet zijn afgerond. Daar ligt het recente voorbeeld van de wet op Spaar- en Stabilisatiefonds, de nieuwe Elektriciteitswet en de wet op de Energieautoriteit. Kennelijk is het criterium dat de huidige regering daar zelf mee moet kunnen pronken of het zelf wil uitvoeren als het om investeringsprojecten gaat. De PALU is van mening dat wij als land met deze houding niet veel opschieten. Want als we het moeten hebben van alleen maar de inzichten van en uitvoering door de huidige coalitie, waar komen we dan terecht?

Het concrete voorstel van de PALU waar het in kwestie om ging, betreft een verbetering van de opstelling van de begroting. Alle DNA-leden zijn ervan op de hoogte dat bijna SRD 7 miljard aan leningen als inkomsten zijn geboekt. Iedereen in DNA en vele deskundigen daarbuiten zien het belang van de voorgestelde wijzigingen in en hebben de commentaren van de PALU overgenomen.

Met een eenvoudig besluit van het parlement had dit gecorrigeerd kunnen worden. Maar om de een of andere reden kan het niet worden aangenomen in DNA. Om wat dan ook aan te nemen heb je de NDP-fractie nodig, simpel omdat die over de meerderheid aan zetels beschikt. Een weigering van die kant om mee te werken, betekent dat ook al zouden alle anderen samen een motie of wetsvoorstel indienen, de motie of het wetsvoorstel zal het niet halen.

De NDP-fractieleider vond dat door het voorstel dan maar direct bij hem neer te leggen, dat daarmee de PALU zijn fractie in gijzeling nam. Een onbegrijpelijke redenering overigens. Het document zou eerst besproken moeten worden met de NDP-fractieleider. Het document dat door de PALU-fractie afgelopen donderdag is ingediend bij de voorzitter van DNA is reeds eerder in mei 2014 ingediend. Toen is dit document ook besproken binnen DNA. De meerderheid van de DNA-leden zijn op de hoogte van de inhoud van het document. Sterker nog, alle Assembleeleden zijn het erover eens dat het begrotingstekort zoals weergegeven wordt in de Financiële Nota onjuist en gemanipuleerd is.

De kwestie van de meerderheid legt gewoon een bijzondere verantwoordelijkheid in handen van de NDP maar geeft ook aan wie nou door wie kan worden gegijzeld. Zal men zich beperken tot de rol van het aloude verlengstuk blijven van de regering, of kan men daarboven uitstijgen. De continue oproepen van de NDP-leiding via radio en tv om dingen vooral SAMEN te doen, zijn met de huidige gang van zaken hard bezig hun waarde te verliezen.

We krijgen binnenkort in DNA ook de behandeling van de wet die gaat over het beëindigen van de Brokopondo-Overeenkomst. Met de opstelling van de coalitie-fractie die weigert om de regering te helpen corrigeren. moeten we het ergste vrezen voor de belangen van ons allemaal. We weten immers al dat de regering de zijde van de multinational heeft gekozen, nadrukkelijk tegen de belangen van het Surinaamse volk in. Met nep-kritische vragen en opmerkingen aan het adres van de regering gaan we het niet redden. We moeten oppassen dat daarmee niet het totale volk wordt gegijzeld, alleen maar om het eigen partijbelang te dienen. Ziedaar de enorme verantwoordelijkheid voor de coalitie-fractie.