Nephille Stekkel - Gevleugelde discipline

Vader Stekkel was bezig op de keyboard een liedje voor zijn zoontje te tokkelen. ‘Vader Jacob’ klonk door de gangen van het huis. ‘Wohooow, DAT wil ik ook kunnen!’ Een vonk ontvlamde op dat moment in het hart van de vijfjarige Nephille. Deze vlam leidde hem vervolgens langs een pad van muzikaal avontuur. Van lessen bij, onder andere, NAKS, CCS en Lisibeti Music Performing Arts tot het vak van beroepsmusicus, student aan het Conservatorium, bandmanager en eigenaar van een muziekschool.

Door: Astra Singh

De buren van huize Stekkel hebben wellicht een ander idee gehad over het gezegde ‘Het klinkt als muziek in mijn oren’. Het kabaal, dat al vijf jaar doorging als oefeningen van Kaseko-muziek van de inmiddels tienjarige Nephille, was al ver over de tolerantie grens gegaan. Het dreigement van moeder Stekkel om de instrumenten achter slot en grendel te zullen zetten ontmoette echter een nog resolutere jongeling. ‘Je kan alle instrumenten wegnemen’ verweerde hij zich ‘maar wat ik HIER heb (intussen zichzelf verontwaardigd en opstandig op de borst slaand) ‘kan je nooit van me afpakken!’

En wat doe je dan als ouder die als uitgangspunt heeft dat je kind liever thuis barbari kan maken dan dat hij op de hoek van een straat gaat staan?
Voor de strakke opvoeding leerde de jonge Nephille gaandeweg waardering opbrengen vanwege de bescherming die het bood. En die was noodzakelijk. Hij maakte, als tiener, al vaak deel uit van Kaseko-optredens die tot laat ’s avonds en in de ochtend doorgingen. Hij kwam als jong mens zo niet alleen met veel mensen in aanraking maar die waren vaak ook veel ouder. Bovendien was het geen stijl om als tiener om drie uur in de ochtend op een schooldag thuis te komen. Dus ja, dan moest hij wel eens op de koop toe een onverbiddelijke ‘Nee, je gaat niet!’ van zijn moeder accepteren.

De muziek van Sonny Khoeblal bezorgde hem een mindshift op zeventienjarige leeftijd. Hij was al die tijd gewend aan de drukte van Kaseko muziek. Maar met de meditatieve muziek van Sonny ging een wereld voor hem open. De lessen en vooral de persoonlijke gesprekken met Sonny verbreedden zijn wereldbeeld van zowel de muziek als zijn doel en missie als mens in dit leven. Het zette hem ook aan om meer zijn eigen stijl van muziek na te streven. En kwaliteit.
Kwalitatief goede muziek is voor hem muziek waar je honderd keer naar kan luisteren en toch elke keer weer iets nieuws ontdekken. ‘Ook al is het die kleine ‘ping’ van een bel’.

Een liefdevol gezin, een muzikale familie, een goed stel hersenen, een positieve attitude en een aangeboren gevoel voor discipline…allemaal ingrediënten voor een succesverhaal. Wat kan fout gaan? ‘Dat wil niet zeggen dat er geen tegenslag is’ lacht hij ‘want iedereen heeft altijd op verschillende momenten in zijn leven te maken met uitdagingen’. Hij vertelt over zijn eerste auto die hij verkocht had zodat hij kon investeren in promotie van zijn muziekschool Harmonie. ‘Dat pakte echt niet goed uit. Ik heb daarna zeker tien maanden lopend en bussend mezelf moeten behelpen’.
‘Natuurlijk gaat er wel eens iets niet zoals gepland. Maar ik wordt niet boos. Ik heb mijn brein getraind om, als er een probleem is, direct-direct te focussen op een oplossing en dan komt het er.’

Nephille is ervan overtuigd dat het blijven leren door te luisteren en te lezen belangrijkste elementen zijn om vooruit te komen. ‘Niemand bereikt iets in zijn leven op zichzelf. Er zijn altijd mensen ‘along-the-way’ die je helpen, waar je iets van leert.’ Hij is daarom niet zuinig met het steeds noemen van zijn mentoren, waaronder, John Lie-A-Kwie, Jason Eduards, Marvin Pollack, Eros Mungra, Tolin Alexander. De lessen zijn niet alleen op muziek gebied maar ook op het gebied van management. ‘Want als musicus ben je je eigen onderneming’. Met zijn activiteiten als artiestenmanager, bandleider, Creative Director bij Hotel Marriott, leiding geven aan zijn muziekschool Harmonie (begonnen met 6 leerlingen en uitgegroeid nu tot 75) en zijn eigen optredens met zijn band ‘Quality Time’ is het noodzakelijk goed management te voeren. Zo bewondert hij, onder andere, Kenny-B die het totaal pakket van kwalitatief goede muziek en management onder controle heeft.

‘Goed management zit in kleine dingen zoals de discipline om je kamer netjes te houden.’ Ook details van je verschijning maken uit. Dat leerde hij van één van zijn guru’s, Liesbeth Peroti. Een korte broek en slippers waren voor haar een no-no. Bij de optredens met zijn band let hij daarom ook heel secuur op de kostuums. Volgens Nephille ontbreekt deze discipline vaak bij jongeren. Ook bij de talentvolle jongeren. ‘Als discipline ontbreekt, heeft talent geen nut’ is zijn stellige overtuiging.

Plannen voor de toekomst van de 24-jarige? Die zijn volop in gang. ‘Iedereen heeft een missie. Van mij is om iedereen te inspireren via muziek. En het is mogelijk om 100% van de muziek te leven in Suriname. Het is belangrijk om een spirituele connectie, met God, te hebben. Van daaruit je te focussen op kennis, dus het leren en inzichten verkrijgen, en het opbouwen van relaties. Ik heb van zoveel mensen intussen wijze lessen en begeleiding gehad. Eén van de belangrijkste lessen hieruit was voor mij: ‘The secret to living is giving’. Dus geef-geef-geef! Ook al is het alleen een luisterend oor…het kan wonderen verrichten voor de ander.’

Bron: Interview Behind & Know, Radio Boskopu.
Reacties: SrananBro@gmail.com