Wilfred Leeuwin slikt braaksel in

Na het onthullende artikel van B-Cham Chandralall gelezen te hebben, ben ik ervan overtuigd dat Wilfred Leeuwin geen rechtmatige voorzitter is van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) en uit dien hoofde ook geen uitspraken mag doen of rechten kan doen gelden. De ontwikkelingen bij de SVJ zijn triest evenzo de handelwijze van de zelfverklaarde voorzitter. Maar voor mijn reactie is de beerput van de SVJ niet relevant. Ik reageer wel op de persoonlijke opvattingen van Leeuwin.

Leeuwin geeft in zijn reactie aan dat hij de wet elektronisch rechtsverkeer geen muilkorfwet heeft genoemd. Maar dat is in mijn stuk dan ook nergens gesteld. Niet Sharmila heeft in dWT gereageerd onder de kop: 'nieuwe muilkorfwet aantasting vrijheid van meningsuiting'. Het is Leeuwin wiens reactie daar staat. En als dat volgens Leeuwin een foutieve voorstelling is van zaken, moet hij de zaak met dWT uitvechten en niet in de ruimte reageren. Wat wel gesteld is in mijn artikel is het volgende: 'De conclusie is evenwel dat de Surinaamse Journalisten Vereniging de plank totaal misslaat ten aanzien van de wet op elektronisch rechtsverkeer en haar geheel uit context haalt en onnodig in een kwaad daglicht plaatst.'

En dat is precies waarmee Leeuwin bezig is. Ook het valselijk geïnformeerd worden van dhr Gibbings, voorzitter van de Associatie van Caribische mediawerkers, spreekt boekdelen. Gelukkig is er ook al een schrijven met de juiste toedracht naar betreffende functionaris. Ook is Leeuwin totaal ongeloofwaardig geworden door de ernstig tegenstrijdige reacties die hij geeft.

Leeuwin stelde namelijk in zijn reactie in dWT het volgende: "Ook Wilfred Leeuwin, voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), ziet het wetsvoorstel als een aantasting van de persvrijheid en schending van grondrechten van burgers. "Het is een trieste ontwikkeling dat het parlement een wet maakt om het elektronisch rechtsverkeer te regelen, maar tegelijkertijd daarmee de muilkorfwetten uit de ijskast gaat halen", zegt de SVJ-voorzitter.

Thans stelt Leeuwin na mijn reactie op Starnieuws het volgende:
"Onderstreept moet worden dat deze wet die nu in commissieverband in behandeling is bij De Nationale Assemblee, juist beoogt ordening en regulering van maatschappelijke processen te bewerkstelligen, die gezien de tijdgeest zeer relevant zijn.'
Twee zeer tegenstrijdige reacties doch ik ben ingenomen met het feit dat Leeuwin schijnt te hebben ingezien dat hij de wet elektronisch verkeer verkeerd heeft beoordeeld, want het laatste is precies wat ik met mijn stuk heb beoogd te bepleiten.

Voorts stelt Leeuwin het volgende :
"Hoewel de SVJ principieel verschilt met mevrouw Kalidien over de belevenis van het recht op vrije meningsuiting en eventuele regulering daarvan, wordt ondanks het feit dat haar zienswijze inhoudelijk weinig bijdraagt aan een fundamentele discussie over het onderwerp, daar toch rekening mee gehouden.' Als Leeuwin mijn artikel begrijpend had gelezen, dan had hij wel begrepen dat het mij sec te doen is om de wet elektronisch rechtsverkeer die hij in een kwaad daglicht plaatst en die niets te maken heeft met de muilkorfwetten. Ik voer helemaal geen discussie over de vrijheid van meningsuiting en of regulering daarvan. En ik mag hem in de woorden van Voltaire verzekeren: I do not agree with what you have to say, but I Will defend to the death your right to say it. Natuurlijk behoudens de beperkingen die de wet kent.

Daarna komt Leeuwin in zijn artikel met een heleboel bladvulling over de vrijheid van meningsuiting waarbij hij art. 19 van de grondwet, art 19 van het Bupo-verdrag enz. aanhaalt. Hetzij gemakshalve hetzij opzettelijk laat hij onvermeld dat art. 19 van het Bupo-verdrag wordt gevolgd door art. 20 van het Bupo-verdrag welke beperkingen stelt: 'oorlogspropaganda is verboden, evenals het oproepen tot nationalistische, raciale of religieuze haat die aanzet tot discriminatie, vijandigheid of geweld'. De VN hebben een speciale rapporteur over vrijheid van meningsuiting. (https://www.ensie.nl/amnesty-international/vrijheid-van-meningsuiting)

Dus de vrijheid van meningsuiting is nergens onbeperkt. Ook volgens de Verenigde Naties, het Bupo-verdrag en andere verdragen zoals het anti-rassendiscriminatie verdrag niet. Leeuwin zou er goed aan doen de verdragen, die overigens boven onze grondwet staan, beter te bestuderen. Ook zou hij er goed aan doen mijn artikel opnieuw en deze keer begrijpend te lezen, zodat hij ook begrijpt dat zijn beschuldiging aan mijn adres als zou ik de regering aansporen gebruik te maken van de muilkorfwetten, nergens op slaat. Aangezien ik juist heb aangegeven dat het niet ondenkbaar is dat het juist deze regering Bouterse zal zijn die wel een keer naar deze muilkorfwetten zal willen kijken in tegenstelling tot alle andere regeringen die dat niet hebben gedaan danwel juist een beroep erop hebben gedaan( kwestie waarnemend president Ajodhia).

Ook het aanhalen van een discussie dat in Nederland gevoerd zou worden over de afschaffing van de majesteitsschennis is niet relevant omdat die discussie nergens naartoe heeft geleid. De muilkorfwetten gelden nog altijd in Nederland en worden mensen veroordeeld ervoor.

Aan de rest van de bladvulling over de muilkorfwetten heb ik geen boodschap. Dat onderwerp is zoals in mijn artikel aangehaald, niet relevant bij de discussie over de wet elektronisch rechtsverkeer en met de aanname van de wet zal het beledigen van het staatshoofd niet strafbaarder zijn omdat het al strafbaar is gesteld in de strafwet.

Rest mij nog aan te geven dat mijn referentiekader voor gangbare en aanvaardbare waarden en normen absoluut niet de Nederlandse normen en waarden zullen zijn. Ik geloof dat het collectief bewustzijn van de Surinaamse bevolking met al haar verscheidenheid aan culturele gebruiken, tradities en gewoonten veel meer diepgang kent en op een veel hoger moreel niveau ligt hetgeen prijzenswaardig is in een verloederende wereld waar godslastering (Nederland schafte het in 2013 af) onder de noemer vrijheid van meningsuiting wordt geplaatst.

Kreten van personen als Leeuwin als zou niet het recht de grenzen moeten aangeven voor het toelaatbare, zijn loze kreten en zouden in principe betekenen dat alle wetboeken op de brandstapel mogen. De beleving van de democratie (die soms bijvoorbeeld inhoudt de wil voor het opzetten van een politieke partij voor pedofielen) moeten we niet verwarren met anarchie. Laten we niet zo ver doorslaan in de beleving van de zo geroemde democratie dat we onszelf als Micha Wertheim de vraag beginnen te stellen: "Hoe kan het dat wij in Nederland wel democratisch zijn, maar iets als groepsverkrachting nog steeds strafbaar stellen?"(Micha Wertheim).


Mr. Drs. Sharmila Kalidien - Mansaram