Het 'waarom' van de re-re-shuffle

Het reshuffle-spook is weer in aantocht. Zijn ketenen galmen zo luid dat de ministers bang zijn om naar het parlement te komen. Volwassen mannen en vrouwen die van angstzweet worden gereduceerd tot een twijfelend hoopje mens die op zijn tanden zit te kauwen of gewoon geen commentaar kan of mag geven op doodnormale vragen. Als u trouwens denkt dat na nauwkeurige monitoring en evaluatie de president tot de conclusie is gekomen dat sommige ministers niet voldoen en we daarom reshufflen, dan bent u beetgenomen!

Waarom reshufflen? Omdat daar een "a no mi" cultuur heerst. De schuld moet afgewenteld kunnen worden. Daardoor blijft het geloof in de “leider”. Maar vooral ook om ons (gevoel) bezig te houden. Als u zich steeds op het verkeerde concentreert, heeft u geen tijd om zich te concentreren op de werkelijke problemen. Of had u niet door dat we geruime tijd niet praten over de problemen binnen ons onderwijs, maar wel over de persoon die aankomt. Niet waar? Ok; geeft u meer aandacht aan de OBS die zegt dat onze kinderen waarschijnlijk weer niet naar school kunnen of kijkt u meer uit naar het gezicht van de nieuwe minister? Gepakt hé.

Waarom reshuffling nu? Timing; U weet toch dat na 1 jaar een (ex) minister voor het leven verzekerd is van een salaris en secundaire voorzieningen. In de praktijk is dat ongeveer een slordige SRD 10.000. De zeven ministers die Bouterse-II hebben verlaten hebben ons het afgelopen jaar al SRD 840.000 gekost (10.000*12*7). Frappant dat deze president steeds te laat ontdekt dat mensen niet berekend zijn voor hun taak. Dan nog is niemand oneervol ontslagen. Ook niet wanneer de president zelfs aangaf dat op sommige plekken (financiële) zaken ronduit niet pluis zijn. Misschien omdat mensen dan uit de school kunnen klappen. Misschien geven zij dan eerlijk aan wat het probleem dan wel is. Je kan spelers blijven wisselen, maar als de coach niet voldoet is winst een illusie.

Waarom bij anderen shoppen? Nou als het goed gaat, ben je de “landverbinder” en kan je andermans veren in je achterste priemen en als het fout gaat dan zijn “zij” het (ziet u die a-no-mi lijn weer?). Verder is het moeilijk iedereen binnen tevreden te stellen, want if i pot a disi, a trawan kan wraak. Dus ja Suriname boet in voor de rust binnen het paarse kamp. Dat kamp liet zich trouwens kennen door op te komen voor een minister. Niet omdat hij zijn werk zo goed doet. Nope, omdat het pijn kan doen tijdens de verkiezingen van 2020. Paars boven groen-wit-rood-geel.

Waarom zo vaak? Vergroten van de circle of influence. Als ik u op een post zet, heb ik u maar ook uw netwerk beïnvloed. Verder geef ik een signaal aan de rest dat het geluk misschien ooit ook aan hun kant is. Mensen blijven dan trouw in plaats van te klagen. In de hoop dat ook zij, eens wat plotselinge lotsverbetering kunnen hebben. Daarmee houden ze anderen koest. En ja, de CLO bestaat nog. Maar deze aanpak heeft gewerkt bij de basia’s en redi-musu’s tijdens de slavernij, dus waarom nu niet?

You can fool some people sometimes but you can't fool all the people all the time.” - Bob Marley
Marlon Hoogvliet
Wan dyadya Srananman