Column: Etnische dilemma’s

Seks, liefde en geld. Dat zijn zaken die veel passie oproepen bij individuen.
Identiteit, etnische relaties en economie. Dat zijn zaken die veel passie oproepen bij maatschappelijke groepen in een multiculturele samenleving.
Ik heb leuke vrienden om me heen, die hartstochtelijk met me van mening verschillen over deze onderwerpen. Die meningsverschillen staan onze vriendschap niet in de weg, omdat deze gebaseerd is op gemeenschappelijke ervaringen en hoe we met meningsverschillen omgaan: met passie en respect.

Neem nu dit onderwerp. In Nederland wordt al jaren het Kwakoe festival georganiseerd in de Bijlmermeer. Het festival is geïnitieerd door Afro-Surinamers in de Bijlmermeer. In Den Haag organiseren de Hindostanen elk jaar het Milan festival.
Dit jaar zal het Kwakoe festival mogelijk worden georganiseerd door Ujala 90’s, een Hindostaanse organisatie. Het stadsdeel Zuidoost wil dat Ujala90 het evenement organiseert.

Wat moet je hiervan vinden? Hierover verschillen mijn vrienden en ik hartstochtelijk van mening.
Mijn standpunt is als volgt: ik vind dat etnische evenementen georganiseerd moeten worden door organisatoren uit de etnische groep zelf. Dus Hindostaanse evenementen zouden door Hindostaanse organisaties moeten worden georganiseerd, Afro-Surinaamse evenementen door Afro-Surinaamse organisaties etc. Ik baseer mijn standpunt op het argument van identiteitsvorming. Dit argument gaat als volgt:
1. Iedere etnische groep heeft het recht om haar etnische identiteit te profileren, uit te dragen en te ontwikkelen.
2. Etnische evenementen vormen een essentieel onderdeel van die profilering. Met een etnisch evenement geeft een etnische groep aan: dit is wie we zijn; hier staan we nu en daar willen we naartoe in de toekomst; hier tonen we onze identiteit, onze kunst en cultuur; hier komen we samen om onze vrienden te ontmoeten in onze eigen etnische sfeer.

Mijn visie op de rol van de organisator van een etnisch evenement is dat deze niet primair organisatorisch, maar primair inhoudelijk zou moeten zijn. De organisator moet een visie hebben op waar de etnische groep nu staat met haar identiteit, waar ze in de toekomst naar toe moet en hoe het evenement ingevuld moet worden om daarnaar toe te gaan.

Een organisator van het Milan festival in Den Haag zou zich de vraag moeten stellen: waar staat de Hindostaanse gemeenschap anno 2011, waar wil je naartoe, en welke rol speelt het Milan festival in de ontwikkeling van de identiteit van de Hindostaanse gemeenschap. Dat geldt voor de organisatoren van Javaanse, Hindostaanse, Afro-Surinaamse en andere festivals in Suriname én in Nederland.
De inhoudelijke invulling doen de organisatoren van Milan niet op hun eigen houtje. Ze hebben uitgebreide netwerken in de Hindostaanse gemeenschap en praten met allerlei mensen om te voelen hoe de gedachten over identiteit zich ontwikkelen. En vroeg of laat, bewust of onbewust, komt dat tot uitdrukking in de invulling van het evenement.
Hetzelfde geldt voor Afro-Surinaamse festivals.
Stel dat een Afro-Surinaamse club het Milan festival zou organiseren. Waarop zou zij haar visie en invulling van de etnische identiteit van het festival baseren? Op welke netwerken in de Hindostaanse gemeenschap zou haar autoriteit gevestigd zijn? Kunnen Afro-Surinamers wel de Hindostaanse identiteit vorm en inhoud kunnen geven en deze uitdragen in het festival?

Zo, dit is mijn argumentatie. Let wel, het is gebaseerd op principiële uitgangspunten over hoe je met etnische identiteit omgaat in een multiculturele samenleving en heeft niets te maken met personen en ondernemingen.
Sommige mensen pleiten tegen Ujala90 op grond van persoonlijke argumenten. De Hindostaanse initiatiefnemer van Ujala90 zou malafide zijn, wil alleen geld verdienen etc.
Maar dat argument is niet relevant in de discussie.
Stel dat een Afro-Surinaamse ondernemer die het evenement zou organiseren malafide is en alleen maar blad wil maken. Dan zou dat toch ook een argument zijn om die persoon het evenement NIET te laten organiseren. Het heeft met etniciteit niets te maken, maar alles met integriteit.
Je wilt dat integere mensen dit soort evenementen organiseren.

Stel nu dat je twee integere partijen hebt: een Hindostaanse en een Afro-Surinaamse partij en het argument van integriteit de discussie niet vertroebelt? Op grond waarvan moet je dan de keuze maken of ze Kwakoe of Milan organiseren?
Volgens mij zijn er dan twee criteria.
Ten eerste, een inhoudelijk criterium. Wat is de visie van de organisator op de ontwikkeling van de etnische identiteit van die groep van wie de identiteit in het festival tot uitdrukking wordt gebracht?
Ten tweede een zakelijk criterium. Wie heeft het beste bedrijfsplan?

De angel zit in het eerste criterium. Mag je wel etnische festivals organiseren in een multiculturele samenleving als uitdrukking van het recht op je etnische identiteit of moeten deze festivals omgebouwd worden tot algemene geïntegreerde festivals waar er geen plaats is voor de viering van je etnische identiteit? Dat is volgens mij de kern van de vraag.
Ik heb mijn vrienden niet overtuigd met mijn argumenten, maar de discussie gaat door.

Sandew Hira