Padmavati

Na het uitstellen van de officiële ‘release’ datum is de film, met enkele aanpassingen ‘vrij’ gegeven voor vertoning op het grote scherm, met het verhaal van de Rajput (Hindoe koningin) krijgsvrouw, Padmavati. De oude Indiase geschiedenis kent veel krijger-verhalen over koningen en prinsen, heiligen en wijzen, demonen en goden en dateren van heel lang geleden tot ongeveer 1478 - 3100 v.Chr. (Mahabharata), 1000-500 v.Chr. (Ramayana), 268- 231 v. Chr. (Asoka) en in de16e eeuw (Jodha Akbar).

In al deze epossen draait het voortdurend om de strijd om de troon met al haar veroveringenoorlogen. Alles in het spel van de macht en de heerschappij is geoorloofd, waarbij de krijgskunst (Yudh Shiksha) een vooraanstaande rol speelt.

Padmavati speelt zich af in de 15e eeuw en vormt daar geen uitzondering op. De verfilming van deze historische roman moet dan ook beoordeeld worden tegen de tijdgeest van dat moment, de filosofische diepgang en de rijke spirituele traditie van het grote oud India. Padmavati is verfilmd als epische drama film, met de nadruk op het laatste, niet ontbloot van fictie en geregisseerd door Sanjay Leela Bhansali met Deepika Padukone als Rani Padmavati, Shahid Kapoor als Maharaja Maharawal Ratan Singh en Ranveer Singh als Sultan Alauddin Khilji.

Rani’s eerste ontmoeting op het paleis van Maharaja Ratan Singh met Raghav Chetan, de koninklijke priester, maakt diepe indruk op hem, vanwege haar onbeschrijfelijke schoonheid en zelfverzekerdheid. Padmavati greep in toen de Maharaja Raghav in de kerker wilde opsluiten, nadat deze hun bespiedde tijdens een romantische ontmoeting. Verbanning was resoluut de enige juiste straf volgens Rani.

Padmavati geeft op verschillende momenten haar mening en adviezen van haar inzichten in de strategische krijgskunst. Ook toen het verzoek van Khilji kwam, voor een ontmoeting op het paleis van Ratan Singh, adviseerde ze meteen dat het ook wel eens een oorlogstruc kon zijn. Zij koos er later ook voor om alleen maar een blik op de vrouw van de koning te geven, toen Khilji om een kennismaking vroeg.

Ook nadat de koning in gevangenschap was genomen en ontvoerd naar Delhi en als voorwaarde van de Sultan werd gesteld, dat de Rajput zelf moest komen om haar man op te halen, heeft ze zonder enig aarzelen ingestemd om te gaan, met als een van de tegen voorwaarden, dat ze het hoofd van Raghav opeist.
De Rajput als krijgsvrouw en oorlogsstrateeg.

Sanjay Leela Bhansali, één van Indiaas grote cinema stylisten toont in deze productie, als regisseur en tevens music director, dat hij weer eens een klassieke meesterwerk op het witte doek heeft neergezet. De karakters, de personages en het verhaal, afgewisseld en gecombineerd met en af toe oorverdovend pauken geroffel hemelen je op naar een climax, waar plotseling de gebeurtenissen elkaar snel opvolgen en het steeds grimmiger en onplezieriger wordt en je meesleurt met een onbehaaglijk gevoel van goed en kwaad en van geweld en dood.

En op dat moment wordt je losgelaten, net alsof je van een hoge berg bewust wordt afgeduwd en in een vrije val beland. Einde verhaal, einde film, terug naar de werkelijkheid en je adem stopt even, vol van overpeinzingen.

Voor Padmavati als praktische strateeg in de yudh shiksha is het gehanteerde strijdmiddel in de oorlog, namelijk de tactiek van de verschroeide aarde, meer dan geoorloofd. In de moderne India is dan ook de rituele jauhar (zelfverbranding) sindsdien abrupt geëindigd als opoffering voor de man.
In liefde en oorlog, telt alleen de overwinning.


Ramesh Malahe