BEP: Hergroeperen en verantwoordelijkheid nemen

Een moedige loweman blaast vanaf een heuvel op een hoorn. De gevluchte slaven komen één voor één uit hun schuilplaats tevoorschijn, ze hergroeperen zich. Ze hebben besloten om niet verder weg te lopen, maar om zich te vermannen en terug te keren naar de plantage om hun broeders en zusters te bevrijden. Ze zijn klaar om hun zwaar bevochten vrijheid te riskeren voor de vrijheid van hun lotgenoten en om de onrechtvaardigheid van het onding dat slavernij heet, te stuiten. Ze beseffen dat ze niet langer slaaf zijn, maar dat de slavernij nog altijd voortduurt.

Anno 2018, honderdvijfenvijftig jaar na de afschaffing van de slavernij in 1863, is de situatie niet anders. De nazaten van de tot slaaf gemaakte Afrikanen gaan niet langer gebukt onder het juk van de slavernij. Het ontbreekt deze groep echter aan de eenheid om de weg te bewandelen die eeuwen geleden is ingezet door hun voorouders. Net als tijdens de slavernij, dreigt de groep zich keer op keer te berusten in de heersende situatie en verhoudingen. Veel van de tot slaaf gemaakten hebben eens geloofd dat sommige mensen als 'een dubbeltje' werden geboren, en dat ze nooit 'een kwartje' zouden worden.

Toch waren er in die tijd enkelingen die weigerden zich daarin te berusten. Ze durfden de vicieuze cirkel van werken-slapen-werken te doorbreken. Ze hadden er geloof in dat ze niet voor altijd als onderdrukten hoefden te leven. Ze hoefden alleen maar lef te hebben om de vertrouwde omgeving van de plantage in te ruilen voor de onbekende oerwouden. Dat geloof was het begin van de marronage, het weglopen van mensen uit de plantages. Nieuwe leiders stonden op en de strijd werd opgepakt.

Bij de viering van 155 jaar afschaffing van de slavernij, roept de Partij voor Broederschap en Eenheid in de Politiek (BEP), op tot hergroeperen en het nemen van verantwoordelijkheid. We zijn allang geen slachtoffers meer van slavernij, maar nakomelingen van leiders. De Afro-Surinamers hebben wel degelijk de potentie om de situatie van de nakomende generaties positief te beïnvloeden en zo een grote bijdrage te leveren aan de verdere ontwikkeling van Suriname. Laat u niet verlammen door de soms moeilijke situatie. Het is tijd dat de Afro Surinamer zich ontdoen van talrijke onjuiste veronderstellingen. Waarom zou de groep anderen moeten volgen, in plaats van op eigen kracht zelf leider te zijn.

De Surinaamse bevolking bestaat voor meer dan 32% uit nazaten van tot slaaf gemaakte Afrikanen en vormt daarmee verreweg de grootste bevolkingsgroep in het land. Zo blijkt uit recente demografische gegevens, die terug te vinden zijn op de overheidswebsite w.w.w.gov.sr. Het aandeel van Afro in de 12,5% van de groep 'Gemengd' en 6,6% in de groep 'Onbekend' is niet meegenomen.

De Afro-Surinamers moet gaan beseffen dat het belangrijker is om samen te strijden voor de gemeenschappelijke belangen, dan elkander te bevechten vanwege onderlinge verschillen in godsdienst, woondistrict, opleiding en politieke oriëntatie. We vieren de Keti Koti niet als Stadscreool of Marrons, niet als arts of goudzoeker en niet als moslim, winti-gelovige of christen, maar als nakomelingen van leiders die zich bevrijd hebben van dat onmenselijk ding slavernij.