Bruine bonen, hoezo?

Op een typisch Surinaams feest, zal ongeacht de leeftijd van de jarige een (grote) pot bruine bonen nimmer ontbreken! Het is zo 'ingeburgerd' dat mensen er gevoegelijk vanuit gaan dat er op het feest(je) ZEKER bruine bonen te eten zal zijn en wanneer dat niet het geval is, zijn velen erg teleurgesteld wat soms kan leiden tot 'ruzie'.

Als je aan kinderen zou vragen wat ze graag eten, is het antwoord in veel gevallen vast wel rijst met bruine bonen. Niet alleen kinderen maar ook (veel) volwassenen eten graag BB met R zoals we dat op z'n Surinaams zouden zeggen. Deze BB met R moet dan wel het liefst met (grote) stukken zoutvlees en nog wat andere typisch Surinaamse ingrediënten klaargemaakt zijn. In het rijtje van dingen die wij in Suriname goed kunnen, mag zeker niet vergeten worden om feest(en) en lekker eten ergens boven aan de lijst te vermelden. Ook al vinden we haast alles lekker, er bestaat ook zoiets als voedselallergie en in sommige gevallen is er vanwege culturele/religieuze achtergronden sprake van treef of zoals het in de volksmond heet trefu.

Bruine bonen kunnen we dus elke dag eten? Neen! zeggen sommigen, zo af en toe lust ik ook iets anders! Misschien een (Javaanse) bami, grit-bana, tjauwmin, BBQ patat of teloh. Als het op keuze aankomt, zitten wij absoluut niet verlegen, omdat de Surinaamse keuken erg gevarieerd is wat terug te leiden is naar de pluriformiteit in de samenleving. Het aanbod is zeer groot en de verleiding weerstaan lijkt haast onmogelijk, maar toch moet benadrukt worden dat wij in deze tijd met z'n allen moeten streven naar een healthy lifestyle, een levensstijl waar gezonde voeding een belangrijk onderdeel van is.

De vergelijking van relaties met voedsel is niet iets van deze tijd. Een tijdje terug heb ik voor het eerst de uitspraak: yu no musu tesi vrouw leki fa yu e tesi switi njan gehoord. Hoe vaak hebt u mensen horen zeggen dat ze niet elke dag bruine bonen kunnen eten? Hiermee wordt zoveel gezegd dat men van een soort(ig) voedsel gaat vervelen en dus (bewust) opzoek gaat naar iets anders.

Dat is precies hoe het eraan toegaat in (sommige) relaties. 'Verzadigd' zijnde van de BB met R gaat men opzoek naar iets anders om zijn/haar behoefte te bevredigen. Dit is binnen de (moderne) samenleving te zien aan de 'moderne' relatievormen die zich in de loop der jaren hebben ontwikkeld. Waar wij traditioneel gezien de liefdesrelatie tussen man en vrouw kennen, zijn er heden ten dage, verschillende andere relatievormen die bij sommigen (veel) vraagtekens opwerpen. Een daarvan is de open relatie. Een open of vrije relatie is gewoonlijk een vaste relatie waarbij de partners elkaar toestaan om ook seks met anderen te hebben.

Partners maken (duidelijke) afspraken over wat nu wel of niet is toegestaan binnen zo een open relatie. Buitenstaanders die daarvan echter niet op de hoogte zijn, kijken daar vaak genoeg vreemd van op. Het wordt meestal door hen als uitlopen bestempeld, iets waar in de context van een open relatie in principe geen sprake is. Uitlopen of vreemdgaan is geen onderwerp waar we graag over praten en toch een (pijnlijke) realiteit waar we onze ogen niet voor moeten sluiten. Zelfs binnen huwelijken is daarvan sprake. Het lijkt tegenwoordig meer op regel dan uitzondering. Het lijkt er soms wel op dat vreemdgaan 'normaal' begint te worden, maar is dat echt zo?

Wereldwijd in de meeste culturen leven man of vrouw samen met één partner. Binnen de meeste religies wordt duidelijk voorgeschreven je te houden aan één partner, wat echter nog niet wil zeggen dat beide partners trouw zijn aan elkaar en aan de relatie. De meesten van ons zijn op zoek naar die ene persoon met wie we door het leven willen gaan. Het ideaal is om onze enige echte grote liefde op een dag tegen het lijf te lopen. Wanneer we die zijn tegengekomen, dan is trouw beloven (misschien) wel de volgende stap. En toch komt het in (liefde)srelaties vaker voor dat partners vreemdgaan. Wat zouden hiervoor precies de redenen kunnen zijn? In sommige literatuur wordt dit verklaard door de invloed van o.a. de opvoeding, cultuur of geloofsovertuiging.

Charles Darwin beweert zelfs dat het hebben van meerdere partners een van de belangrijkste voorwaarden is voor een gunstige evolutie van een soort, ook van de mensensoort! Velen zijn het niet eens met deze benadering omdat in veel samenlevingen monogame relaties historisch gezien, de norm zijn. Deze historische benadering, is tot nog toe valide, maar wanneer we om ons heen kijken dan zien wij iets heel anders. Over de redenen hiervoor zullen wij niet verder uitweiden, omdat er veel inzichten zijn die niet allemaal overeen komen. Maar aan het einde van dit 'verhaal' is er een vraag waar ik ooit in goed gezelschap over heb nagedacht maar helaas geen antwoord op heb kunnen vinden: Bestaat er zoiets als de monogaam mens?

Nathalie Valpoort BSc.