Waarnemend president zegt hulp toe aan visserskorps

Waarnemend president Ashwin Adhin heeft de overlevenden en nabestaanden van de recente roofoverval op zee, hulp toegezegd. Vier vissers hebben de tragedie overleefd, 16 worden nog vermist. De boodschap is overgebracht door Jerry Slijngaard, coördinator van het Nationaal Coördinatie Centrum voor Rampenbeheersing (NCCR). “De Surinaamse overheid leeft met u mee, de condoleances. Er komt heel gauw een ‘response’ van de regering, iets nationaals.” De overheid biedt ook financiële en mentale hulp aan.

Het Visserscollectief heeft dinsdagavond in het gebouw van het Viskeuringsinstituut een algemene ledenvergadering gehouden. Aanwezig waren vissers, booteigenaren, slachtoffers en familieleden van de vissers, die soms verhit, op de man af vragen stelden over veiligheid en maatregelen aan Willem Mohamedhoesein voorzitter van het Visserscollectief, Slijngaard en de vertegenwoordigers van Landbouw, Veeteelt en Visserij, onder leiding van directeur Djoemadie Kasanmoesdiran. Sinds het slechte nieuws houden eigenaren hun boten binnen. De angst om weer aan het werk te gaan is groot. De communicatie is slecht 'op het grote water', geven de aanwezigen aan.

De vissers die nog op zee zijn weten niet van het gebeuren, deelt iemand mee. Ze zijn in gevaar, want de rovers kunnen weer toeslaan, vreest hij. “Hebben we al niet geleerd uit het verleden? Wij willen een oplossing. Nu! Geen verhaaltjes meer. Geen dingen die jaren gaan duren,” merkt penningmeester Steven Jones op. “We willen ook erkenning van de tragedie. Een nationaal symbool van medeleven, een halve stok... iets. We willen dat men beseft wat er gebeurd is, hoe erg het is,” pleit hij. “Since december last year, na 21 fisherman die till now. What gon’ happen now?,” vraagt een man luidop. Een vrouw vult aan: “Wanneer is het veilig om terug te gaan? Want die rovers lopen nog vrij rond! En waarom horen we niets van de politie?”

Aanwezig zijn ook de voorzitter van Federatie van Surinaamse Agrariërs, Prahlad Sewdien, de Assembleeleden van de VHP Asis Gajadien, Krishna Mathoera en Dew Sharman. De oranjepartij leeft mee. Mathoera heeft aangegeven dat ze op antwoorden zal blijven hameren bij de regering over de veiligheid van de vissers. Sharman, die ook medicus is, heeft zijn hulp aangeboden. Hij heeft zijn nummer aan de aanwezigen gegeven. De VHP vindt dat deze brute en barbaarse overval duidelijk maakt dat er onvoldoende aandacht is voor de veiligheid van de vissers op zee. Er wordt al lange tijd door het visserskorps gevraagd om de veiligheid van de vissers, echter blijven de maatregelen uit.

Later op de dag gaat waarnemend president Adhin met een vertegenwoordiging van de vissers uitwerken wat er op korte termijn door de overheid opgevangen en bekostigd gaat worden. Een ‘halve stok’ zit er nog niet in. Adhin stelt dat dat zal aangeven dat alle hoop vervlogen is. Hij wil de zoekacties afwachten, deelt Slijngard mee. Ook met de minister van LVV zal er zo snel mogelijk gesproken worden.

Mohamedhoesein is opgelucht. “De vergadering was nodig, de mensen hebben hun hart gelucht, de autoriteiten hebben geluisterd en gaan inkomen. Ik hoop dat ze die toezeggingen nakomen.” Het Vissers Collectief telt iets meer dan honderd geregistreerde leden. De visserijsector brengt jaarlijks ruim US$ 45 miljoen op. Vissers zijn vaker slachtoffer van zeepiraterij. Een groot deel wil sinds het drama op zee voorlopig niet aan het werk. “Ik begrijp hen helemaal,” merkt Mohamedhoesein op. Hij is zelf visser op zee geweest. “Kijk, op land als je door een kogel zou worden geraakt, kun je nog iets doen aan de wond of je leven kunnen redden. Maar op zee, wanneer je overboord wordt gegooid, kun je niets anders dan op je dood wachten. Weet je hoe erg dat is?”

René Gompers