Geen hoop op overlevenden (update)

De zoektocht naar de slachtoffers van de vier vissersboten die zijn overvallen door zeepiraten is in eerste instantie gisteravond stopgezet. Vandaag is de zoekactie voortgezet. Minister Stuart Getrouw van Justitie en Politie deelt mee dat vanuit de regering de zoekactie niet is stopgezet. Vier boten zijn met 20 bemanningsleden vrijdagavond in Surinaamse wateren in de omgeving van de Wia Wia bank overvallen door zeepiraten. Slechts vier van de bemanningsleden, onder wie een kapitein van een van de boten, zijn terecht.

Sinds het nieuws van de aanval bekend is, is de steiger aan de Anton Dragtenweg waar deze boten aanmeren, het toneel van wanhopige familieleden. Ze vinden dat de autoriteiten te traag hebben gehandeld. De Maritieme Autoriteit Suriname, de Kustwacht, de Maritieme politie en leden van het Visserscollectief zijn zondag naar het gebied vertrokken in de hoop overlevenden te vinden.

Mark Lall, secretaris van het Visserscollectief, zegt aan Starnieuws dat het vierde vaartuig tot zinken is gebracht door de kapers. Twee van de overvallen boten zijn binnengebracht, één hebben de kapers meegenomen en één is tot zinken gebracht. Al langer klagen de vissers over de zeepiraten waar zij steeds vaker het slachtoffer van worden. De kapers hebben de vissers zware kapverwondingen toegebracht. De vissers zijn overboord gegooid of moesten zelf in het water springen. Van zeker een van de bemanningsleden is bekend dat hij niet kon zwemmen en in de diepte is verdwenen. Van een ander zijn de handen vastgebonden en is een autoaccu aan zijn voeten bevestigd, waarna hij overboord is gegooid.

Het is niet de eerste keer dat er doden te betreuren zijn bij zeepiraterij. Nu wordt er vanuit gegaan dat de zestien vermisten hoogstwaarschijnlijk zijn omgekomen. “De kans op overlevenden is zeer klein,” zegt Lall. De kapitein die de gruwelijke aanval heeft overleefd, heeft verteld dat hij zag hoe de kapers de bemanningsleden die al gewond waren en in het water waren, met bamboestokken op het hoofd sloegen. Onder de vermisten zijn er mannen tussen de 20 en 21 jaar. De families weten niet bij wie ze terecht moeten. Ze vinden dat de vissers aan hun lot worden overgelaten. Hoop om hun naasten nog levend te zien is vervlogen. En nu er zelfs geen lichamen zijn gevonden, is het leed van de familieleden onbeschrijflijk.