Export rondhout bevorderen

Het is geen geheim dat het land in grote financiële problemen is terechtgekomen. Zowel de buitenlandse als binnenlandse schuld zijn dermate groot en angstaanjagend om te lezen en te beseffen. Lening op lening wordt er afgesloten en leningen worden gebruikt om leningen af te lossen. Er zijn niet genoeg eigen deviezen om dit op te vangen. Kun je deviezen binnenhalen, dan moet je deze behouden. Zijn er projecten die garantie hiervoor geven dan moet je die koesteren en niet stoppen of afbreken.

Dit geldt nu voor de export van grondstoffen. Elk land die dit heeft exporteert deze maar tegelijkertijd wordt dit ook gebruikt als de middelen en kennis het toelaten om eindproducten te vervaardigen die vervolgens ook worden geëxporteerd. Suriname heeft het tientallen jaren gedaan met bauxiet, nu met goud en hout. Hout is als grondstof veel gevraagd en veel bedrijven in Suriname exporteren dit. Er zijn veel gezinnen die hiervan afhankelijk zijn voor hun levensonderhoud en de Surinaamse staatskas verdient aan de deviezenopbrengsten.

Als minister Ferdinand Welzijn nu zwaarder laat wegen dat Suriname geen leverancier moet zijn voor de wereldmarkt voor hout als grondstof dan is dit zeer kortzichtig. Hij wil meer zagerijen opzetten om het hout te bewerken en dan te verkopen. Dit is ook niet verkeerd, maar er is weinig onderzoek verricht om hier voorrang aan te geven. Het is ingefluisterd door een aantal adviseurs om straks ook nog een consulent het onderzoek te laten verrichten waar weer veel geld aan zal worden verkwist. Het is toch denkbaar en bewijsbaar dat de wereldeconomie draait op grondstoffen, landen zijn van elkaars grondstoffen afhankelijk ten wederzijds voordeel. De binnenlandse markt is niet alleen afhankelijk van de twee soorten rondhout die de minister voor export wil verbieden. Er is veel en divers hout en daarom zou juist de export nog meer moeten worden gestimuleerd. Dit leidt tot meer werkgelegenheid en meer deviezenopbrengsten voor de staat.

Nu wordt er paniekvoetbal gespeeld op deze enige juiste beleidsmaatregel om een exportheffing te verhogen wat weer onjuist is, omdat de opbrengsten dit niet dekken en daardoor juist de bedrijven het dan niet meer winstgevend achten en zullen stoppen met rampzalige gevolgen voor de vele arbeidsplaatsen. Ook deze redenering is de minister ingefluisterd. Je exporteert of je exporteert niet, maar geen kronkels die tot een strop leiden. De wereldmarkt zit niet te wachten op een eindproduct waar nog marketing voor moet komen. Men heeft grondstof nodig om te kunnen voorzien in de eigen marktbehoefte.

Wil je een eindproduct maken, dan hoor je eerst de markt te kennen van je afnemers en hoor je de complete infrastructuur op te zetten alsook de kennis in te huis halen. Hiervoor zijn er weer deviezen nodig en het land verkeert al in een precaire situatie wat deviezen betreft. Er zullen landen zijn die dit in ons land, komen doen omdat zij de infrastructuur hebben met wel als gevolg werkgelegenheid maar weer een verwikkeling in een afhankelijke situatie en leegplundering. Je moet de grondstof blijven exporteren en je moet blij zijn dat je afnemers hebt. Ze hebben het nodig en dus hoor je ze te voorzien voor een win-win situatie. Zij hebben de infrastructuur voor hun eindproduct en dat is de stroom voor een voortdurende export van je grondstof. Deze deviezenstroom maak je toch niet kapot?

De minister hoort juist op 2 paarden te wedden. De huidige houtexporteurs dwingen om ook de houtzagerijen op te zetten voor de behoeften van het buitenland. Zo wordt hout geëxporteerd met bestaande werkgelegenheid en er komen zagerijen met nieuwe werkgelegenheid. Deze gedachtegang wordt ondersteund door cijfers die hier niet herhaald hoeven te worden. Jules Ramlakhan van Green Wood World heeft een gratis en waardevolle presentatie aangeboden in de kostenbeheersing in zijn artikel op 30 november 2017. Het cijferwerk getuigt dat de export heel veel betekent voor de Surinaamse economie en voor de Surinaamse samenleving. Het cijferwerk mag door de adviseurs van de minister worden gebruikt, want dat missen zij. Met deze kennis in huis hoeft de minister straks geen dure consultants aan te trekken die toch tot de conclusie zullen komen dat de export van rondhout ongeremd en ongehinderd moet doorgaan. Dit is een grondstof gelijk aan ons goud die ook onbewerkt wordt geëxporteerd. De afnemers maken hun eindproduct. Wij niet!. Dus minister maakt u goed gebruik van de kennis en expertise van het bedrijf Green Wood World welke u ongevraagd en vrijblijvend is aangeboden.

Minister Welzijn u begrijpt dat hiermee wel duidelijk zal zijn dat de export van rondhout een zegen is van de natuur en deze maak je niet kapot. Er is genoeg via de media aan u meegegeven opdat u nu zelf uw adviseurs kunt corrigeren om de juiste weg te bewandelen.

Minister Welzijn doet u vooral uw naam eer aan ten voordele van de welvaart en het Welzijn van ons geliefd Suriname.

Hein Taus