Column: Politieke Borrelpraat 379

“Zo, de politieke partijen hebben in het perscentrum hun presentaties gehouden over de wijzigingen van het kiesstelsel.”
“Ach, je kan honderd presentaties houden in duizend perscentra, maar die Nyang Dringi Parade van je doet toch wat ze wil.”
“Niet waar! De commissie neemt alle voorstellen mee; men kan dan niet zeggen dat we dictatoriaal bezig zijn.”
“Omdat er voor sommige wijzigingen een twee derde meerderheid in de Assemblee nodig is, denk ik dat deze presentaties georganiseerd zijn; een beetje politieke slijm-slijm is dan wel nodig.”
“Maar de partij Pa-e Law is uit de vergadering gelopen.”
“Bedoel je die nieuwe partij met Raymond Zustergeld en Noer Mikesaliem? Die heet HVB.”
“Wat een traditioneel vlaggengewapper en gooien met nietszeggende holle praat was dat bij de openingsvergadering.”
“HVB betekent ook Hulp Voor Boeren, volgens Sjietan. En Watrabergie gaf als advies: konkruman belangrijk in een partij.”
“In mijn jeugd betekende deze afkorting Huis van Bewaring, pe den blawpakkieman ben sroto.”
“Nee, deze HVB is een afsplitsing van Partij Luhur”
“Maar waarom is Papa Luhur uit het perscentrum weggelopen? Ik bedoel: al ben je het niet eens met je tegenstander, al vind je dat die een statement heeft gegeven in plaats van de afgesproken presentatie en nu ben jij aan de beurt, wel mi boi, dan geef je je tegenstander toch een flinke bolwassing: van achteren en van voren, van onderen tot naar boven en tot slot: pats-klap: van links naar rechts. Zo een mooie kans zou ik niet laten schieten.”
“Werkelijk! In plaats daarvan loop je als een onsportieveling weg en ga je buiten staan blèren en janken, zo van: ‘ik heb me drie maanden lang op deze presentatie voorbereid, jank-huil-blèr’. Niemand heeft hem toch verboden zijn presentatie te houden? Of wilde hij een beetje ouderwetse dyugudyugu maken, wat goedkope aandachttrekkerij?”
“Ik ben het met Paul Wong Pienter eens; als de opdracht was om een PowerPointpresentatie te houden, dan houd je zo een presentatie en dan kom je niet met een goedkoop statement, zo in de trant van: ‘Dit is wat wij willen, en dat zal gebeuren, punt uit.”
“Jawel commandant! Geef acht! Ga fo nog vijf! Een-twee, een-twee. Hand in hand, kameraden. Geen daden, maar woo-hoorden. Wij zijn…..”.
“Ej, Sjaak, smond houwe. Geen onzin uitkraaien. Drink en praat niet.”
“Ik zeg: ze hoeven in feite maar één ding bij de komende verkiezingen te veranderen, en dat is: het verbieden van die pre-electorale combinaties. Daar is Somo niet mee eens en daarom is hij wekkelopen.”
“Is niet waar, Somo zegt dat het bij hem niet gaat om het verbieden van pre-electorale combinaties, want hij heeft aangetoond dat zijn partij zelfstandig de verkiezingen in kan gaan en zeker vijf zetels kan halen.”
“Maar met die hele vijf zetels die hij zelfstandig binnenhaalde, is hij niet in een regeercoalitie kunnen komen om lege z’n partijkas weer te vullen.”
“Inderdaad, want figuren zoals hij kunnen zich mooi verkassen in zo een ‘djoteh’-combinatie, waarin ook andere partijtjes vol schorriemorrie gaan zitten en daarbinnen proberen ze met hun chantagepolitiek allerlei strategische posities in te nemen ten koste van de grote partij binnen die combinatie.”
“Ai, en dan geven ze zichzelf een leuke naam, zoals ‘De Ultra Combinatie’ of ‘Nieuw Fee-Zeven’ of ‘Kongfu Graaie-Democraten’ of zoiets.”
“En wat ook in de Kieswet of in de kiesregeling moet veranderen, is dat elke partij bij inschrijving niet meer dat domme ding van zoveel procent geregistreerde aanhangers moet indienen; laat elke partij gewoon 15.000 srd betalen.”
“Mijn hemel, zovéééééél.”
“Echt niet. Dat kan jij zelfs als persoon met gemak in vijf jaren tijd sparen; dat is simpel 15.000 srd gedeeld door 1825 dagen = nog geen tientje per dag.”
“Ja, laat ze betalen, want als ze binnenkomen, stelen ze dit bedrag toch binnen 5 minuten uit slandskas.”
“En voer de landelijke EV-lijst weer in, dan zien we meteen welke partijen landelijk draagkracht hebben.”
“Als je het goed bekijkt zijn het deze pre-electorale combinaties die sinds de jaren vijftig van de vorige eeuw elke verkiezingsuitslag verziekt en de kiezers belazerd hebben en alleen de ene corrupte bende na de andere aan de macht hebben geholpen.”
“Nou, ik zou het niet zo radicaal stellen, maar er zit wel een waarheid in.”
“Dus heren, wij hier in ons borrelcentrum bijeen, hebben in onze sopiepointpresentatie of what ever het volgende met algemene vijf stemmen voorgesteld: 1) Geen partijcombinaties vooraf aan de verkiezingen toestaan, dus elke partij gaat de verkiezing in zoals die zich heeft ingeschreven; 2) Elke partij betaalt bij inschrijving een bedrag van 15.000 SRD, en hoeft geen zoveel procent namen uit het telefoonboek in te dienen; en 3) De landelijke EV-lijst wordt weer ingevoerd. Alstublieft Borrelvoorzitter, dit bieden wij u aan. Geeft u ons als beloning een rondje Blue Label?”
“Da mi law! Luku f’a mi pensioen e devalueer en den prijze e revalueer en mi port’monee e laxeer.”
“En Chan, hamer barka bhai van de Vooruitzachtige Herbeboren Party doet z’n best om tot in het binnenland pakketten te verdelen en politieke zieltjes te winnen.”
“Ik hoorde een aantal ouderen uit z’n partij mopperen dat ‘die mensen daar’ wel pakketten krijgen, terwijl ‘onze armlastige mensen’ worden overgeslagen.”
“Tja, dat is politiek, mi boi. En al treden ontevreden Soesmannen en –vrouwen uit de partij, dat scheelt onze Chan geen fluit, want er waait een nieuwe wind in de partij, punt uit.”
“Maar mijn Baas komt eind van de maand terug als acting president; dan ga je weer vaart in de tent zien!”
“In die tent met die taart met de zovele verdiepingen?”
“Je zeurt, jullie zijn gewoon jaloers.”
“Ik denk dat hij na maandag aanstaande waarschijnlijk om twee redenen niet terug zal komen: alvast nog steeds een medische en als nieuwe reden een staatsrechtelijke.”
“En eindelijk komt er wat meer ordening bij onze grens met Fransen; wat een ophef over die onlangs eindelijk goedgekeurde wet, waarbij Franse politiemannen, let wel: geen militairen, hun Surinaamse collega’s tot op ons grondgebied als toeziend voogd kunnen komen ondersteunen bij het ‘zichtbaar’ maken van grensoverschrijdende criminelen.”
“Ik begrijp die vrees en ophef van onze ‘deze-kantmensen’ niet zo goed; als je volgens de regels leeft, niet smokkelt of aan de overkant gaat stelen en roven of je familie die dat daar doet aan onze kant onderduiking biedt, dan waarom moet je bang zijn voor Franse grensagenten?”
“En die Franse president Macro of Macrin of Macreel gaat ook een eind maken aan dat ‘snel daar kindje baren en registreren’ en dan euro’s binnenhalen als kinderbijslag en hier zonder te werken great leven.”
“Daar zijn sommigen of misschien zelfs velen onder ons steengoed in: van beide wallen eten, ook degenen die van de Noordzeewal en de Suriwal eten.”
“Daarom loop ik niet echt en echt niet warm voor dat diasporading. Ik vind: ben je van hier afkomstig, ben je al jaren elders gevestigd, wil je je bijdrage aan hier in welke vorm dan ook leveren, ben je daartoe van harte welkom. Maar ik ga geen speciaal beleid daarvoor opzetten en mijn locals het gevoel geven dat ze tweederangsburgers in eigen land zijn.”
“Ach, je hebt mooi praats met je nationalistische arrogantie. In plaats dat je blij bent dat men je hulp aanbiedt. Maar je vindt het natuurlijk wel goed dat we met allerlei landen die het niet zo nauw met de mensenrechten nemen, wel diplomatieke relaties aangaan?”
“Kijk mensenrechten nu in Spanje.”
“Tide, tamara, w’e frei go moro fara. Rusland en Marokko, w’e kon leni moni tra tamara.”
“Maar die bevolking van La Gieyan, zo noemen de nationalisten Frans-Guyana, willen meer geld voor nietsdoen. Boi, één punt drie miljard euro voor 250.000 mensen is zo een 430 euro per maand per inwoner erbij.”
“Hun werkloosheid is 23%, tweemaal zo hoog als in Frankrijk, maar ja, waarom zou je werken als je toch een uitkering uit Parijs krijgt?”
“De locals willen even veel verdienen als de uitgezonden Fransen uit Europa.”
“Ze gaan doen totdat Parijs die raketbasis sluit, dan gaan ze gras eten.”
“Maar bij ons is er voor de kust weer geen olie gevonden.”
“Vervelend om het te zeggen, maar eigenlijk is dat beter zo, al thans nu, want wij, de bevolking, zouden er toch niet tot nauwelijks beter van worden.”
“Inderdaad, kijk hoe politici in Guyana elkaar nu al in de haren vliegen om in de olie-inkomsten te gaan graaien. Nee, laat die olie voorlopig rustig daar, totdat we een betrouwbaardere regeermacht hebben, die we streng kunnen controleren in plaats van een stel corruptiegeile politici en hun ja-knikkende meerderheid in de assemblee.”
“Een rondje red label daarop.”
“Daar knikken we ‘ja’ tegen. Proost.”

Rappa