En toch, was het ontwerp van Noni Lichtveld niet zo populair

Theo Para dacht te moeten reageren op mijn artikel d.d. 4 september op Starnieuws. Wat opvalt, is dat geen van de door mij genoemde feiten m.b.t. de acceptatie of non-acceptatie van het ontwerp van de vlag gemaakt door Noni Lichtveld wordt weerlegd of ontkracht door de scribent.

In tegenstelling tot wat de heer Para schrijft, heb ik niet mijn gelijk willen halen. Later reageren zou betekenen momentum verliezen. De onwaarheid die was gedebiteerd zou blijven hangen. Overigens bepaal ik zelf wanneer ik reageer.
Gemakshalve gaat Para er aan voorbij dat de vader van Noni, de bekende Lou Lichtveld, de eerste was die publiekelijk afstand nam van het ontwerp van zijn dochter.

Ik heb geen aanval gepleegd op mevrouw Noni Lichtveld. Ik reageerde slechts op ongenuanceerde opmerkingen ten aanzien van één van haar vele werken. Over de vele andere werken van haar heb ik geen oordeel geveld. Als Para goed gelezen had, zou hij gezien hebben dat ik de ontwerpster zelfs in bescherming genomen heb wat de achtergrond van de vlag betreft.

Ik heb ook de vlag niet onder vuur genomen – zoals de scribent beweert. Ik heb slechts mijn vraagtekens geplaatst bij de ongenuanceerde loftuitingen over de vlag anno 2017. Om dat te kunnen doen, heb ik wat historische feiten aangehaald.
Ik ben de eerste die zal toegeven dat de mens feilbaar en vergankelijk is, maar dat mag geen vrijbrief zijn om de Surinaamse geschiedenis te helpen vervalsen.

Mijn artikel en de actie van de Nationalisten hebben in deze niets te maken met ideologische dwingelandij. De acties van Dobru en andere nationalisten hadden veeleer met vaderlandsliefde en natievorming te maken.
Het ontwerp van de vlag van Noni Lichtveld is enkel jaren omarmd geweest, maar als men meer dan 50 jaar na dato de vlag wil verheerlijken dan voel ik mij geroepen om – met feiten - correctief op te treden.

Dat ik de vlag niet in historisch perspectief heb geplaatst, moet als kwaadsprekerij van Para gekwalificeerd worden.
Ik heb aangegeven waarom de vlag tot stand kwam, hoe die ontvangen werd en waarom die vlag weer de aftocht moest blazen. Wat had Para nog meer verwacht in ongeveer drie pagina’s. Overigens heeft hij de feiten die ik aangehaald heb niet weerlegd.

Ik wil allen die de vlag de hemel in prijzen het volgende voorleggen en vragen. In 1959 kreeg Suriname een vernieuwd wapen (Lou Lichtveld), een vernieuwd volkslied (Henny de Ziel, Trefossa) en een nieuwe vlag (Noni Lichtveld). Waarom hebben wapen en volkslied 1975 overleefd en die vlag niet?

Het feit dat ik het gedicht van Dobru citeerde heeft te maken met mijn verontwaardiging dat degenen die het ontwerp van Noni Lichtveld bejubelen zeker niet bekend zijn met dit gedicht van onze nationale dichter, die het bekendste Surinaamse gedicht ooit schreef. Naar mijn mening schrijft Dobru in het onderhavig gedicht 'apartheid propageert' om zich af te zetten tegen de verfoeilijke ‘Apartheid’ van die dagen. Maar het zou ook als ‘beeldspraak’ gezien kunnen worden. Ik wil mij echter niet laten verleiden tot bijzaken. Het ging mij om de waardering van delen van de bevolking voor de vlag. Daarbij was de stem van Dobru niet onaanzienlijk in die dagen.

Voor ik afsluit wil ik de velen die mij gemaild en gebeld hebben om te bedanken en te complimenteren met mijn artikel dank zeggen. Een van de reacties wil de lezers niet onthouden. De beller – ik weet niet of ik de vrijheid heb zijn naam te noemen - zat in de tijd dat die ‘vijf sterren’ nog wapperden op de AMS. Als het windstil was hing de Surinaamse vlag zo dat de witte Ster bovenaan hing. De opmerking van de Hollandse leraar Nederlands Dubbelaar was dan steevast: ‘Kijk hoe de witte ster de andere sterren omhoog trekt’. Pratend over apartheid.

Overigens deed het schrijven van de heer Para mij denken aan de Open brief die 8 geestelijken in de jaren zestig in Birmingham schreven om een actie van Martin Luther King te bestempelen als ‘unwise’ en ‘untimely’. Deze ondoordachte opmerking van mensen die zich onvoldoende bekommerden met het lot van de zwarten in die stad resulteerde in de bekende ‘Letter from Birmingham Jail’ van 16 april 1963.” Een brief die King openbaar maakte in zijn boek ‘Why we can’t wait’. Het komt hierop neer: Als u niets kan bijdrage aan de discussie op de oplossing gebruik uw energie voor andere zaken. Een bekende Buddistische uitspraak is dan ook ‘Speak only when you feel that your words are better than you silence’.

Hans Breeveld
politicoloog
hansbreeveld@gmail.com