Jim Hok: Zorgpunten ID-kaarten niet alleen in wet

Een belangrijk zorgpunt bij de introductie van de nieuwe ID-kaarten is de vraag waarom de regering uitgerekend zo een haastige deal moest maken met een bedrijf dat diepgaand betrokken schijnt te zijn bij internationale corruptie, grootschalige omkoping en wat dies meer zij. Er kan toch niet maar één enkel bedrijf in de wereld zijn dat deze diensten verleent? Wanneer onze regering tegen beter weten in met dit soort bedrijven in zee gaat, dan zullen we niet verwonderd mogen zijn dat wij als burgers elders in de wereld ook met achterdocht worden bekeken. Dit stelt Jim Hok, de voorzitter van de PALU.

Wie het internet raadpleegt kan lezen dat het bedrijf VLATACOM waar de regering zich mee heeft verbonden in Botswana smeergelden zou hebben betaald om in aanmerking te komen voor een of meer overheidsprojecten. Ook in Servië waar het bedrijf kennelijk oorspronkelijk vandaan komt, zou VLATACOM-eigenaar Vladimir Cizeij, in 2008 betrokken zijn geweest bij grootschalige omkoping en wel binnen de bankwereld.

Dit soort berichten zouden elke overheid kopschuw moeten maken om zaken met het bedrijf te doen. Na het omkoopschandaal waarbij Ballast Nedam heeft toegegeven 34 miljoen Nf aan Surinaamse regeringstoppers te hebben betaald voor de bouw van de twee grote bruggen, zou je als overheid uit de buurt moeten blijven van zulke bedrijven. Vooral omdat VLATACOM niet het enige bedrijf in de wereld zal zijn voor dit soort zaken. Bovendien is er geen enkele haast voor dit project. Het argument dat wij een ID-card moeten hebben dat aan internationale standaarden voldoet slaat ook nergens op, omdat wij de kaart in Suriname nodig hebben en tot nog toe is er geen sprake geweest van noemenswaardige fraude met de huidige kaart. En in het buitenland identificeren wij ons normaal met ons paspoort.

Naast dit alles zijn er tientallen vragen die te maken hebben met de privacy-gevoeligheid van de informatie die op de kaart wordt opgeslagen. De burgers zoeken garanties dat hun privé-informatie straks niet op straat komt te liggen of wordt misbruikt door personen of instanties. Voor wie is die info daadwerkelijk toegankelijk? Kan onze overheid dat garanderen? En wat als het fout gaat, waar kan je terecht, waarvoor? Uit al die vragen blijkt dat er bitter weinig vertrouwen is in de overheid. En dat is eigenlijk terecht, als we zien hoe de overheid reeds uitvoering geeft aan een besluit dat nog moet worden genomen in DNA. Men heeft het bedrijf al US$ 2 miljoen betaald als voorschot en de apparatuur en dergelijke is al geleverd, mensen getraind etc.

De zorgpunten over deze nieuwe ID-kaarten zijn dan ook legio. Voeg daarbij de hele manier waarop alles gaat, de reputatie van VLATACOM, de haast en de luchtige manier waarop de regering en de coalitie in DNA voorbij gaan aan hun eigen verantwoordelijkheid in deze kwestie. Het is duidelijk dat men de bezwaren niet al te serieus neemt, als de wet er maar doorkomt. Dat moet ons wel aan het denken zetten.

Jim Hok
PALU-voorzitter