Javier Parmanand – Nieuwsgierige vingers

Zijn jullie helemaal gek geworden!’ Moeder Parmanand was in alle staten toen ze keek naar de TV die ze pas had gekocht met haar zuurverdiende schoonmaak-geld. Nu lag het toestel in onderdelen op de vloer, uitgestald door twee van haar vier kinderen met zesjarige Javier voorop. Met die TV is het nooit meer goed gekomen, maar met Javier wel. Want het pakslaag, dat een les voor het leven had moeten zijn, kon de nieuwsgierige vingers van Javier niet ontmoedigen om te blijven onderzoeken en te experimenteren.

door: Astra Singh

Javier was nog maar zeven jaar toen zijn vader stierf. Hoe zwaar dat drukte op zijn moeder om hem en zijn zusje te onderhouden van het geld dat zij verdiende als interieurverzorgster, daar had hij nog niet veel besef van, maar hij deed wel zijn best om behulpzaam te zijn naar zijn moeder toe. En zwaar werd het ook voor hem. De opvoeding werd strenger en omdat zijn oudere broer en zus ook niet meer thuis woonden was hij plotseling ‘de man’ in huis. Daarnaast had hij vaak ook nog het toezicht over zijn zusje wanneer zijn moeder extra moest werken. Zijn jeugd was ineens gevuld met verantwoordelijkheden zonder dat hij zich goed bewust was van de omvang daarvan of welke invloed dat had op de beleving van zijn jeugd. Weg waren ook plotseling zijn jeugddromen.

Op het achtererf plantte moeder Parmanand groenten zoals tajerblad, bitawiri en boulanger. Het was nodig want alle beetjes hielpen om niet onnodig geld uit te geven. In de kleine tuin zag zij toch kans deze te benutten om extra geld binnen te halen. En zo jong als hij was kon Javier begrijpen dat dit een lucratieve bezigheid was. ‘Ik ga mama helpen met planten’ vond hij op tienjarige leeftijd. Na aandringen kreeg hij van zijn moeder een eigen stukje grond toegewezen om zich bezig te houden. Niet op haar stuk. Was dat een voorziene geest? Want hoe hard hij ook zijn best deed…al zijn plantjes gingen dood. Opnieuw en opnieuw. Krabita-anu zouden de bigi sma hebben gezegd.

Waar anderen, zowel jong als oud, zich misschien al lang hadden laten ontmoedigen door het uitblijven van positieve resultaten, kwam ook hier de hardnekkige nieuwsgierigheid naar boven en ging Javier parmantig op onderzoek uit. Zo kwam hij erachter dat er iets mis was met de afwatering van zijn stukje grond en dat dáárdoor de planten doodgingen, en niet door het gebrek aan groene vingers. Op jeugdige leeftijd leerde hij zo een belangrijke les die hem gedurende zijn hele verdere leven van dienst zou zijn. Volhouden…Kennis maakt Macht!

Hoe goed zijn moeder ook trachtte de rol van moeder én vader op zich te nemen, het gemis van zijn vader bleef voelbaar voor de jonge Javier. De eindjes aan elkaar knopen werd steeds moeilijker voor het gezin. Javier bewonderde zijn moeder die, ondanks alles, toch steeds de kracht vond om door te gaan. Van haar leerde hij te blijven vertrouwen op God en geloof te hebben dat alles goed zou komen. Aan deze gedachte hield hij zich ook vast toen hij zijn school moest onderbreken op dertienjarige leeftijd om te gaan werken. Hij kwam in de horeca terecht. Ook deze stap was er eentje die belangrijk zou blijken voor zijn vorming. Hij leerde de ‘ins and outs’ van voedselaankoop en –verwerking en daarnaast het belang van kwalitatief gezonde voeding.

Javier kwam op een punt in zijn leven waarbij hij zichzelf een spiegel voorhield en zichzelf dwong na te denken over wat hij wilde doen in het leven. ‘Ik wil in elk geval doen wat ik leuk vind’ was zijn eerste gedachte. ‘Geen reguliere 8-4 kantoorbaan’. Daar was hij ook zeker van. Telefoons verkopen was niets voor hem. ‘Want’ zo redeneerde hij, ‘dan verkoop ik vandaag misschien twee en dan een maand niets. Nee, ik moet iets doen waar ik elke dag aan kan verdienen.’

De keuze hierna was gemakkelijk. Nog altijd even nieuwsgierig, leergierig en vol vertrouwen verslond hij alle informatie waar hij zijn vingers op kon leggen en bracht zichzelf kennis bij van, onder andere, het biologisch telen van groenten, kennis over grondsoorten en kennis over het marketen van de groenten. Zo werd hij niet alleen bedreven in het telen van gezonde, onbespoten groenten maar daarnaast ook bedreven in het aan de man brengen van zijn producten. Zo ontstond Parmas green farm, een bedrijf in naam als ode aan zijn vader met een focus op promotie van een healthy lifestyle.

Bron: Interview Behind & Know, Radio Boskopu.
Reacties: SrananBro@gmail.com