Waarheen met de ‘oorlog’ binnen ons Onderwijs?

Wij staan aan het begin van een nieuw schooljaar, waarbij wij hopen dat het niet zal aflopen zoals het afgelopen jaar. Vanwege de vele nodeloze onenigheden hebben veel kinderen het onderspit moeten delven. Wij als ouders hebben veel schade geleden vanwege het feit dat wij nu meer moeten uitgeven voor de kinderen die niet bevorderd zijn. Velen van ons zijn nog niet klaar met het aanschaffen van schoolbenodigdheden. Daarnaast moeten veel ouders het ook doen met een lening bij de bank. De meeste kinderen hebben aangegeven dat door de vele stakingen van het afgelopen schooljaar zij uit balans zijn geraakt en de motivatie was komen weg te vallen. Daardoor hebben zij de eindstreep niet kunnen halen. Als ouders kunnen wij alleen maar naar onze kinderen luisteren en het beste wensen voor het komende jaar.

Wie gedacht had dat de verantwoordelijken lering hebben getrokken uit de fouten van het afgelopen schooljaar, heeft het totaal mis. Wat wij de laatste dagen van de vakantie zien gebeuren, geeft ons als ouders geen goed gevoel voor het komende schooljaar. Ik houd persoonlijk mijn hart vast als het zo door gaat. Het smijten met modder is al begonnen zonder dat het schooljaar is gestart.

Persoonlijk vind ik dat een Rambo niet thuis hoort in ons onderwijs. Rambo is een gangster en gangsters kunnen niet voor oplossingen zorgen, maar wel voor problemen. De problemen moeten dan door andere personen worden opgelost, want Rambo kent geen oplossingen. Rambo kan achteraf wel komen huilen en smeken om vergiffenis, wat duidelijk het geval was toen hij in een radioprogramma op zeer onacceptabele verwerpelijke wijze had uitgehaald naar een bekende wetenschapper. In de films van Rambo zie je duidelijk dat hij nooit water in de wijn doet. Hij doet alsof hij het wel doet, maar achteraf merken zijn tegenstanders geen verandering. Rambo blijft gewoon doen wat hij zich had voorgenomen om te doen. Hij is moeilijk voor verandering vatbaar. Rambo zou misschien op Juspol een goede job doen vanwege de verhoogde en verruwde criminaliteit, of op Defensie om Tigri wederom in de boezem van Suriname te brengen. Maar op MinOWC zal Rambo niet slagen, tenzij hij zijn gedrag verandert.

Beleidsmakers moeten weten dat het de onderwijsgevenden zijn die zorgen voor het veilig stellen van de toekomst van elk land. Daarom moeten zij zorgen dat het uitgestippelde beleid en voorgenomen maatregelen nooit mogen leiden tot ontevredenheid en demotivatie bij onderwijsgevenden. Wanneer onderwijsgevenden ontevreden en gedemotiveerd raken, zal dat gebeuren ten koste van de kwaliteit van het onderwijs. Het gegeven onderwijs moet van de juiste kwaliteitsniveau zijn, dan pas is er sprake van een verzekerd toekomst vanwege kwalitatief goed onderwijs.

Vanwege de verslechterde economische situatie zien wij dat er allerlei maatregelen getroffen worden om de kosten te drukken. Meestal zien wij dat beleidsmakers alleen oog hebben voor het materiële, maar ze vergeten de immateriële kant. De immateriële kant ziet men niet en juist schuilt daarin het gevaar, want het is de innerlijke kant van de mens. Elk genomen maatregel tegen een mens kan al het innerlijke binnen de mens positief of negatief beïnvloeden. Vanwege de landelijke resultaten van het afgelopen schooljaar zien wij dat er weer maatregelen worden getroffen die een negatieve werking heeft op het immaterieel welzijn van de onderwijsgevenden.

Wanneer er in deze tijd van economische crisis maatregelen worden getroffen door werkgevers die het inkomen van medewerkers aantasten, moet een werkgever niet gaan verwachten dat de medewerkers dezelfde kwaliteit werk gaan leveren. Wat een werknemer van een medewerker afpakt, pakt de medewerker weer op de één of ander manier weer af van de werkgever. Bepaalde zaken die men jaren heeft laten liggen, moet men met de nodige tactiek en voorzichtigheid weer rechtzetten. Vanwege jarenlang gevoerde populistisch beleid zijn zaken jaren scheefgegroeid. De politiek is zich met alles gaan bemoeien, waardoor het al jaren ten koste is gegaan van deskundigheid en kwaliteit.

Het maken van overuren mag niet ten koste gaan van het kwaliteitsniveau van het onderwijs en de gezondheid van de onderwijsgevenden. Het moet billijk en redelijk zijn. Er zijn genoeg wetenschappers in ons land die kunnen uitzoeken wat het maximaal aantal overuren is dat onderwijsgevenden per week mogen maken. Als de beslissing van de minister daarop is gebaseerd, dan sta ik 100% achter hem.
Waarmee ik helemaal oneens ben, is het stopzetten van de stagebegeleidingstoelagen van de onderwijsgevenden. Het begeleiden van stagiaires vereist meer dan wanneer de begeleider het werk zelf zou moeten doen. In mijn professionele loopbaan heb ik meerdere stagiaires begeleid, dus ik weet waarover ik praat. Het stopzetten van de stagebegeleidingstoelagen kan ernstige gevolgen hebben, omdat de kans bestaat dat de begeleiders er nu met de pet naar zullen gooien. Er zullen dan onderwijsgevenden worden afgeleverd die niet voldoen aan de kwaliteitseisen, waardoor het onderwijs in een vrije val zal terecht komen. Deze maatregel zal zeker heroverwogen moeten worden. Ook het beperken van vakbondsuren kan zich wreken. Regering wees opgepast! Ons onderwijs is op een ernstige rampkoers beland!

Wat ik dinsdag heb gemist bij de persconferentie van de Onderwijsminister, zijn de doelen die hij denkt te bereiken met de maatregelen die hij bezig is in te voeren en welke consequenties hij zal verbinden als de maatregelen niet de gewenste resultaten hebben opgeleverd. Meestal geven beleidsmakers anderen de schuld van hun falen, terwijl meestal zij het probleem zijn.

Persoonlijk denk ik dat het nu de hoogste tijd is dat de regering, met name de president en vicepresident, de Onderwijsminister moeten wijzen op zijn zeer belangrijke verantwoordelijkheden op dit ministerie. Als hij niet anders kan, moet hij dan maar opstappen. Maar wat ik deze week heb gezien binnen het onderwijsveld, voorspelt niets goeds voor het komende schooljaar. Ik hoop dat mijn voorspelling niet bewaarheid wordt. Er mag nimmer herhaling plaatsvinden van de schoolresultaten van het afgelopen schooljaar. Het is daarom belangrijk dat alle belanghebbenden binnen het onderwijs aan zelfreflectie gaan doen. Laat onze onschuldige kinderen wederom niet de dupe worden van jullie nodeloze eigenbelangenstrevende machtsstrijd!

Ruben Ravenberg, PhD, MBA
rub_rav@yahoo.com