China van volksdemocratie naar dictatuur?

In 2007 tijdens een bezoek aan China, heb ik aan een lid van de Chinese Communistische Partij de vraag gesteld, hoe ik het moet verklaren dat China als socialistisch land, de kapitalistische ‘market economy strategy’ verbindt met het socialisme. De vrouw lachte, maar kon gelijk begrijpen dat ik mij zorgen maakte over het voortbestaan van het socialisme in China. Zij zei aan mij dat om pragmatische reden en juist ter uitbouwen van het socialisme, de market economy strategy overgenomen is. Zij beloofde mij de volgende dag literatuur omtrent market economy strategy en het socialisme met chinees karakter aan te bieden. Dit is ook gebeurd. Die boeken heb ik doorgenomen en kon mijn angst over wegvagen van het socialisme in China omzetten in een positieve benadering. Ik verwijs de lezers hierover naar het artikel, de geopolitiek van China, dat gepubliceerd is op starnieuws de d.d.18 juni 2013.

Nu ben ik zeer onaangenaam verrast door het streven van President XI JingPing om het leiderschap, in casu de president, voor het leven te kiezen. Dit ervaar ik als een terugval in denken en handel binnen de Chinese Communistische Partij. President Xi neigt mijns inziens met dit streven van progressivisme naar conservatisme te vervallen. Uiteraard zal hij hierin ondersteund worden door kaderleden van de partij. Ik vermoed, nee, ik weet het zeker dat de progressieven in de partij zich faliekant verzetten tegen dit reactionaire en bourgeoisie-achtige streven van de groep conservatieven.

In elk geval zullen er spanningen ontstaan in de partij, welke uiteindelijk zullen uitlopen tot degradatie kaderleden c.q. afrekeningen binnen de partij. Deze zet van president Xi en aanhangers ontneemt de opkomende leiders de mogelijkheid, om de tien jaren gekozen te worden tot president. Tevens ontstaat de mogelijkheid dat de dictatuur van de president, afhankelijk van het karakter van de persoon, wordt gestimuleerd/gevestigd. Dit zal het einde van de volksdemocratie in China zijn. Het Politbureau en de overige lagere organen van de partij, zullen verworden tot ceremonieel organen of instrumenten. De weg is hierdoor wagenwijd open voor het beschermen/behartigen van het privé belang met als gevolg het bevorderen van de corruptie in plaats van deze te bestrijden.

Ik vrees ook op basis van het straks gestelde, dat het tijdperk van de dynastie op termijn wederom zijn intrede in China gaat doen. Dus een situatie erger(conservatiever) dan de periode, die aanbrak na de omverwerping van het keizerrijk middels Xinhai-revolutie in 1911. Het keizerrijk China werd toen een Republiek. De grondwet zal gewijzigd moeten worden, wil president Xi zijn wil doordrukken. Hopelijk worden er zoveel mogelijk garanties ingebouwd, dat de vrees mijnerzijds als hierboven geschetst, ongedaan gemaakt zal/kunnen worden. In het ander geval zal het socialisme, mondiaal een genadeslag krijgen. Want socialisme gedijt niet bij dictatuur. Aan het socialisme is inherent verbonden, de volksdemocratie en geen onderdrukking of uitbuiting van productiekrachten.

Mao Zedong zei in december 1967 kernachtig het volgende hierover: “ Het Marxisme/Socialisme bestaat uit vele beginselen, die per slot van rekening neerkomt op de ene zin; “men heeft gelijk te rebelleren (recht te protesteren)”. Kort en eenvoudig gezegd, een ware socialist onderdrukt niet en buit ook niet uit. Tenslotte hoop ik niet dat de constatering van Mao Zedong in september 1968, dat de handvol partijverantwoordelijken die de kapitalistische weg opgaan, vertegenwoordigers zijn van de bourgeoisie in de Partij, nu anno 2018 van toepassing is of zal zijn op president Xi JingPing en aanhangers.

Bert Eersteling