Verkiezing op eigen kracht

De huidige coalitie wil via een wijziging van de kieswet cq kiesregeling, pre-electorale combinaties verbieden. De argumenten hiervoor zijn: 1. Verschil van ideologie bij combinatie partners en 2. Op eigen kracht verkozen worden.
Het eerste argument is erg zwak omdat:
- In Suriname stemt men op personen en niet op ideologieën
- Combinaties helpen juist de ideologische verschillen te doorbreken
- Bij postelectorale combinatie bestaan er ook ideologische verschillen.

Het tweede argument spreekt mij wel aan, maar dan moet dit wel consequent worden doorgevoerd. Ik bedoel daarmee dat als men wil voorkomen dat 'kleine zwakke' partijen over de rug van 'grote sterke' partijen in het machtscentrum komen, dan moet men ook ervoor zorgen dat 'kleine zwakke' kandidaten niet over de rug van een 'grote sterke' lijsttrekker in het machtscentrum komen.

Er zitten nu in het parlement mensen die drie- of vierhonderd stemmen hebben gehaald. Dit is tegen het principe van 'op eigen kracht' verkozen worden.
Ik zie dus graag dat de wet zodanig wordt veranderd dat elke kiezer, voor DNA, net zoveel personen mag kiezen als er DNA zetels voor zijn kiesdistrict beschikbaar zijn. Bijvoorbeeld in Paramaribo zou elke kiezer zeventien personen mogen aanwijzen.

Gekozen zijn de personen die het meeste aantal stemmen krijgen. Er is geen kiesdeler of kiesdrempel meer. Stemmen van een kandidaat gaan niet over naar een volgende kandidaat. Dit is niet nodig omdat de kiezer zelf kan bepalen wie zijn/haar eerste keus, tweede, derde.. enzovoorts is. Als de kiezer wil dat van een lijst alle zeventien kandidaten gekozen worden, brengt die zijn/haar stem uit op alle zeventien kandidaten. Maar de kiezer heeft ook de vrijheid om voor één kandidaat van lijst A, drie van lijst B, zes van lijst C enzovoorts, tot in totaal maximaal zeventien kandidaten zijn voorkeur uit te spreken.

Hierdoor is verkiezing niet langer afhankelijk van de plaats op de kandidatenlijst, maar van de persoonlijke kwaliteit van de kandidaat. En kan er beter invulling worden gegeven aan de idealen van meer vrouwen in het parlement en meer aandacht voor minderheidsgroepen. Dit komt de democratie ten goede.

Persoonlijk zie ik graag dat personen als Maisha Neus, Curtis Hofwijks, Rumi Knoppel, Claudette Etnel en anderen de gelegenheid krijgen om in het parlement te tonen wat ze waard zijn. Ik denk dat deze mensen in staat zijn om meer dan een paar honderd stemmen op zichzelf te vergaren en meer aanspraak maken op een zetel dan bepaalde figuren die er nu zitten.

Op deze manier wordt het kiezen wel een beetje ingewikkelder. Maar dat hoeft geen onoverkomelijk bezwaar te zijn want bij de RR verkiezingen wordt deze methode al toegepast zonder noemenswaardige problemen.
Het tellen van de stemmen zal langer duren. Maar ook dat is op te vangen door meer stemlokalen in de grote kiesdistricten waardoor het gemiddeld aantal kiezers per stemlokaal lager wordt.

Ik ben teleurgesteld in de partij DOE dat zij het voorstel van de coalitie onvoorwaardelijk steunt. Van de VHP en PALU begrijp ik het want volgens mij azen die op een samenwerking met de NDP na de verkiezingen.
Ik roep daarom de overige oppositiepartijen op om zich ervoor in te zetten dat het principe van 'op eigen kracht' niet alleen tussen partijen, maar ook binnen partijen wordt gehanteerd bij de verkiezingen van 2020.

Ronald Grünberg
ronaldgrunberg@gmail.com