Berenstein: Het gaat slecht met de wrokoman

Het gaat ronduit slecht met de wrokoman. Daarnaast wordt op verschillende manieren geprobeerd om splitsing te brengen binnen de vakbonden. Men gaat zelfs zover om personen hun vakbondsrechten op te laten geven in ruil voor een hogere positie. Maar de vakbeweging blijft niet stilzitten. Er wordt net zo hard gewerkt om de gelederen gesloten te houden, de belangen van de arbeider zo goed mogelijk te behartigen en om de leden verder te scholen. Robby Berenstein heeft dinsdag een beeld van de situatie gegeven op de Assemblee van de Arbeid in het gebouw van C-47.

De besturenvergadering, gehouden in verband met Dag van de Arbeid, is tegelijk een ledenvergadering geweest. Het thema was 'actuele issues die heden ten dage van invloed zijn op het leven van de Surinaamse werkers'. Geconstateerd is dat naast de grote afname van het welzijn van de gemiddelde arbeider, de bonden te maken hebben met handelingen die de eenheid van de vakbeweging verder onder druk zetten, geeft Berenstein aan.

De vakbondsleider merkt op dat sommige bonden bewust ‘een eentweetje spelen’ met de overheid. Bij de benoeming van de commissie Statistiek en het bestuur van Investsur is dat weer gebleken, merkt Berenstein op. In beide gevallen is volgens hem een ‘eentweetje’ gespeeld tussen de minister van Financiën en de CLO, die nauwelijks actief is, doordat leden van deze vakcentrale zijn opgenomen in de instituten en van Ravaksur, op één na, zijn overgeslagen. De minister van Financiën is ondertussen al een paar keer aangeschreven. Op het laatste schrijven is er geen antwoord gekomen. “If unu n’e kisie genoegdoening, desnoods na rechter wi e go.”

Berenstein geeft aan dat in bepaalde bedrijven de arbeiders in groepen opgedeeld worden. Sommige mensen wordt bijvoorbeeld een stafpositie aangeboden. Zij worden dan geacht tot ‘een groep met privileges’ te behoren. Zij mogen dan geen lid meer zijn van de vakbond, wordt hen meegedeeld door de werkgever. Dit gebeurt bij een aantal overheidsinstanties zoals de Telecom Autoriteit Suriname en bedrijven als CIC en Republic Bank, zegt Berenstein. “Bestuursleden sref’ den man e kar kon; ey im teken yere ma’ im’ kumoto fu a bond, ie no mag de lid moro,” illustreert hij.

Stafleden mogen tot een bond behoren, omdat zij uiteindelijk gewoon nog steeds werknemers zijn die dezelfde problemen als het gros van de arbeiders ondervinden, haalt Berenstein aan. Zolang men werkt zal men de bond nodig hebben. “Al deze zaken leiden alleen maar tot verdere versplintering en verzwakking van de vakbeweging.” Berenstein roept de werkgevers en werknemers op om op te houden met deze handelingen.

Anno 2018 is het zeer slecht gesteld met de gemiddelde arbeider, zegt Berenstein. “Gelet op de economie, de inflatie, de koopkracht, de toegang tot gezondheidszorg, tot onderwijs, de verdeling van het inkomen, die allemaal achteruit zijn gegaan, komen we tot de slotsom dat de werkers zeker verarmd zijn,” concludeert hij. “Natuurlijk zijn sommige bedrijven in staat om hun mensen te compenseren, maar ‘overall’ gaat het ronduit slecht met de wrokoman.”

De vakbonden en de werkende klasse staan voor grote uitdagingen, stelt Berenstein. “We leven in een maatschappij waarbij kapitaalsbelangen prevaleren. Het links denken, daarmee bedoel ik het consequent kiezen voor de werkende klasse, verdwijnt. We moeten sterker worden, niet alleen fysiek en in aantal. Scholing is erg belangrijk.” C-47 is ondertussen in Nickerie gestart met een scholingsproject voor de leden “om de uitdagingen nationaal en op de werkvloer aan te gaan.”

René Gompers