Grulac-expo toont India diversiteit klederdrachten

De ambassades van de 23 Latijns-Amerikaanse en Caribische landen in India (Grulac) hebben het gezamenlijk initiatief genomen om textiel en nationale klederdrachten aan de Indiase samenleving te presenteren. De tentoonstelling met als curator Shruti Issac heeft als naam Weaving Identity meegekregen.

De ambassadeurs van Brazilië, Peru, Paraguay, Guyana, Guatemala, Cuba en Bolivia hebben de meervoudige dia aangestoken op 8 maart. De Surinaamse ambassadeur in India, Aashna Kanhai, heeft de tentoonstelling namens de Grulac geopend.

In haar toespraak sprak ze onder andere over de Maya-beschaving waarin het weven van stoffen en het vervaardigen van de faja en huipil (blouse) en corte (rok) door vrouwen en de patronen die de culturele identiteit definieerden tot heden wordt voortgezet in Mexico, Guatemala en El Salvador. De culturele diversiteit van de Boliviaanse inheemse bevolking die hand in hand gaat met de sociaal economische ontwikkeling en de rol van de geweven materialen, is ook aangekaart. Ecuador werd ook aangehaald waar het kleuren van textiel met walnoten (bruin) en de chilca plant (groen) werd vergeleken met soortgelijke Indiase technieken.

Ambassadeur Kanhai gaf aan dat op de tentoonstelling verder ook de Andes cultuur, in de Peruviaanse kostuums te zien is, die tot heden door de campesinos (boeren) worden gedragen en de Guayabera die eerst geïntroduceerd werd op Cuba als officiële ‘shirt jack’ en waarvan tegenwoordig ook een vrouwelijke versie van deze stijl is te zien. Ook werd gerefereerd aan de Chileense mapuche weefstijl waar de uit wol geweven tapijten in de tentoonstelling zijn geplaatst.

Brazilië is ook vertegenwoordigd. Het land vervaardigd uit de natuurlijke vezels van het Amazone regenwoud op duurzame wijze stoffen en produceert speelgoed en souvenirs uit hout en van vlechtwerk. Kanhai was voor de gelegenheid gekleed in een koto en angisa die zij samen Christine van Russel-Henar van het Koto Museum, heeft gepresenteerd als de klederdracht die is ontworpen tijdens de koloniale periode van Suriname. In die periode moesten de vrouwelijke slaven hun lichaam verhullen, opdat zij geen gevoelens van sensualiteit konden opwekken. De angisa herbergt meestal een boodschap van wijsheid (odo) in zich die de slaven onderling konden verstaan zonder met elkaar te hoeven spreken. Tenslotte memoreerde de ambassadeur in de openingsrede, de staking van de vrouwelijke textielwerkers in Rusland op 8 maart 1917 en de revolutie die daardoor werd ontketend tot de Verenigde Naties in 1975 deze dag afkondigde als de Internationale Dag van de Vrouw. De tentoonstelling in het Craft museum in New Delhi duurt een maand.